आठवणीत तुझ्या

तेच तेच पान पुन्हा

वाचतेय अनेक वेळा

परि तुझ्या आठवांनी

कंठ दाटून आला गळा

जातांना तूच दिलेले फूल

अजूनही जपून ठेवियले

येता आठवण तुझी

अश्रू पडूनी ते ओलावले

माझी व्यथा पाहूनिया

गुलाब पण हिरमुसला

पाकळी पाकळी तयाची

जणु हळुवार कोमेजला

वाचन हे निमित्त मात्र

पान हलत नाही एक

तव आठवात मन

रमते विचारात अनेक.

कधी संपेल हा काळ

करमेना क्षणभर मला

परतूनी तू ये ना जवळी

हेच सांगणे माझे तुला