भाषा अव्यक्त प्रेमाची

तो- (अगदी भावूकपणे) एक सांगु..?

मला तू आवडतेस, 

तुझ्या सौंदर्याची किमया काय करू इतकी मनाला भावतेस...

ती- (थोडासा विषय टाळत) कसं जमतं रे तुला..?

अंतःकरणात शिरायला,

मन सुखावेल इतकं शब्दांशी खेळायला...

तो- (अगतिक होऊन) अगं खरंच सांगतोय तू खूप छान दिसतेस,

बोलतेस जेव्हा माझ्याशी पावसासारखी बरसतेस...

ती- (थोडीशी शांत होत) पुरे रे आता तुझे कौतुकाचे बोल,

तुझ्यासमोर मी नेहमीच राहते अबोल...

तो- (उत्सुकतेने) काय आहे मनात तुझ्या तूच सांगून टाक, 

रिकामी ओंजळ माझी प्रेमाने तुझ्या भरून टाक...

ती- (खाली पाहत) सगळं बोलूनच दाखवायचं का रे..? न बोलताच जाणून घे...

जे तुझं आहे ते तुझं तू मागून घे..

तो- (डोळ्यात चमक आणून) मला नाही गं करता येत तसं तुझ्याही भावनांना किंमत आहे...

आणि एक गोष्ट कमी पडते तिचं नाव हिंम्मत आहे...

ती- (थोडीशी हसत) आहेस शब्दांचा तू जादूगार, 

मनाचा माझ्या राजा हो... प्रेम जर असेल गुन्हा तर आयुष्यभरासाठी सजा हो...