ഉപേക്ഷ (ഭാഗം-7)

ഇത്രയും പറഞ്ഞു അവൾ പൊടുന്നനെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചായ്ഞ്ഞു. അവനവളെ വട്ടം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പോയി, തന്നോട് ചേർക്കാനെന്ന പോലെ. അവൾ പതുക്കെ തന്റെ കാലുകൾ ബെഡിലേക്ക് കയറ്റി വെച്ചു, അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചായ്ഞ്ഞിരിക്കെത്തന്നെ. ശേഷം ഒന്നു കൂടി വൃത്തിയായി അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചായ്ഞ്ഞു, അവളവനെ ഇറുക്കിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു. അവന്റെ വലതുകരം അവളുടെ പുറത്തെ മുടിയാകെ വകഞ്ഞു മാറ്റി, സ്വതന്ത്രമായ അവളുടെ പുറത്തിൻ ലാളന ഏറ്റുവാങ്ങിത്തുടങ്ങി. 

അവൾ വിളിച്ചു, കൊതിയോടെ;

“പ്രവീൺ...”

മറുപടിയായി, അവളുടെ നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പുകണങ്ങളെ മറന്ന് അവനവിടെ ചുമ്പനമമർത്തിപ്പോയി.

>>>>>

“എന്തായാലും ഭാര്യ ഒന്നു മാറി നിന്ന ഈ സമയത്ത് പ്രവീണാകെ മാറിപ്പോയി കേട്ടോ...”

ചിരിയോടെ ജയന്തി മൂക്കത്തു വിരൽ വെച്ചു പറഞ്ഞു.

 വല്ലാത്തൊരു കുസൃതിയാർന്ന നോട്ടം മറുപടിയായി ജയന്തിക്ക് സമ്മാനിച്ച പ്രവീണിനെ നോക്കി നന്ദനയും ഒന്ന് ചിരിച്ചു പോയി. 

“ഉച്ചകഴിഞ്ഞില്ലേ, എന്റെ കെട്ടിയോൻ ഇപ്പോളങ്ങു എത്തും. ഞാനെന്നാൽ ഇറങ്ങിയേക്കുവാ... ഇന്നൊരു ദിവസം അവധികിട്ടിയിട്ടു ഇവിടെ വന്നതല്ലാതെ ഒന്നുമിതുവരെ ചെയ്തിട്ടില്ല!”

ഇറങ്ങുവാൻ നിന്ന ജയന്തി, പൊതുവായിങ്ങനെ പറഞ്ഞ ശേഷം നന്ദനയെ നോക്കി;

“എടീ, ഞാനിറങ്ങുവാ...”

മറുപടിയായി അവൾ തലകുലുക്കി. 

ജയന്തി പോയ ശേഷം നന്ദന മെയിൻഡോർ ലോക്ക് ചെയ്തു. ഹാളിലെ ചെയറിൽ അലസമായി തുടർന്ന പ്രവീണിനോട് അവൾ അമർഷഭാവത്തിൽ നെറ്റിചുളുപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു;

“ഇവിടെ എന്തിനിരിക്കുവാ പ്രവീൺ..., റൂമിലേക്ക് വാ...”

അവൻ മടി ഭാവിച്ച് എഴുന്നേറ്റ് റൂമിലേക്ക്, അവളെ അനുഗമിച്ചു. 

റൂമിൽ കയറിയതോടെ അവളുടെ ഭാവം മാറി. അവളുടനെ അവനെ പിടിച്ചുനിർത്തി ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടണാകെ വേഗത്തിലഴിച്ചു, നെഞ്ചാകെ ചുംബിച്ചു. 

“എത്ര നേരമായി കാത്തിരിക്കുന്നു... ദേഷ്യം വന്നുപോയി...”

ഒരുവേള ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ ശേഷം അവളവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തറപ്പിച്ചു നോക്കി. അവനവളുടെ മുഖം കോരിയെടുത്ത് നെറ്റിയിൽ തുരുതുരെ ചുംബിച്ചു. ശേഷം അവളെയവൻ തന്നോടു ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ച്, സമയത്തിന്റെ ആധിക്യത്തിൽ അഴഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന സാരിയിൽ നിൽക്കുന്ന അവളുടെ വയറിൽ പിടുത്തമിട്ടു. അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ഷർട്ടഴിച്ചു മാറ്റാനായി അവൾക്ക് ധൃതി. പരിസരം മറന്നുള്ള അവരുടെയീ മൽപ്പിടുത്തം ഇരുവരെയും ബെഡ്‌ഡിലേക്കെത്തിച്ചു. 

പതിവിനു വിപരീതമായി ഇത്തവണ നന്ദനയെ കിടത്തിയ ശേഷം അവൻ ഇഴഞ്ഞു കയറി. അവളുടെ മുഖമാകെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഭ്രാന്തമായി ഓടി നടന്നു. ശേഷം, തന്റെ ഷർട്ടഴിക്കുവാൻ വിടാതെ അവളുടെ കഴുത്തിലാകെ അവൻ തന്റെ മൂക്കിനെ മുൻനിറുത്തി കോറലുകൾ നടത്തി, ചുംബനങ്ങൾ അമർത്തി. ഒരുവേള അവളവനെ തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു നെറുകയിൽ ചുംബിച്ചു, പുഞ്ചിരിയോടെ. ശേഷം അവന്റെ ഷർട്ടഴിപ്പിച്ചു മാറ്റി. അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ മാറിടത്തിന്റെ സാരിമറ മാറ്റാനായിരുന്നു അവന്റെ ഉദ്ദേശം. അവളിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങും വിധം അടുത്തനിമിഷം, അവനവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ ഹുക്കുകൾ അഴിച്ചു അവളിലേക്കിറങ്ങി. 

പ്രവീണിന്റെ റൂമിൽ, നിലത്തായി നന്ദനയുടെ സാരിയും മറ്റു വസ്ത്രങ്ങളും, അലസമായി കിടക്കുകയാണ്. മുപ്പത്തഞ്ചുകൾക്കും നാല്പതുകൾക്കുമിടയിലുള്ള വ്യത്യാസമറിയാതെ കുട്ടികളെപ്പോലെ, കെട്ടിപ്പുണർന്ന് കിടക്കുകയാണ് ബെഡ്‌ഡിൽ പ്രവീണും നന്ദനയും. കണ്ണുകിട്ടാതെയെന്നവണ്ണം കാവലായി പ്രവീൺ ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ട് ഇരുവരുടെയും മേലേ, തളർന്നു കിടക്കുന്നു. 

“നമ്മൾ എങ്ങനെ ഇങ്ങനെ ആയി പ്രവീൺ...? ഞാൻ പലപ്പോഴും ആലോചിക്കാറുണ്ട്.”

നന്ദന അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പറഞ്ഞു. 

“ഞാനൊരുപാട് കരുതലും സ്നേഹവും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ഒരുപാട് കൊതിച്ചിരുന്നു... ഞാൻ ജീവിക്കുന്നതെങ്ങനെയാണെന്ന് അറിയില്ലേ...?”

അവളുടെ മുഖത്തു നോക്കി അവനും സ്വന്തം മറുപടി സമ്മാനിച്ചു. 

“ഹാഹ്... ഞാനൊരുപാട് സ്വാതന്ത്ര്യം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു പ്രവീൺ... ഒരുപാട്... എനിക്കത് വിലക്കപ്പെട്ടിരുന്നു എല്ലായ്പോഴും... പലപ്പോഴും, സഹികെട്ടുള്ള എന്റെ ഭ്രാന്തമായ പ്രതികരണം മാത്രമായിപ്പോയിരുന്നു എന്റെ ജീവിതം.”

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു അവൾ അവന്റെ മുഖത്തിന്‌ ഇരുവശത്തായി കൈകളാൽ തലോടി. അവൻ ആ കൈപിടിച്ച് വിരലുകളിലേക്ക് നോക്കിയ ശേഷം അവിടെ ചുംബിച്ചു. പിന്നെ പറഞ്ഞു;

“നന്ദനയിൽ നിന്നും ഞാനൊന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷെ, ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ട് നീ എനിക്കെല്ലാം നൽകി! അവയെന്തൊക്കെയാണെന്ന് ഓർക്കുവാൻ തുനിയുമ്പോൾ നിന്റെ ചൂട് എന്നെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്നു... 

അലസനാക്കുന്നു...”

നിരാശാഭവത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു;

“എന്തു കൊണ്ട് ഞാൻ നിന്റെ ഭാര്യയായി തീർന്നില്ല... പ്രവീൺ...? എന്തു കൊണ്ട് നമ്മളിത്രയും കാലം കണ്ടുമുട്ടിയില്ല...?”

അവനുടനെ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കയറ്റിക്കിടത്തിയ ശേഷം, അവളുടെ അരക്കെട്ടിനു താഴെ പിടിച്ചു മുകളിലേക്കവളെ വലിച്ചിട്ടു. അഴിഞ്ഞു പടർന്നു അലസമായ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ അവന്റെ മുഖമാകെ ഇക്കിളി പടർത്തി. 

അവൾ ചോദിച്ചു;

“കണ്ടില്ലേ, കുടുംബവും പരാധീനതകളുമുള്ള നമ്മൾ ആരുടെ ജീവിതമാണ്, ഇപ്പോഴിവിടെ നഗ്നമായി ജീവിച്ചു തീർക്കുന്നത്... എപ്പോഴുമിങ്ങനെ നിന്റെ മാറിൽ കിടക്കുവാനും എന്റെ ചൂട് നിനക്ക് പകരും വിധം വരെ ജീവിക്കുവാനും പറ്റിയിരുന്നേൽ... ഇതാണെന്റെ ആഗ്രഹം...!”

പ്രവീൺ എന്തൊ തോന്നി പറഞ്ഞു പോയി;

“കുട്ടികളെ ഇന്ന് അവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും വന്നു കൊണ്ടു പോകും, 

സ്കൂളില്നിന്നും. രണ്ടു ദിവസം അവധിയല്ലേ...”

ശേഷം അവൻ നന്ദനയുടെ ചുണ്ടുകൾ നുകർന്നു തുടങ്ങി. ഒരുവേള അവൻ പറഞ്ഞു;

“നന്ദനാ, നിന്റെ ചുണ്ടുകൾക്കാകെയൊരു മധുരം!”

മറുപടിയായി അവൾ പറഞ്ഞു;

“എനിക്കെന്തും സാധ്യമാകുന്നൊരു കനിയാണ് പ്രവീൺ നീ...”

അവനവളെ അല്പംകൂടി മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു, അല്പം ഉയർത്തി നിർത്തി. അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ ലക്ഷ്യമാക്കി അവളുടെ മാറിടം താഴ്ന്നു വന്നു. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ മാറിടത്തിലാകെ മാറി-മാറി നൽകുന്ന നിർവൃതിയിൽ അവൾ തന്റെ മുഖം മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അല്പം കഴിഞ്ഞതോടെ അവൾ താഴ്ന്നു വന്നു അവന്റെ മുഖമാകെ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് ഉന്മാദഭാവത്തോടെയുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ വിളിച്ചു;

“പ്രവീൺ...”

ഈ വിളിയിൽ അവളും, വിളികേട്ട പ്രവീണും തങ്ങളുടെ അവസ്ഥയിൽ, ഭ്രാന്തുപിടിച്ചവരെപ്പോലെയായി മുന്നോട്ട്. ഇത്രയും കാലം തനിക്ക് ജീവിതത്തിൽ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവയെല്ലാം വളരെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ അവൾ പ്രവീണിൽ നിന്നും പതിവു പോലെ തങ്ങളായിരിക്കുന്ന വികാരത്തിലൂന്നി നേടിയെടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവനാകട്ടെ, അവളെപ്പോലെ- തനിക്ക് ലഭിക്കാതിരുന്നവയെല്ലാം, താൻ മാറ്റിവച്ചിരുന്നവയെല്ലാം അവൾ വഴി നേടിയെടുക്കുകയായിരുന്നു. 

“നന്ദനാ...”

ഈ വിളിയോടെ അവൻ തന്റെ നിർവൃതിയുടെ അവസാനത്തിലേക്കെത്തി, അവളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു. പുഞ്ചിരിയോടും സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടും കൂടി അവളവനെ പുണർന്നു സ്വീകരിച്ചു. പത്തു-പതിനഞ്ചോളം മിനിറ്റുകൾ ഉദ്ദേശം അവരങ്ങനെ കിടന്നു, അവൾ തന്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു പിടിച്ചു പുഞ്ചിരിയോടെ തുടർന്നു വന്നു. 

പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്! അവളുടനെ പരിസരം മനസ്സിലാക്കി, വൈകുന്നേരം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്ന ഓർമയിൽ അവനെ മാറ്റി എണീറ്റു- അവന്റെ മുണ്ടു കൊണ്ട് മേനി മറച്ച്‌. 

“അമ്മേ, അച്ഛൻ വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞു.”

കോൾ എടുത്തപ്പോഴേ കാർത്തികയുടെ ശബ്ദം അവളുടെ ചെവിയിലെത്തി. 

“... അമ്മ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുവാടാ. ഇപ്പോ എത്തും.”

നന്ദന ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലയായ ശേഷം ഇങ്ങനെ മറുപടി പറഞ്ഞതും ‘ആം’ എന്നു പറഞ്ഞു കാർത്തിക കോൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു. അപ്പോഴേക്കും ഒന്ന് ശ്വാസംപിടിച്ച ശബ്ദവുമായി പ്രവീൺ എഴുന്നേറ്റു. അവനെ ശ്രദ്ധിച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു;

“ഒരു മിനിറ്റ്, മുഖമൊന്നു കഴുകട്ടെ ഞാൻ.”

അവൾ ബാത്രൂമില്പ്പോയി തിരികെ വന്ന് അവന് മുണ്ട് കൈമാറി. അതുടുത്ത ശേഷം അവൻ റൂമിൽ നിന്നും ഡോറടച്ചു ഇറങ്ങി പോയി. അവളാകട്ടെ, പതിവു പോലെ മെല്ലെ തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഓരോന്നായി പെറുക്കിയെടുത്ത് ധരിച്ചു തുടങ്ങി.

തുടരും...