યે રિશ્તા તેરા મેરા ભાગ 2.14

મહેક અવનીને મળવા માટે ઉપર પહોચી 'અરે મહેક આવ, આવ. . . .' અવની બોલી

મહેક; 'તુ શુ કરે છે ? બસ જો નાસ્તો બનાવુ છુ અવની બોલી ઓકે અમને પણ મહેક બોલી

અવની; 'યા, મીત શુ કરે છે ? એ એ એ. . . . 'અવની આગળ કશુ ન બોલી

મહેક; 'ક્યા છે એ ?'

અવની; 'એ નીચે રમતો હોય છે લે બોલાવુ'

'ના. મારા ભાઇ ને મળવા હુ જ જઇશ' ; મહેક બોલી

અવની મહેક્ને નીચે બેસાડે છે તેના બંન્ને ખભ્ભા પકડીને. . . મહેક મહેક હુ છુ, મીતનુ ટેંશન તારે લેવાનુ જ નથી. એ ભાઇ મારો પણ છે, તારી એકલીનો નહી.

મહેક; 'અવનીનો હાથ પકડી હા, તુ એક જ તો છે મારો સહારો; બાકી કોઇને સમય જ ક્યા છે ?'

અવની; 'સમય જ સમય છે, માતે મીત માટે. . . હુ જાવ છુ ત્યા સુધી તુ મારો અધૂરો નાસ્તો પુરો કર ચલ.'

મહેક; 'ઓકે બાબા, તુ જા. .'

અવની; 'સાચુ કહુ મહેક, મે તને એટલા માટે જવા ન દીધી કેમ કે મને જ ખબર નથી એ ક્યા રમતો હશે ? એ કમ્પાઉંડમા જ નહી પુરી હોસ્પિટલમાં રમે છે ને કશુક કહીએ તો કહે લે. . આ હોસ્પિટલ તો મારા ભાઇની છે હુ ગમે ત્યા રમી શકુ.'

મહેક્ને અવની હસી પડ્યા. અવની બોલી બસ જો હમણા જ આવી. . પાંચ ગથિયા ઉતરી અવની એ છબિલીને કોલ કર્યો. 'છબિલી. મીત મફતપરામા રમવા માટે ગયો છે, તુ તારા પતિ ભમરને કહે કે એ જલ્દી લઇ આવે.'

છબિલી; 'જી. .' છબિલી દોડીને ગઇ પછી પોતુ મારા ભરને કહે

છે મહેક મેદમ આવ્યાને મીત . . તો મફત. . તુ જલ્દી તેને લઇ આવ. . . ભમર; ઓ બાપ, મરી ગયા. . . એ જાય છે

***

અવની; 'લાવ, હુ કરુ. . '

મહેક; 'મીત ન આવ્યો ?'

અવની; 'એ કોઇ જોડે રમે છે ને કહે છે હુ ગેમ પૂરી કરીને જ આવીશ તો ?'

મહેક; 'તેની ગેમ તો ક્યારેય પુરી થાય તુ તેની રાહ જુએ નાસ્તો

કરવામા તારે કેટલુ કામ હોય છે ? એવુ ન ચાલે બોલ, એ ક્યા છે ?'

અવની; 'મહેક , મહેક. . . . શ્વાસ તો લે ! અરે ! યાર કામ તો રોજ નુ થયુ. હમ્મ, આપણા મીતનુ બચપણ થોડુ પાછુ આવશે બોલ !'

મહેક; હા, અવની એ વાત સાચી. આજ તો તેની ઉમર છે રમવાની. . . મસ્તી કરવાની. .

***

મીત; 'દીદી. . . .'

મહેક; 'મી. . . ત. . . . ક્યા રમતો હતો ? ' અવનીની દીદી કેહતી હતી એ માત્ર હવે નીચે જ નહી પુરી હોસ્પિટલમા રમે છે, જેને કારણે તને શોધવો મુશ્કેલ થઇ પડે છે. . . . અવની એ પાછળથી ઇશારો

કર્યો. . મહેકે તેની સામે જોયુ તો કામ કરવા લાગી.

મીત; 'દી. . દી [અવની ઇશારો કરે છે નીચેની તરફ] નીચે જ હતો.

ભમર; 'એ મારા જોડે રમતો હતો, લો અવનીદીદી. . . તમારા મસાલા. . અવની; 'થેંક્સ. . . ભમર જતો રહે છે.'

મહેક; 'આ કોણ ?'

અવની; 'કામ કરે છે, હોસ્પિટલમા

મહેક; 'ઓકે. . . . ત્યા જ મીરા ઉપર આવે છે. .

મીરા; 'મી. . . ત. . . તુ ક્યા હતો ? હુ આવી ત્યારે નીચે તો ન’તો રમતો.'

મીત; 'દીદી. . . અંદર રૂમમા હતો. .'

મીરા; 'ઓકે પણ, ગિરધર તો એવુ કે’તો હતો કે તુ બહાર ગયો

છે.'

મહેક; 'મીરા. . . બહું લેફટ રાઇટ લેવાની જરુર નથી, હુ જીવુ છુ.'

મીરા; 'સોરી મહેક પણ. . . . '

મહેક; 'બસ, તારા લટુડા પટુડા અંશ જોડે, મારા જોડે નહી. . . મને ગમતી વાત નથી. પ્લીઝ. . . . '

મીરા; 'સોરી. . . એ નીચે આવતી રહી [અવની સમયને પારખી ગઇને

મનોમન ખુશ પણ થઇ ગઇ. . . . અબ આયા ઉંટ પહાડ કે નીચે]

અવની; ;મહેક, ચલ તો નાસ્તો કરી લઇએ. . . ;

મહેક; ;ચલ મીત. . .;

મીત; 'જી દીદી, હેંડ વોશ કરતો આવુ.'

મહેક; 'વાહ, અવની ! તે તો સરસ આદત પાડી છે કાંઇ !

મીતને. . . અવની; ડૉ. છુ, માનવુ પડે. . .

મીત; 'હા. . . .

મહેક; 'હમમ. . ને મીતને ઇંજેક્શનનો બહુ ડર લાગે. . . .'

અવંની; 'હા. . હા. . . '

મહેક; 'બસ, હુ ઇચ્છુ છુ અવની કે તુ હમણા માટે મીતને રાખ. . . '

અવની; 'હા મારા જોડે જ છે.'

મહેક; 'બસ, લોકોને તો આદત થઇ ગઇ છે બીજાની વસ્તુનો આનન્દ લેવાની. . . '

અવની; 'શુ થયુ ?'

મહેક; 'કશુ નહી. . . . ત્યા તો ઘર સંભાલે એવી છે જ તો હુ વિચારુ છુ કે મીત તો ત્યા આવતો નથી તો હુ અહી આવુ. .

અવની; 'યા, તારુ જ ઘર છે. . અવનીને બહુ ન સમજાયુ પણ એટલુ અવશ્ય સમજાયુ કે અવશ્ય કશુક એવુ થયુ કે મહેકને ન ગમ્યુ. . . જે થયુ એ અવનીને જ ગમતુ થયુ.

જિન્દગી એટલી આસાન નથી અંશ કે તરત જ જીતી શકાય. હુ તારી લાઇફ એટલી અઘરી કરી દઇશ કે તુ પણ આવુ કરતા સો વાર વિચારીશ.

વધુ આવતા અંકે...