એવા રે, અમે એવા

  સુરત શહેરમાં એક 'હરિ નામ' કરીને સોસાયટી હતી. કે જેમાં બધી જ અલગ – અલગ ભાષા બોલતાં અને અલગ-અલગ રહેણી - કરણી વાળા લોકો રહેતાં હતાં. જેમાં

•   ગોપાલ ભાઈ – ગુજરાતી અને પંડિત

બચુઅદા – ગોપાલના પપ્પા હતાં

રોહિત – ગોપાલ ભાઈનો પુત્ર હતો

•   નિલય ભાઈ - . મદ્રાસી અને ટીચર પણ હતાં

ભૂમિ – નિલય ભાઈ ની પત્નિ

મેધા – તેમની પુત્રી

•   હંસરાજ – પંજાબી અને બુક સેલર

ધ્રુતી – તેમની પત્નિ

આરવ – તેનો પુત્ર 

•   ધીરજ ભાઈ – વેપારી અને કન્નડ 

અરુણાં – તેમની પત્નિ

      તો આવો આ હરિ નામની સોસાયટીમાં પદાર્પણ કરીએ.

            સવારે હજુ સૂરજ ઊગ્યો ન હતો ને ત્યાં જ ગોપાલભાઈ નું કામ ચાલુ થઈ જતું. ઊઠી ને ફ્રેશ થઈ ને સંધ્યા વંદન પછી બચુ અદા અને રોહિત માટે કંઈ નાસ્તો બનાવતાં અને આ રેડી થાય ત્યાં સુધી માં અદા ને પૌત્ર બંને ડાઇનિંગ ટેબલ પર આવી જતાં. ધોતી -ઝભ્ભામાં ટેબલ પાસે ઊભેલા ગોપાલ ભાઈ પોતાના પપ્પા ને પ્રણામ કરે છે.

ગોપાલ ભાઈ : જય શ્રીકૃષ્ણ, અદા

બચુઅદા : જય શ્રી કૃષ્ણ ને ખુશ રહો.

રોહિત : ગુડ મોર્નિંગ પપ્પા

ગોપાલ ભાઈ : ગુડ મોર્નિંગ બેટા, ખુશ રહો.

બચુ અદા : હે ! ,તું મારી જ કોપી કરી ને સવાર -સવાર માં મારી મજાક ઉડાવે છે ? લાકડી ક્યાં ગઈ મારી ?

ગોપાલ ભાઈ : અરે, અદા તમારી મજાક ઉડાવું ને એ પણ હું ? તમે કેમ આમ વિચારો છો ? આ તો મારા રોહિતે મને ગુડ મોર્નિંગ કીધું તો મેં ખાલી ગુડ મોર્નિંગ ના કહી ને ખુશ રહો પણ કહ્યું.

બચુ અદા : હા,ઠીક છે,ઠીક છે, ચાલ, ચા – નાસ્તો કરી ને કામ પર લાગો. માતાજી ના મંદિરે તારી રાહ જોવાતી હશે.

ગોપાલ ભાઈ : હા. . . .હા. . . . . અદા તમે બેઉ ચા પીવો હું સૂર્ય ને અર્ધ્ય દઈને આવું.

(આમ કહી ગોપાલ ભાઈ અર્ધ્ય દેવા જાય છે ને જ્યાં સૂર્યાય નમઃ, ભાસ્કરાય નમ:,દિવાકરાય નમઃ બોલી ને અર્ધ્ય આપે છે. ત્યાં જ અવાજ આવે છે. ‘તથાસ્તુઃ’)

        ગોપાલ ભાઈ ત્યાં ઊભા -ઊભા જ કહે છે

ગોપાલ ભાઈ : હે ! સૂરજ દેવતાં ,તમે પ્રસન્ન થઈ ગયાં ? હું તો રોજ અર્ધ્ય દઉં છું પણ આજે તથાસ્તુઃ કહ્યું એમ કેમ?

     ને ત્યાં જ નીચે થી અવાજ આવે છે. ઓયે ગોપાલ ભઈ વે તુમ્હારે સૂરજ દેવ નહીં મૈં બોલા ક્યોંકી હરરોજ સુબહ – સુબહ સ્કૂલ જાતે વખ્ત ભીગકર તુજસે લડના અચ્છા નહીં લગતાં ના

ગોપાલ ભાઈ : ઠીક હૈ નિલય ભાઈ આપકા આશિર્વાદ સર માથે પર, મગર,વો તો કહતે જાઈએ કઈ આશિર્વાદ મેં આપને ક્યાં દિયા ? 

    ( અને નિલય ભાઇ વધુ ચિઢાઈ ગયાં. સૂર્ય નારાયણ કરે તુમ્હારા વો કળશ ખો જાયે ઔર જો જલ ઉન્હેં દે રહે હો વહ મુઝે ના મિલે ) 

ગોપાલ ભાઈ: સહી હૈ ભાઈ વો તો જૈસી જીસકી શ્રદ્ધા સૂર્ય ભગવાન આપના જલ આપકો દેતે હૈ.ઔર આપ ઉસે સ્વીકાર નહિ કરતે.

(નિલય ભાઈ વધુ કાંઈ ન બોલતાં ગુસ્સે થઈ ને ફરી ઘર તરફ જાય છે. ને બોલતાં જાય છે)

નિલય ભાઈ : આજ ભી દેર હો ગઈ,એક તો ભૂમિ મુઝે જલ્દી સે જગાતી નહિ ઔર અબ યે

         ને તેઓ પાછા ફરે છે ત્યાં જ તેની દીકરી મેઘા પપ્પા ને જોઈ ને ખુશ થઈ જાય છે.

મેઘા : પપ્પા,ઇતની જલ્દી વાપસ આ ગયે ! ચલો,,મુઝે અબ કોલેજ તક છોડ દો.

નિલય ભાઈ : મેઘા ,મેરા દિમાગ પહલે સે ગરમ હૈ અબ ઉસમેં મિર્ચી મત ડાલો.

ભૂમિ : તૂ ઇતકા રાગાવલાસ કા સકાલી?

નિલય ભાઈ : આપણ કાય વિચારાલ કાય ઝાલે !

      જેહવા તુલા ક્લેલ કી ગોપાલ ભાઈ નાહી સૂર્યા . . . . .

ને તેઓ હજુ વાક્ય પૂરું કરવા જાય ત્યાં જ 

ભૂમિ : તૂ તિથુનહી ચાલ.

(નિલય ભાઈ ને સ્કૂલ જવા માં મોડું થતું હતું તેથી તેઓ જલ્દી થી તૈયાર થવા જાય છે. હજુ, રેડી થઈ ને તે બહાર જાય છે ત્યાં જ કોલોની માં તેને હંસરાજ મળે છે.)

હંસરાજ :કી હોઈયા નીલા ભાઈ ? જે અજા ઇંની દેર હો ગઈ હૈ ? તમ મૈનું સ્કૂલ ઓના દિયો ?

   આ સાંભળી ને નિલય ભાઈ ખુશ થઈ જાય છે ને હંસરાજ ભાઈ નો આભાર માને છે. નિલય ભાઈ હજુ ગાડી માં બેસે ત્યાં જ ઉપર થી ધ્રુતી હંસરાજ ભાઈ ને બોલાવી કહે છે.

ધ્રુતી :અજી,સુણો જે તુસીમ આજે નાહી ચડિયા હૈ. આરવ દા દોપહરિયા દા ખાના લૈ કે સ્કૂલ જાઓ. તુસીમ વી નિલય ભાઈ નું છડાના જા રહે હો.

આ સાંભળી ને નિલય ભાઈ માયુસ થાય છે.તો હંસરાજ ભાઈ કહે છે.

હંસરાજ : ચિંતા ના કરો કી તૈકસા વાઇન્ટ્રીકાલમ તે પહૂચા જાવેગા.

નિલય ભાઈ : ઓકે ઠીક હૈ .

 આમ, હંસરાજ ભાઈ ત્યાંથી નીકળે છે ને થોડીવાર માં એ જગ્યાએ થી ધીરજ ભાઈ નીકળે છે.

ધીરજ ભાઈ : નિલય ભાઈ,ઇન્ડિગુ સૂર્ય નાદાનો ?

નિલય ભાઈ : ગોપાલા . . . . ગોપાલા . . .. . . 

ને આ સાંભળી ધીરજ ભાઈ કહે છે.

ધીરજ ભાઈ : લો, તમે પણ અરુણા ની જેમ ગોપાલ ના ભક્ત બની ગયાં ?

હવે તો નિલય ભાઈ થી રહેવાયું નહીં અને હંસરાજ . . . . .

હંસરાજ . . . . રાડો પાડવા લાગ્યાં.

ત્યાં જ હંસરાજ ભાઈ આવે છે ને કહે છે

હંસરાજ ભાઈ : કી હોઈયા મૈં આ રિહા હું.

હંસરાજ ભાઈ આવી ને ગાડીમાં બેસે છે ને ત્યાં નિલય ભાઈ કહે છે

નિલય ભાઈ: જર ગોપાલ ભાઈચ્યા ઉન્હાત મલા ઉશીર ઝાલા નસતા તર મી કધીંચ પોન્ચલો નસતો. 

ને આ સાંભળી ને ગોપાલ ભાઈ પણ બાલ્કની માં આવી જાય છે.ને કહે છે

ગોપાલ ભાઈ : નિલય ભાઈ,સબ તો તુને ચેન્જ ભી કર લિયા જાઓ- જાઓ બચ્ચે રાહ દેખ રહે હોંગે.

ને હવે તો હદ થઈ નિલય ભાઈ ઝઘડા પર આવી જાય તે પહેલાં જ હંસરાજ ભાઈ ચલો. . . ભાયા કહી ને ગાડી તુરંત દોડાવી દે છે.

     ને સોસાયટી માં બધાં હસવા લાગે છે.ને બધાં એક સાથે બોલી પડે છે “એવા રે’ અમે એવા રે"