Niranjan Mehta

Thriller

4.7  

Niranjan Mehta

Thriller

લવરબોય

લવરબોય

8 mins
14.9K


‘કેમ છો લવરબોય?’ સવાલ સંભળાયો જ્યારે અવિનાશે ફોન ઉંચક્યો. એક મિનિટ તો તે ચમક્યો પછી કહ્યું, ‘રોંગ નંબર’ અને ફોન મૂકી દીધો.

બીજી મિનિટે ફરી આવો જ ફોન આવ્યો એટલે અકળાઈને અવિનાશે જવાબ આપ્યા વગર ફોન મૂકી દીધો. પણ સામે છેડેથી હાર માને એવી વ્યક્તિ ન હોય એમ લાગ્યું કારણ ફરી ફોન આવ્યો અને એ જ સવાલ થયો.

હવે અવિનાશે થોડાક ગુસ્સામાં કહ્યું, ‘બેન, આપ ખોટો ફોન લગાડી મારો અને તમારો સમય બગાડી રહ્યા છો. જરા નંબર ફરી ચેક કરી લેશો?’

‘જી, હું સાચો જ નંબર લગાડું છું. આપ જાણીતા લેખક અવિનાશ દેસાઈ વાત કરો છો ને?’

‘હા, પણ તમે તો કોઈ લવરબોય એમ કહેતા હતા.’

‘એ તો તમારી વાર્તાઓને કારણે લોકોમાં તમારી જે ઓળખાણ બંધાઈ ગઈ છે તેને અનુલક્ષીને હું વાત કરતી હતી.’

‘હું અને લવરબોય? કાંઈ સમજાયું નહીં.’

‘તમારી બધી વાર્તાઓમાં નાયક એક પ્રેમી હોય છે અને પછી પ્રેમિકાને તરછોડીને આંનંદ લે છે તેને અનુલક્ષીને તમારી ઓળખાણ લવરબોય તરીકે ગણાય છે. તમે પણ તે જાણતા હશો પણ અજાણ્યાં હોવાનો ઢોંગ કરો છો.’

અવિનાશ મલક્યો. તેને ખબર હતી કે તેના ચાહકોમાં તે ‘લવરબોય’નાં હુલામણાં નામે ચર્ચાતો હતો. પણ આજસુધી કોઈએ આમ તેને સંબોધીને વાત નથી કરી એટલે થોડુંક આશ્ચર્ય અને થોડોક ગર્વ થઈ આવ્યો.

‘આપની ઓળખાણ ન પડી. આપ કોણ અને ફોન કરવાનું પ્રયોજન?’

‘જી, મારું નામ જાણવાની શું જરૂર છે? એક ચાહક છું અને એ જ મારી ઓળખાણ.’

લાગે છે તો કોઈ હોંશિયાર મહિલા, મનમાં વિચારી અવિનાશ બોલ્યો, ‘ભલે તેમ રાખો. પણ ફોન કર્યો એટલે ફક્ત વાત કરવા કે કોઈ અન્ય પ્રયોજન?’

‘હું આમ તો વડોદરા રહું છું પણ કામસર મુંબઈ આવી છું એટલે વિચાર્યું કે તમારી મુલાકાત થાય તો એક લહાવો મળે. આપને વાંધો ન હોય અને અનુકૂળ હોય તો હું તમને મળવા આવી શકું?’

યુવાન અને અપરિણિત અવિનાશ હંમેશા યુવતીઓ પ્રત્યે કૂણી(!) લાગણી ધરાવતો. કોલેજકાળમાં પોતાની રોમિયોની ઓળખાણને હજી તેણે જાળવી રાખી હતી એટલે તો જાણેઅજાણ્યે તેનું આવા ચારિત્ર્યનું પ્રતિબિંબ તેની વાર્તાઓમાં દેખાઈ આવતું. વાચકો સમજતા કે અવિનાશની વાર્તાઓ એટલે ‘કાસાનોવા’ પ્રકારનો નાયક અને અંતે નાયિકા લટકવાની. પણ અવિનાશની લેખિની એવી જાદુભરી હતી કે આ જાણવા છતાં પણ વાચકો તેની વાર્તાઓ વાંચતા, મજા માણતા અને પ્રશંસા પણ કરતા. આવું જ કોઈ પ્રશંસક અને તે પણ એક મહિલા છે તે જાણીને અવિનાશના મનમાં જાણે ‘કેડબરીના લડ્ડુ’  ફૂટ્યા.

‘લેખક મહાશય, ક્યાં ખોવાઈ ગયા?’ ફોનમાં અવાજ આવ્યો.

‘સોરી, હું જરા અન્ય વિચારમાં હતો કારણ તમારી ઓળખાણ ન હતી એટલે આમ અચાનક આવી રીતે કોઈ મહિલા વાત કરે એટલે આશ્ચર્ય થાય ને? આમ તો હું સમયના અભાવે બધાને મળી નથી શકતો પણ તમે વડોદરાથી આવ્યા છો એટલે તમને ના નહી કહું. કાલે સાંજે પાંચ વાગે આપ આવી શકો છો. તમારો મોબાઈલ નંબર આપો તો આપને સરનામું એસ.એમ.એસ. કરી દઉં.’

‘એની કોઈ જરૂર નથી. ચાહક છું એટલે બધી માહિતી રાખું છું.’

‘વાહ, બહુ સુંદર. પણ તમે તમારૂં નામ ન કહ્યું?’

‘એ તો રૂબરૂમાં મળીએ છીએ ત્યારે જાણી લેજો!’ કહી સામેથી ફોન મૂકાઈ ગયો.

કમાલ છે આ નારી. નામ આપવામાં શું વાંધો? લવરબોય કહે છે તો તે મારી પહેચાનમાં હશે? પણ કોણ? અવાજ પરથી તો કોઈ અણસાર ન હતો. ચાલ મનવા, હવે કાલ સુધી રાહ જોવા સિવાય કોઈ ચારો નથી, વિચારી અવિનાશ પોતાના કાર્યમાં વ્યસ્ત થઈ ગયો.

બીજી સાંજે પાંચ વાગ્યા પણ પેલી મહિલાના દર્શન ન થતાં અવિનાશ અકળાયો. એક તો વ્યસ્ત કામકાજમાં તેને માટે સમય ફાળવ્યો અને તેને તેની કોઈ કિંમત નહિ? પણ તે લાચાર હતો કારણ તેની પાસે તે મહિલાનો સંપર્ક કરવાના કોઈ સાધન ન હતા. જો હોત તો પોતાની વ્યસ્તતામાં આમ ખલેલ પાડી છે તે તરફ પોતાની નારાજગી જરૂર દર્શાવત. ખેર, જો તેને મળવું હશે તો તે જ ફોન કરશે માની પોતાના લેખનકાર્યમાં આગળ વધ્યો.

લગભગ છ વાગે ફોન રણકતા અવિનાશે તે ઉપાડ્યો. સામેથી તે જ રણકારભર્યો અવાજ આવ્યો. ‘માફ કરજો, હું સમય સાચવી ન શકી. તમને વાંધો ન હોય તો હું હમણાં આવી શકું?”

એકવાર તો ના કહી દેવાનું મન થયું પણ પછી તેની પતંગિયાવૃત્તિએ તેને તેમ કરતા અટકાવ્યો. તેમ છતાંય પોતે નારાજ છે તે તો દેખાડવું જ રહ્યું એટલે બોલ્યો, ‘જુઓ, હું એકદમ વ્યસ્ત છું. તમારે માટે મેં પાંચથી સાડા પાંચનો સમય નક્કી કરી ત્યારબાદ છ વાગે બહાર જવાનું રાખ્યું હતું એટલે આજે તો હવે શક્ય નથી. હા, કાલે જો તમે સમયસર આવવાનું વચન આપો તો સાંજે પાંચ વાગે આવી શકો છો.’

‘કાલે તો મારા પાછા જવાની ટિકિટ છે. શું આજે થોડુંક આમતેમ કરીને સમય ન આપી શકો. નહિ તો મને ન મળ્યાનો અફસોસ રહેશે.’

‘મને પણ’ એમ મનમાં વિચારી બોલ્યો, ‘મને આવતાં સહેજે દસ વાગશે. તમે તે પ્રમાણે દસ પછી આવી શકશો?’

‘દસ વાગે તો થોડું મોડું છે. જો સાડા નવે રાખો તો હું સમય સાચવી લઈશ.’

‘ચાલો, તમે કહો છો તો હું તે મુજબ પાછો ફરીશ પણ તમે પણ વખતસર આવી જજો.’

રાતનો સમય અને વાતાવરણ પણ અનુકૂળ હશે એટલે એક નવા ફૂલને કદાચ માણવા મળશે એ વિચારે અવિનાશ મનમાંને મનમાં પોતાની પતંગિયાવૃત્તિને પંપાળવા લાગ્યો અને તરેહ તરેહની રીતે તે કેમ અજમાવવી તેની યોજના બનાવવા લાગ્યો. બહાર જવાનું તો બહાનું હતું એટલે બાકીના સમયમાં તેણે ઘરને થોડુંક જરૂર મુજબ વ્યવસ્થિત કરી લીધું.

બરાબર સાડા નવના ટકોરે અવિનાશના ફ્લેટની ઘંટડી વાગી. એક-બે મિનિટ રાહ જોવા દેવામાં મજા છે માની અવિનાશે દરવાજો ખોલવામાં વાર કરી. બે મિનિટ પછી ફરી ઘંટડી વાગી એટલે તે આરામથી ઊભો થયો અને દરવાજો ખોલ્યો. સામે એક સુંદર અને સપ્રમાણ બાંધાવાળી યુવતીને જોઈને વિચારોના વાવાઝોડાએ તે વિવેક ભૂલી બેઠો અને એક મિનિટ ઊભો જ રહ્યો.

‘અંદર આવવાનું નહિ કહો?’

એ જ રણકતો અવાજ સાંભળી તે વર્તમાનમાં આવી ગયો. ‘માફ કરજો, તમને જોઈ હું અવાચક થઈ ગયો એમ કહું તો ખોટું ન લગાડતા કારણ તે માટે તમારી સુંદરતા છે. તમારી સુંદરતાએ તો મને આંજી નાખ્યો હતો. તમને તમારી સુંદરતાનો કેટલો પ્રભાવ છે તેને કદાચ ખબર નહિ હોય પણ લાગે છે કે મારી જેમ અન્ય પુરુષો પણ આવું જ અનુભવતા હશે. મેં કહ્યું તેવું અન્યોએ પણ કદાચ આવું કહ્યું હશે એટલે તમને તેની નવાઈ નહિ હોય.’

‘તમે બધા પુરુષો એક સરખાં – પતંગિયા. ફૂલ જોયું નથી કે રસ લેવાનું છોડતા નથી. વળી તમે તો ‘લવરબોય’ તો તમે આમ ન બોલ્યા હોત તો નવાઈ લાગત.’

‘ના, એમ તો નહિ પણ તમે ખરેખર સુંદર છો તેમાં બે મત નથી. હું ખરા દિલથી બોલ્યો હતો. ખેર, અંદર આવો.’

સામસામે સોફા પર બેઠા બાદ અવિનાશે કહ્યું, ‘મેં તમને ક્યાંક જોયા હોય એવું લાગે છે. આ હું ઔપચારિક રીતે નથી કહેતો પણ તમને દરવાજે જોયા ત્યારે જ લાગ્યું હતું. વાત એમ છે કે હું જ્યારે અમદાવાદમાં એચ.કે. કોલેજમાં આર્ટ્સમાં હતો ત્યારે મારી સાથે સુચરિતા નામની સહાધ્યાયી હતી. અમે એકબીજાના સારા સંપર્કમાં હતાં પણ ગ્રેજયુએટ થયા પછી હું મુંબઈ આવી ગયો એટલે તેનો સંપર્ક છૂટી ગયો હતો. તમને જોયા એટલે તેની યાદ આવી ગઈ એટલે કહેવાઈ ગયું. હા, પણ તમે તમારું નામ તો ન કહ્યું?’

‘નામમાં શું છે? એક ચાહક તરીકેની ઓળખાણ બસ નથી?’

‘અરે વાહ, આમ કહી તમે કાંઈક છૂપાવી રહ્યા છો. આત્મીયતા ન વધારવા તમે આમ કરતા હો તો વાંધો નહિ, હું તમને સૂચી તરીકે ઓળખીશ કારણ તમે સુચરિતાને મળતા આવો છો.’

‘અરે, મારો એવો ઈરાદો ન હતો. હું તો મજાક કરીને તમને ચકાસતી હતી. મારું નામ દેવિકા છે.’

‘દેવિકા? એટલે તમે સુચારિતાના બેન છો? કારણ સુચરિતા ઘણીવાર તેની બેન દેવિકાની વાત કરતી હતી.’

‘સાચું કહ્યું તમે. ઠીક ઓળખી. હું તેની નાની બેન છું.’

‘મને તમારો થોડો અણસારો પડ્યો હતો તેનું કારણ તે જ છે નહિ? કેમ છે સુચરિતા? ક્યાં છે? મને યાદ કરે છે? તમને મળે તો મારી યાદ આપજો.’

‘સુચરિતા સ્વર્ગમાં છે કે નરકમાં તે ખબર નથી.’

‘કેમ આમ બોલો છો?’

‘કારણ તમે તેની સાથે જે વર્તન કર્યું હતું તે પછી તેને આપઘાત કરવા સિવાય કોઈ ચારો ન હતો.’

‘મારા વર્તનથી તેણે આપઘાત કર્યો? આ શું કહો છો? તમે મારી ઉપર ખોટું આળ લગાવો છો.’

‘હું કશું ખોટું નથી કહેતી. કોલેજકાળ દરમિયાન તમે તેને ભોળવીને લાભ લીધો હતો. તેને તમારી લંપટવૃત્તિ વિષે ઘણાએ ચેતવી હતી પણ તમારા પ્રેમમાં આંધળી તે કાઈ સમજી નહિ અને જ્યારે તે તમારા બાળકની મા બનવાની થઈ ત્યારે તમારી પાસે આવી અને લગ્ન કરવા વિનંતિ કરી. પણ તમે એમ થોડા બંધનમાં બંધાવાના હતા? એટલે આ મારું બાળક નથી કહી તમે તેને તરછોડી. આ આઘાત તે સહન ન કરી શકી અને છેવટનો રસ્તો અપનાવ્યો.’

‘આ તમારી મનઘડંત વાત છે. મેં સુચરિતાને શું કોઈની પણ સાથે આમ નથી કર્યું. મારે ઘરે આવી મારી અકારણ બેઈજ્જતી કરવા બદલ મને નથી લાગતું કે હું તમારી સાથે વધુ વાત કરીશ. તમે જાઓ તે જ ઠીક રહેશે.’

‘તમે આમ જ કહેશો એમ ખાત્રી હતી છતાં હું આવી છું કારણ તમને અત્યાર સુધી કોઈએ પડકાર્યા નથી એટલે આજની તારીખમાં પણ તમારું આ પતંગિયાપણું બરકરાર છે.’

‘જાણે તમે કઈ કેટલાયને મળ્યા હો અને તેઓએ તમને તેમની કથની કહી હોય તેવી વાત કરો છો. આજ સુધી કોઈએ પણ મારી સામે આંગળી નથી ઊઠાવી. મારું ચરિત્ર સાફ છે એટલે તમારી વાત સમાજને કરશો તો પણ કોણ માનવાનું?’

‘તમારી બધી વાત સાચી, સિવાય કે ચરિત્ર. એ જ તમે ખોટું બોલ્યા. તમે તમારી જાતને સારી રીતે જાણો છો પણ તમારા અહંને કારણે તમે કબૂલતા નથી કે તમે ચરિત્રહીન છો.’

‘હવે હદ થાય છે, દેવિકા. એક તો પૂરવાર ન કરી શકો એવા ખોટા આળ લગાવો છો અને છતાં સ્વસ્થતાથી બેઠા છો.’

‘સ્વસ્થતાથી એટલા માટે બેઠી છું કે મારી પાસે એવા નામો છે જે વાંચી તમારી બોલતી બંધ થઈ જશે.’ આમ કહી દેવિકાએ પર્સમાંથી એક કાગળ કાઢી અવિનાશને આપ્યો.

લીસ્ટ વાંચતા અવિનાશના હાવભાવ બદલાયા પણ તરત જ સ્વસ્થ થઈ કહ્યું. ‘આનો કોઈ અર્થ નથી. તમે કોર્ટમાં જશો તો પણ મને કશું નહિ થાય કારણ આ બધા સાથે મેં ગેરવર્તન કર્યું છે તે પુરવાર કરવું અઘરું છે અને વળી દરેકે કોર્ટમાં આવી જુબાની આપવી પડશે જે માટે કોણ તૈયાર થશે? આમેય તે સુચરિતા હવે નથી એટલે તમારા પ્રયત્નો નિષ્ફળ જશે. મહેરબાની કરીને હવે નીકળો અને આ વાત પર પડદો પાડો, તેમાં જ તમારી ભલાઈ છે.’ કહીને અવિનાશ ફ્લેટના દરવાજા તરફ જવા ઊભો થયો.

‘એક મિનિટ, હજી મારી વાત પૂરી નથી થઈ. મને પણ ખબર છે કે આમાં મારો ગજ નહિ વાગે. પણ બેનના મોતથી મને જે આઘાત લાગ્યો છે તે એમ થોડો ભૂલાય?’

‘તે તમારી અંગત બાબત છે. તેમાં હું કાઈ ન કરી શકું. તમારે જો આગળ વધવું હોય તો તમારા હિસાબે અને જોખમે વધો પણ અહીંથી જાઓ.’

‘મને પણ ખબર છે મારે શું કરવું જોઈએ. મારે જે રીતે આગળ વધવું છે તે મેં નક્કી કરી લીધું છે એટલે તે માટે તમે તૈયાર રહેજો.’

‘ઠીક છે. તમારે કોર્ટમાં જવું હોય તો તે રીતે આગળ વધો. વખત આવ્યે સામસામે ઊભા રહીશું અને આઈ વીલ ફેઈસ ધ મ્યુઝીક.’

‘કોર્ટની કાર્યવાહી લાંબી ચાલે છે એ જેમ તમને ખબર છે તેમ મને પણ ખબર છે. તેથી ત્યાં જવાનો કોઈ અર્થ નથી. તેથી સંગીત સાંભળવાની ત્યાં સુધી શું કામ રાહ જુઓ છો? હમણા જ સાંભળી લઈએ ને! કારણ હું જે કરીશ તે મારા હિસાબે એ જ એક ઉપાય છે.’

‘હું સમજ્યો નહિ તમે શું કહો છો અને શું કરવા ધારો છો.’

‘બસ, એક મિનિટ. બધું સમજાઈ જશે.’ કહી દેવિકાએ ખુલ્લા પર્સમાંથી સાઈલેન્સરવાળી રિવોલ્વર કાઢી સામે ઊભેલા અવિનાશના સીનામાં ગોળીઓ ધરબાવી દીધી.


Rate this content
Log in

Similar gujarati story from Thriller