മഞ്ഞു പെയ്ത രാവില്
മഞ്ഞു പെയ്ത രാവില്


ഗ്രാമത്തിന്റെ അടിയന്തിരമായ നിശബ്ദതയെ തകർത്ത് മഴതുള്ളികൾ താളം കൂട്ടി പെയ്തുനിൽക്കുമ്പോഴാണ് രഞ്ജു വീട്ടിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിയത്. ചുണ്ടുകളിൽ വിറയലും കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീരും കുളിച്ച അവൻ, സ്വന്തം ചിരിയെയോ സ്വപ്നങ്ങളെയോ ഏതോ ഒരിടത്ത് വിട്ടുവിടാൻ പേടിച്ചു നിൽക്കുന്നവർ പോലെ നടന്നു. കൈയിലൊരു പഴയ സോഫ്റ്റ് ടോയുണ്ട്, അതിന്റെ നിറം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെങ്കിലും കാലത്തിനോട് പോരാടിയിരുന്നു അവൻ ഒപ്പം എടുത്തത്.
രണ്ട് വർഷം മുൻപായിരുന്നു അത്. രഞ്ജുവിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏക സന്തോഷമായിട്ടുള്ള ഒരു കിടന്നമ്മ കുരുന്നിനെ താൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത്. പുഞ്ചിരി കൊണ്ട് പകലും രാത്രിയും നിറച്ച അച്ഛനും മകനുമിടയിലെ ബന്ധം ഒരിക്കലും മായാത്തതായിരുന്നു. പക്ഷേ, ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു കൊടിയ കളിയാണെങ്കിൽ, അവൻ ആ ബന്ധത്തിന്റെ കച്ചവടം മണ്ണിൽ മൂടിക്കിടക്കുന്നതിൽ അവസാനിപ്പിച്ചു.
അതിനു ശേഷം അവന്റെ ഇടർച്ചകൾ തേടിയുള്ള യാത്രയായിരുന്നു. ഏത് പകൽ ഉണ്ടായിരുന്നാലും, ഏത് രാത്രിയായിരുന്നാലും മകൻ അകത്തിരുന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്ന ഫോണുകൾ, കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ, ചെറു ചെറു ഓർമകൾ അവനെ പിഴ
ുതുനീക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ, യഥാർത്ഥത്തിൽ അവനാവശ്യമുള്ളത് ഒരു മറുപടിയായിരുന്നു. അവൻ നഷ്ടപ്പെടാത്തതിൽ എന്തെങ്കിലും നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഒരു ഉത്തരം.
അതേ രാത്രിയിലാണ് അയാൾ ഒരു ചെറിയ കുന്നിനടുത്ത് താണ്നിലത്ത് ഇരിക്കുന്ന ഒരു ചെറുജീവനെ കണ്ടത്. കൈകളിലും മുഖത്തും മണ്ണും അലങ്കോലമായി ഒതുങ്ങിയ ഒരു കുഞ്ഞൻ പട്ടി. അവൻ ആദ്യം നോക്കി നിന്നു. പിന്നീട് മുന്നോട്ടടുത്തു. ഒടുവിൽ അതിനെ കൈകളിലേന്തി എടുത്തു. അതിന്റെ ചൂട്, ജീവൻ, കണ്ണിലെ അത്ഭുതം - ഒത്തുകൂടിയപ്പോൾ അവന്റെ ആത്മാവിനോട് സംസാരിച്ച പോലെ തോന്നി.
ഇനി തന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ട മകനെ തിരയാനുള്ള പാടില്ലെന്ന് അയാൾ മനസ്സിലാക്കി. മറിച്ചു, പുതിയൊരു ആത്മാവിനോട് ആത്മാർത്ഥമായി ബന്ധപ്പെടാനുള്ള അവസരമാണിത്. പട്ടിയെ "ചന്ദു" എന്ന് പേരിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയ രഞ്ജു, മിഴികൾ വീണ്ടും ആദ്യമായി ഒന്ന് ശാന്തമായി അടച്ചു.
ജീവിതത്തിൽ ചില നഷ്ടങ്ങൾ നികത്താനാവാത്തതായിരിക്കാം. പക്ഷേ, ആ നഷ്ടങ്ങൾ ഒരു പുതിയ തുടക്കത്തിനുള്ള പാതയായി മാറുന്ന പ്രതീക്ഷയുമുണ്ട്.