अभिमान

अभिमान नको करू पाखरा पंखावर,

गेली सारीच सोडूनी पाखरे सुगी संपल्यावर || धृ ||

       थुई थुई वा-यानं कणसं नाचलं होतं

       बसला येऊन तू त्याच्या वर

       संपली मोहर आंब्याची कधिच 

       रिकामी शेती संगतीला निंब बांधावर ||१||

माथं तपलं अंग भिजलं चिंब रोज,

काटे शेकडो रूतली काळजावर 

स्वतः जुपून नागरलं शेत कधिच,

आभाळे का रुसली माझ्यावर ||२||

          तिचे शेकले भाकरीसाठी हात रोज

          आले फोडं उमलून तळहातावर,

          लावला खडकावर जुगार आधीच, 

          कपडे फाटकी पोराच्या अंगावर ||३||