હોઠની વાત હૈયે ધરબાઈ

ઝરણાબેનને અદ્વૈત જે એમનો દીકરો છે તેની આજે વર્ષ ગાંઠ હોવાથી પગે લાગવા આવ્યો. ઝરણાબેને આશીર્વાદ આપ્યાં, “જીવતો રે'જે દીકરા... ભગવાનની દયાથી તારી પાસે બધું જ છે. ભણતર પૈસો નોકરી... ગણેશજીને એક જ પ્રાર્થના કે મારા દીકરાને સરસ મજાની વહુ આપી દે અને મને ટેકણ લાકડી મળી જાય વહુના રૂપમાં.”

અદ્વૈત માર્મિક રીતે હસ્યો અને કહ્યું, “વહુની શી ઉતાવળ છે ? હજુ મને મુંબઈમાં નોકરી મળી છે. રેહવાની વ્યવસ્થા કરવાની છે. ત્યાં તને અને તારી વહુને ક્યાં રાખું... મને હજુ થોડો સેટલ થવા દે...”

ઝરણાબેને કહ્યું, “દીકરા તારા પપ્પાના અવસાન પછી મેં જ તને ભણાવ્યો ગણાવ્યો એન્જીનીયર બનાવ્યો. તું મારી ફિકર ના કર હું સુરત છોડી ક્યાંય જવાની નથી. તું તારી પત્નીને લઇ જજે. હું તો મારું શેષ જીવન અહીં જ વિતાવી લઈશ.

અદ્વૈતે કહ્યું, “ના, મમ્મી તને લીધા વગર હું ક્યાંય જવાનો નથી.” ઝરણાબેને કહ્યું, “દીકરા તને હવે ૩૫ વર્ષ થયા. હવે રાહ જોયા વગર કોઈ સારી કન્યાને હા પાડી દે. રોજ લોકો મને પૂછ્યા કરે છે કે તમારો કુંવર કયા દેશની રાજ કુંવરીને લાવવાનો છે તે આટલી રાહ જોવડાવે છે. આમેને આમ તો એ વાંઢો રહી જશે. અત્યાર સુધી કેટલી છોકરી જોઈ ? કોઈ તને કેમ પસંદ નથી પડતી ?”

અદ્વૈતે કહ્યું, “અરે મમ્મી મારા સ્ટેટ્સ પ્રમાણે કોઈ હોવી જોઈએ ને ? ઝરણાબેને કહ્યું, “બસ, કર તે એટલી સારી છોકરીઓને ના પાડી છે ને કે લોકો હવે ટીકા કરે છે. કે કઈ અપ્સરાને લાવવાનો છે તે હજુ કોઈને હા જ નથી પાડતો.” એમ બોલતા બોલતા એમની આંખોમાં ઝળઝળિયાં આવી ગયાં.

અદ્વૈતે માનાં આંસુ લૂછતાં કહ્યું, “મમ્મી તારી ઈચ્છા હું જરૂર પૂરી કરીશ. પણ મારી એક વાત તો સાંભળ...?” ઝરણાબેને કહ્યું, “બસ મારે તારું કઈ સાંભળવું નથી.” એમ કહી રૂમમાંથી ચાલી નીકળ્યાં અને અદ્વૈતની વાત હોઠમાં જ ધરબાઈ ગઈ... અને એ એની રૂમમાં આવીને વિચારવા લાગ્યો કે એની માએ એના ઘડતરમાં કેટલો ભોગ આપ્યો છે ? અને આજ કાલની દરેક છોકરીઓને સ્વતંત્રતા જોઈએ છે લગ્ન પહેલાં જ જુદા રહેવાનું કહે છે. જેટલી છોકરીઓ જોઈ બધી એક જ ટીપીકલ સવાલ પૂછે, “ઘરમાં જુનું “ફર્નીચર” કેટલું ?” અને મારી માને ફર્નીચર કહેનાર કન્યાને હું જાકારો આપતો ગયો. અને હું લગ્ન કરી મુંબઈ જાવ તો મા એકલી પડે... એને માટે કોઈ એવી છોકરી શોધવી પડે કે જે લગ્ન બાદ મારી મા સાથે રહે અને શનિવાર રવિવાર મારી સાથે રહે. પણ એવી છોકરી આજના જમાનામાં મળે ખરી ? હજુ સુધી તો એવું કોઈ પાત્ર મળ્યું નથી. મારે મારી શરત સાથે કોઈ લગ્ન કરવા હા પાડે તેવી કન્યા સાથે હાથ પીળા કરવા છે. કાલે સવારે મમ્મીને હા પાડીશ અને ફરીથી કન્યા જોવાનું કહીશ. અને લગ્ન ઈચ્છુક કન્યાને મારી આ બંધ હોઠની વાત કહીશ. મા પણ રાજી થશે અને કન્યા પણ.

બીજે દિવસે સવારે મમ્મીને કહ્યું કે તમારા ધ્યાનમાં કોઈ કન્યા હોઈ તો ફરી થી જોવા માંડો. હું લગ્ન કરવા તૈયાર છું. તમારી ખુશી માટે હું કઈ પણ જતું કરવા તૈયાર છું. વરસાદનું પાણી મળતાં જેમ કરમાયેલલો છોડ ખીલી ઉઠે એમ તેમનો ચહેરો ખીલી ઉઠ્યો. રાજી ના રેડ થઇ ગયા. હરખથી કહ્યું, “આજે જ મારી ભાભીની કાકાની છોકરી છે તેને માટે પુછાવું. માનસી એનું નામ છે. પોતે સોફ્ટવેર એન્જીનીયર છે. હું એના મા બાપને વાત કરી મળવા બોલાવી લઉં. થેંક યુ દીકરા તે મારા હોઠની વાત હૈયે લાવી દીધી. “બીજે દિવસે માનસી અને અદ્વૈતની મુલાકાત ગોઠવાઈ. બન્ને જણાંએ ઔપચારિકતા કેળવી પછી અદ્વૈત સીધી બંધ હોઠોની વાત કહેવા ગયો ત્યાં જ માનસી એ શરૂઆત કરી... “તારી વાત પછી પહેલા મારી વાત સાંભળ મને વડીલ વગરનું જ ઘર ગમે છે. હું વડીલને આદર આપું છું તેમની દરમિયાનગીરી સહન નહિ કરું. લગ્નજીવનમાં તિરાડ પડે એમાં આ વડીલોની મુખ્ય ભૂમિકા હોય છે. માટે હું તમને એક જ શરતે હા પાડું જો તમારા મમ્મી આપણાથી અલગ રહે તો યા તો આપણે.” 

અદ્વૈત હજુ તો તેના બંધ હોઠની વાત કહેવા જાય ત્યાં જ ઝરણાબેને કહ્યું, “મને મંજુર છે. દીકરા તે જ મને કહ્યલુંને કે તારી ખુશી માટે હું કઈ પણ જતું કરવા તૈયાર છે. અને દીકરા પ્રેમનું તો એવું છે ને કે જેટલા દુર રહો તેમ વધતો જાય. માનસી તું ચિંતા ના કર. અને આમ પણ વારે તહેવારે આપણે મળતા તો રહીશું જ ને...લગ્નની તૈયારી શરુ કરો..”

અદ્વૈતના હોઠ બળ પૂર્વક ભીડાઈ ગયા. એક આંસુ આંખ પરથી પડીને ગાલ પર વેડફાઈ ગયું. કોઈએ જોયું પણ નહિ. અને આમ પણ એની મમ્મીની ખુશી ખાતર એ કઈ પણ જતું કરવા તૈયાર જ હતો ને... પણ આ ખુશી આટલું મોટું બલીદાન માંગશે એ ખબર નહોતી. અને એણે પ્રયત્નપૂર્વક હા પાડી.

બંધ હોઠે વાત ધરબાઈ ગઈ;

લાગણીઓ આમ કરમાઈ ગઈ.