आठोळी
आठोळी
ढगाळलेल्या आकाशी पक्षी उडे उंच
आणाभाका घेतल्या होत्या डोंगरावरी
स्मरण तयाचे होता मन आनंदुनी जाई
मिळेल का अशी पुन्हा संधी टेकडीवरी
आता उजाड झाली ती सारी वनराई
बेफाम सोसाट सुटे तो खट्याळ वारा
पर्णी विना वृक्ष, मोकळे हे आसमंत
उदास मनी होऊनी डोळी वाहे धारा