डोळे झाकून हसलेलं पुस्तक
डोळे झाकून हसलेलं पुस्तक
बघ ना कसा पाऊस बरसतोय
अगणित स्पंदनासाठी तरसतोय
तुझ्या मिठीचा अन् माझ्या मिठीचा
एक एक भाग आज गरजतोय
तू येशील सगळं काही ठीक होईल
का कोणास ठाऊक तुझं नसलेलं प्रेम
अन् माझं डोळे झाकून हसलेलं पुस्तक
काळजाच्या कप्प्यात होणारी दस्तक
श्वासापासून ओठापर्यंत
अडकलेले शब्द
झाले होते स्तब्ध
काळजाचा आकांडतांडव
तू नसतांनाही सजलेला मांडव
गप्प झाला नाव माझे खोडल्यापासून
सुगंध होऊन येणारा मी कधी
ओळखलं नाही तू या आधी
वात विझून गेली तिरस्कार पाहून
कळलं तेव्हाच सारं काही
उपयोग होणार नाही जवळ राहून
भ्रमराचे उड्डाण मकरंद
टिपण्यासाठी थांबले
त्याचेच आवडते फुल
आज तू इथे टांगले
गुदमरून जीव गेला आहे त्याचा
तुझ्या स्पर्शाचा काही एक सबंध नसताना
कारण त्याला हवी होती मोकळीक
कधी हवीहवीशी वाटणारी जवळीक
हं... आता कुठं ते मिळणार आहे
गप्प बसून सारं मी गिळणार आहे
तुझा तिरस्कार, तुझा अहंकार बस्स...
मरणाने फक्त आता दस्तक द्यावी
खोटी प्रीत नतमस्तक व्हावी