લાગણીના ફૂલ

આવે હજુ સુગંધ એ યાદો ના ફુલોની,

અને એકાંતમાં પણ ભીડનો એહસાસ કરાવી જાય છે.

અમે તો ફકત શ્વાસ જ લીધાં છે,

બાકી આ જીવન તો આખું તારી યાદમાં જ વહ્યું છે.

આમ કોઈ નું આપેલું ફૂલ છેલ્લું સંભારણું બની ગયું. આ વાત છે ૧૯૮૫ ની સાલની. આણંદ શહેરમાં એક જ સોસાયટીમાં રહેતી બે સખીઓની. ભૂમિકા બ્રાહ્મણ હતી અને હિના બારોટ હતી. પણ આ બન્નેનો પ્રેમ બધેજ ચર્ચાનો વિષય હતો. આમ એકબીજા માટે દિલમાં લાગણીના ફૂલ ખિલેલા હતાં. એક ટાઈમ હિનાને ત્યાં જમે એક થાળીમાં તો. એક ટાઈમ ભૂમિકાનાં ઘરે જમે સાથે. સ્કૂલ જવાનું હોય ત્યારે ભૂમિકા સાયકલ ચલાવે અને હિના પાછળ બેસે. બન્ને ની સ્કુલ અલગ અલગ હતી. પણ જવા આવવાનું સાથે જ.

હિના ના મમ્મી પપ્પા બન્ને નોકરી કરતા હતા. હિના અને ભૂમિકા જાણે એકબીજા માટેજ બન્યા હોય એમ જ્યાં પણ જાય સાથેને સાથેજ જાય. ભૂમિકાના પિતા ને ધંધો હતો. ભૂમિકા પોતાની દરેક બહેનપણીઓને પોતાના રૂપિયાથી પિક્ચર બતાવતી હતી અને નાસ્તો પણ કરાવે. જો બધા સાથે પિક્ચર જોવા ગયા હોય અને ભૂમિકાની બાજુ ની સીટમાં કોઈ બીજી બેહનપણી બેસે તો હિનાનું મોં ચઢી જાય.

કોઈ પણ તહેવાર હોય બન્ને સાથેજ ઉજવે. નવરાત્રીમાં વલાસણ ગરબા જોવા સોસાયટીમાંથી બધાં ટેમ્પો કરીને જાય. તો પણ બન્ને સાથેજ હોય જો એક ના જાય તો બીજું પણ ના જાય. આ બન્નેનો પ્રેમ અનોખો હતો. જાણે એક સિક્કાની બે બાજુ. આમ કરતાં હિના અને ભૂમિકા દશમાં ધોરણમાં આવ્યા.

અને એક દિવસ ભૂમિકા ની તબિયત ખુબજ બગડી જતાં ડોક્ટર ને બતાવ્યું. એમણે પેટનાં સ્પેશિયલ ડોક્ટરને બતાવવાનું કહ્યું. ભૂમિકાનું તાત્કાલિક એપન્ડિક્સનું ઓપરેશન કરવાનું હોવાથી એને દવાખાનામાં દાખલ કરી. હિનાને જાણ થતાં જ આવી ગઈ. બીજા દિવસે સવારે વહેલું ઓપરેશન થઈ ગયું. ભૂમિકા બે કલાક પછી ભાનમાં આવી પણ હજુ પાણી આપવાનું ન હતું. ભૂમિકા અર્ધબેભાન અવસ્થામાં બોલે હિના તું તો મને પાણી આપ. તું પણ મને તરસેજ મારી નાખીશ. હિના તું તો મારી પ્રિય સખી છે તને મારી દયા નથી આવતી.

હિના રડી પડી. ડોક્ટરે હજુ પાણી આપવાનું ના કહી હતી. તો કેમ આપવું. અને હિના એ પણ રાતનું પાણી કે ચા, જમવાનું કંઈજ લીધું ન હતું. એ ભગવાનને એક જ પ્રાર્થના કરતી હતી કે હે ભગવાન મારી સખી ને જલ્દી સ્વસ્થ કરી દે.. થોડી થોડીવારે ભૂમિકાનો બબડાટ ચાલુ જ રહેતો.

પછી ડોક્ટર આવ્યા અને અને ભૂમિકા ને તપાસીને બે ચમચી પાણી પીવા આપ્યું. જ્યારે ભૂમિકા પૂરી ભાનમાં આવી ત્યારે બે સખીઓ એક બીજાનો હાથ પકડીને ખૂબ રડી. ભૂમિકાને ઓપરેશનના લીધે ખીચડી ને મોળા દાળભાત જ ખાવાનું તો હિના પણ એજ ખાય. આમ કરતાં બન્ને બારમાં ધોરણમાં આવ્યા.

હિના એ સાયન્સ લીધું. ભૂમિકા એ આર્ટસ લીધું હતું. બન્ને ને હવે રાત્રેજ મળવાનો સમય મળે તો પણ એકબીજાની ભાવતી વાનગી બની હોય તો એકબીજાને આપવા દોડે. ભૂમિકાના પપ્પાએ ભૂમિકાને લ્યૂના લઈ આપ્યું એટલે હવે પાછાં એ બન્ને સાથે જવા આવવા લાગ્યા. ભૂમિકા લ્યૂના પર હિના ને સ્કૂલ મૂકીને પછી પોતાની સ્કૂલ જાય. આમ આ બે સખીઓ નો સાચો પ્રેમ આખાં આણંદ પંથકમાં જાણીતો બન્યો.

આમ કરતાં બન્ને બારમાં ધોરણમાં પાસ થઈ ગયા. હિનાને સારા ટકા આવ્યા અને એને નર્સનો કોર્સ કરવો હતો તો એનાં પપ્પા એ એને જામનગર ભણવા મૂકી. જે દિવસે હિનાને જવાનું હતું એ દિવસ બન્ને એકબીજાને ભેટીને ખુબ જ રડ્યા. ભૂમિકા એ હિના ને યાદગીરી માટે બન્નેનો સાથે પડાવેલો ફોટો ફ્રેમમાં મઢાવીને આપ્યો. હિના એ એનાં ઘરમાં ઉગાડેલાં ગુલાબમાંથી એક ગુલાબનું ફૂલ આપ્યું. હિના જામનગર ગઈ પછી ભૂમિકા ઉદાસ રહેવા લાગી.

હિનાનું આપેલું ફૂલ એણે એની ડાયરીમાં મૂકી દીધું હતું તે રોજ જોતી રહેતી. એક દિવસ જામનગરથી સમાચાર આવ્યા કે જમવામાં ફૂડ પોઈઝન આવી ગયું તો દશથી વધુ છોકરીઓ મરણનો ભોગ બની એમાં હિના પણ હતી. ભૂમિકા તો આ સાંભળીને પાગલજ થઈ ગઈ. એણે રીતસર ભગવાન સાથે લડાઈ ચાલુ કરી. અને હીનાની યાદમાં ડીપ્રેશનમા જતી રહી.

હિનાની ભાવતી જલેબીને એણે ક્યારેય ના ખાધી. અને હિનાનો એક ફોટો અને એ ગુલાબનું ફૂલજ આખો દિવસ પાસે રાખે. આમ એનું આપેલું છેલ્લું ફૂલ ભૂમિકાનું જીવન ભરનું સંભારણું બની રહ્યું.