Library
Profile
સમર્થ
સમર્થ
વ્હીલચેર ઉપર ગોઠવાયેલું એનું શરીર સ્તબ્ધ હતું. વર્તમાનના સ્પર્શથી દૂર એની દ્રષ્ટિ ભૂતકાળની ક્ષિતિજને સ્પર્શી રહી હતી. સરહદ ઉપર રમાયેલી લોહીની હોળી આંખો સામે ફરી રમાઈ રહી હતી. એ દિવસે એ લોહિયાળ હોળીમાં એણે ફક્ત પોતાના બે પગ જ નહીં, પોતાનું જીવન લક્ષ્ય પણ જાણે ગુમાવી દીધું હતું. એ લોહીલુહાણ પગની વેદના તો સહ્ય હતી પણ માતૃભૂમિની સેવા માટે હવે એનું સૈનિક શરીર સમર્થ ન રહ્યું એ હકીકત તદ્દન અસહ્ય હતી. પગ વિનાના શરીર જોડે દેશની સેવા કઈ રીતે થાય ?
વ્હીલચેરના સહારે આગળ વધતી એક અપંગ વ્યક્તિ દેશનું નામ કઈ રીતે ચમકાવી શકે ? જે અન્ય ઉપર અવલંબિત હોય, એના ઉપર રાષ્ટ્ર અવલંબન
સાધી શકે ખરું ? એક પરાવલંબી જીવન પોતાના દેશની આબરૂ દિપાવવા સક્ષમ ક્યાંથી ? આ દરેક પ્રશ્ન એ સમયે પોતાના મનમાંથી ઉઠ્યા હતા અને લોકોની મૌન દ્રષ્ટીમાંથી પણ સ્પષ્ટ છલકાયા હતા. પરંતુ આજે એ દરેક પ્રશ્નોનો ઉત્તર આખરે એણે આપી જ દીધો.
વર્તમાનમાં પરત થયેલી નજર સામે આખું સ્ટેડિયમ તાળીઓરૂપી સન્માનથી ગુંજી રહ્યું. સ્ટેડિયમના ખૂણેખૂણામાં એના નામની જોડે એના દેશનું નામ પણ ગૌરવ મેળવી રહ્યું. વ્હીલચેર આગળ ધપાવી એ ગર્વસભર પોતાનું શુટિંગ માટેનું ગોલ્ડમેડલ મેળવવા આગળ વધ્યો. થોડાજ સમયમાં વિકલાંગો માટે આયોજિત વિશ્વ ઓલમ્પિક રમતોનું યજમાન સ્ટેડિયમ ભારતના રાષ્ટ્રગાનની ધૂનથી ચહેકી ઉઠ્યું.
