Library
ધ ઘોસ્ટ હાઉસ - ૧૦
ધ ઘોસ્ટ હાઉસ - ૧૦
મેનેજર જમીન પર પડી જાય છે. રોનક અને રાહુલ દુર્ગાને શોધવા લાગે છે. રાહુલ બીજાં માળની સીડી ચડે છે. બીજાં માળે પહોંચતા જ રાહુલને દુર્ગા અને એની છોકરીનો અવાજ સંભળાય છે. રાહુલ રૂમની બારીમાંથી જુએ છે તો દુર્ગા અને એની છોકરી મસ્તી કરતા હોય છે. રાહુલ હોલમાં આવીને બધાને બોલાવે છે અને દુર્ગા ઉપરના રૂમમાં છે એમ કહે છે. બધાં ભેગા મળી ઉપરના રૂમમાં જાય છે. બધા એકી સાથે રૂમમાં પહોંચતા જ દુર્ગા ગભરાઈ જાય છે અને પોતાના પતિ ને બોલાવવા લાગે છે.
" ઓ ભાભીજી આપ અપને પ્યારે પતિ કો બુલા રહી હો ...?
વો તો અબ નહીં આયેંગે." રોનકએ હસતા હસતા કહ્યું.
" ક્યાં કહ રહે હો તુમ ? " કયો નહીં આયેંગે ?"
" ક્યોંકી હમને ઉસકો માર દિયા હૈ ઇસ લિએ." રાહુલ એ જવાબ આપ્યો.
" તો આપ સબ યહાઁ પે કયું આયે હો." દુર્ગાએ ડરતા ડરતા પૂછ્યું.
" અરે ભાભીજી હમ તો આપકા અકેલાપન દૂર કરને આયે હૈ." રાહુલ એ મસ્તી કરતા કરતા અને હસતા હસતા કહ્યું.
આ બધી વાત સાંભળી દુર્ગા ડરી જાય છે. પોતાની છોકરીને ખોળામાં લઈ "યહાઁ સે ચલે જાવ " એવું બોલવા લાગે છે. રોનક દુર્ગા પાસે જઈ પેલી છોકરીને લેવા પ્રયત્ન કરવા લાગે છે. ઘણી વાર સુધી રોનક તે છોકરીને તેની પાસે લેવા પ્રયત્ન કરે છે પણ એ છોકરી દુર્ગાના હાથમાંથી છૂટતી નથી. આખરે રાહુલ દુર્ગા પાસે આવી તેની છોકરી સાથેથી અલગ કરે છે. રોનક છોકરીને લઈને નીચેના રૂમમાં બંધ કરી આવે છે.
રૂમમાં બેડ પર દુર્ગા રડતી હોય છે અને પોતાની ઈજ્જત ના લૂંટે એવી ભીખ માંગતી હોય છે પણ અમે હવસના પૂજારી દુર્ગાની ફરતે ઊભાં હોઈએ છીએ. આખી રાત દુર્ગા પર બળાત્કાર કર્યા કરે છે. દુર્ગા પોતાનો હોશ ખોઈ બેસે છે. દુર્ગા અંદર થી જીવતી હતી પણ બહારથી લાશ જેવી લાગતી હતી. એની આંખો માંથી જે આંસુ નીકળતા હતા એ એકદમ કાળા પડી ગયા હતા.આખા શરીર પર નખના નિશાન પડી ગયા હતા.દુર્ગાના શરીર પણ એક પણ જગ્યા એવી ન હતી કે ત્યાંથી લોહી ના નીકળતું હોય.
અમે લોકોએ અમારી હવસને શાંત કરી લીધી હતી.
" એ અજયા...! હવે શુંં કરીશુંં એ કહે ?" રોનક એ પૂછ્યું.
" એક કામ કરીએ. આપણે આ બધા ને સળગાવી દઈએ તો..! રાહુલ એ જવાબ આપ્યો."
" ના....ના.... આપણે આ હવેલીને જ સળગાવી દઈએ એટલે બધું જ પુરૂ થઈ જાય." કેવલએ જવાબ આપ્યો.
" અરે યાર તમે લોકો બંધ થાવ અને મને વિચારવા દો.અજયે ગુસ્સામાં કહ્યું.
થોડીવાર બાદ અજય કહે છે,
" આપણે આ ત્રણેય ને ફાંસી પર ચડાવી દઈએ અને એક પેઇજમાં લખી નાખીએ કે ' અમે લોકો અમારી જિંદગીથી કંટાળી ગયા છીએ અને અમે લોકો આત્મહત્યા કરીએ છીએ."
" વાહ ભાઈ શું મગજ વાપર્યો છે તે." રાહુલ બોલે છે.
બધા ભેગા મળી દુર્ગાને નવી સાડી પહેરાવી તૈયાર કરે છે. દુર્ગા બેભાન થઈ ગઈ હોવાથી એને કશી ખબર ન હતી. અમે ફરી હોલમાં જઈને મેનેજરને પણ ઉપરની રૂમમાં લઈ આવીએ છીએ. અમે સૌ ભેગા મળી દુર્ગા અને મેનેજરને ફાંસી પર ચડાવી મારી નાખીએ છીએ અને ફટાફટ ઘરે પાછા આવતા રહીએ છીએ.
" અને પેલી નાની છોકરીનું શું ? લખનએ ગુસ્સાથી પૂછ્યું.
" યાર એનું હું નહીં કહી શકું."
" તો સારું હું પણ તારી મદદ નહીં કરી શકું...! આવજે ...! હું જાવ છું પાછો..." લખને ગુસ્સાથી જવાબ આપ્યો.
" અરે ના...ના.....ભાઈ..... સાંભળ...."
" જ્યારે અમે લોકો દુર્ગાનો બળાત્કાર કરતા હતા ત્યારે રોનક પાણી પીવાના બહાને નીચે ગયો હતો પણ...."
" પણ શુંં...? " લખનએ આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
" તો રોનકે એ બીજા રૂમમાં જઇ એ છોકરી પર બળાત્કાર કર્યો. રાહુલએ એ નાની છોકરી સાથે એવી રીતે બળાત્કાર કર્યો કે એ છોકરી એક જ વારમાં મરી ગઈ."
" યાર તમેં લોકો માણસ છો કે હેવાન ? લખને ખૂબ જ ગુસ્સાથી કહ્યું.
" મને ખબર છે કે યાર અમે લોકોએ ભૂલ કરી છે પણ હવે અમને એની સજા મળી રહી છે." અજય એ ભીની આંખે જવાબ આપ્યો.
" તમેં લોકો એ ભૂલ નહીં પાપ કર્યું છે પાપ." હું તો શુંં આમાંથી તો તમને ભગવાન પણ નહીં બચાવી શકે."
" અરે ભાઈ પ્લીઝ આમ ન બોલ, તું તો આવું ન કર."
" સારું ચલ પછી શુંં થયું ?"
સવાર પડતા જ અમે લોકો પોતપોતાના ઘરે પહોંચી ગયા હતાં. રોજની જેમ લોકો બેંક પર ગયા પણ બેંક બંધ હતી. લોકો બે ત્રણ કલાકો સુધી રાહ જોવે છે પણ મેનેજર નથી આવતા તેથી ગામના એક બે વ્યક્તિ હવેલી પર જાય છે. એક બે વાર દરવાજો ખખડાવે છે પણ દરવાજો ન ખુલતા એ વ્યક્તિઓ અંદર જાય છે. એ લોકો શોધખોળ કરે છે અને શોધ ખોળ કરતા ઉપરના રૂમમાં મેનેજર અને દુર્ગા બંને ફાંસીએ લટકાયેલા જોવા મળે છે. એ બધા વ્યક્તિઓ ગામમાં આવી બીજા લોકોને બોલાવે છે અને હું પોલીસમાં હતો એટલે મને પણ ગામવાળા બોલાવે છે. હું , ગામવાળા અને મારા મિત્રો હવેલી પર પહોંચીએ છીએ.ત્યાં પહોંચી હું ( અજય ) બધું જોવ છું અને ગામ વાળાને પેલું પેઇજ બતાવુ છું અને તે લોકોએ આત્મહત્યા કરી છે એવું ગામવાળાને કહી મામલો શાંત પાડું છુ. ગામના લોકો આ બધું માનવા માટે તૈયાર ન હતા તો પણ હું બધા ગામ લોકોને મનાવી લઉ છું. ના તો હું બીજા પોલીસને જાણ થવા દઉં છું અને ના તો કોઈ તપાસ થવા દઉં છું. ગામનાં લોકોને મનાવી ત્રણેયના અગ્નિ સંસ્કાર કરાવી દઉં છું અને ગામ લોકોને આ બધી વસ્તુ અને વિચારથી દૂર કરું છું."
" બાપ રે....... તું સાવ આવો નીકળ્યો અજય..?"
" મે તો તને સારો મિત્ર માન્યો હતો અને તું રાક્ષસ નીકળ્યો ..? "
" ઓહ હા...હા...હવે મને સમજાયુ કે તારા મિત્રો કેમ અલગ અલગ રીતથી મર્યા ..!"
" એટલે...?" અજય એ આશ્ચર્ય સાથે લખનને પ્રશ્ન કર્યો.
" એટલે એમ જ કે તે જે પ્રમાણે વાત કરી અને ત્રણેયની ફાઇલ બતાવી એ પરથી કેવલ એ દુર્ગાનું મોઢું બંધ કર્યું હતું એટલે દુર્ગાએ કેવલનું માથું કાપ્યું,
રાહુલએ દુર્ગાના શરીરને એટલી ઇજા આપી કે તને અડધો સળગાવ્યો અને દર્દ આપ્યું અને સાથે જ એણે દુર્ગાના હાથ પકડ્યા એટલે એના હાથ કાપી સળગાવી દીધા,અને રોનકએ વારંવાર એની પર બળાત્કાર કર્યો એટલે એનું ગુપ્ત અંગ કાપી નાખ્યું અને સાથે જ જે ઘા રોનક એ દુર્ગાને આપ્યા હતા એવા જ ઘા દુર્ગાએ રોનકને આપી એની પર મીઠું લગાડ્યું અને અસહ્ય દર્દ આપ્યુ અને સાથે જ એને જે પગ પકડ્યા હતા એટલે એના બે પગ પણ કાપી નાખે છે. બીજી વસ્તુ એ જ કે દુર્ગાની છોકરીને સાથે પણ એને બળાત્કાર કર્યો હતો તેથી તે પોતે જ રોનકની લાશ ને સ્મશાનમાં પોતાની હાથે જ સળગાવે છે."
" ભાઈ હવે તારું શું થાય એ મને ખબર નથી."
"શું થાય એટલે યાર.? અજય એ ડરતા ડરતા કહ્યું.
" એટલે એ જ કે ભાઈ તું મારો મિત્ર છે પણ હું તારા જેવા રાક્ષસને ના બચાવી શકું. તમે લોકોએ જે વસ્તુ કરી છે એના માટે તમને કોઈ બચાવી શકે તેમ નથી. તું મારો ભાઈ છે પણ આ વખતે હું તારી કોઈ પણ મદદ નહીં કરી શકું. કેમ કે જો મેં તારા જેવા રાક્ષસની મદદ કરી તો દુર્ગા મને ક્યારેય માફ નહીં કરી શકે. તારે તારા કર્મ ભોગવવા જ પડશે. તારી દોસ્તીનું દુઃખ થશે પણ સાથે જ દુર્ગાની મદદ કરી એનો સાથ આપી મને ખુશી પણ મળશે. સારું આવજે ....! હું જાવ છું. બચી શકાય તો બચી લે જે......અને હા એક વાત કે દુર્ગા જ્યારે તને મારશે ત્યારે જ તેને મુક્તિ મળશે અને ત્યારે જ તેની આત્મા હવેલી માંથી જશે અને ગામ સુખ ચેનથી રહેશે. ( લખન ચાલતો ચાલતો આગળ જાય છે ) થોડું ચાલી ફરી અજય ને એક પ્રશ્ન પૂછે છે.
" ભાઈ મને એક જ વાત નથી સમજાતી કે બારણાં ને તાળું , કપડું અને બીજા દરવાજા પર કળશ કોને રાખ્યો હતો ? "
" યાર .... એ તો બસ બીજું કોઈ વ્યક્તિ હવેલીમાં જઇ ન શકે, કોઈ બીજા પોલિસવાળા અંદર જઈને પેલા લોકોની મોતનું રહસ્ય ના ઉકેલી શકે એ માટે અમે એ બધું કરેલું અને ગામમાં એવી અફવા ફેલાવી કે પેલા લોકોની આત્મા હજી આ હવેલીમાં ફરે છે અને બધા ને મારી નાખે છે. તેથી ગામના લોકો પણ ત્યાં જતા ડરતા અને બીજાને પણ ત્યાં જવાની ના પાડતા." અજયએ શરમના મારે મોઢું નીચે કર્યું.
"છી....છી.....છી.......ભાઈ....... મને અત્યારે તને મારો ભાઈ કે મિત્ર કહેતા પણ શરમ આવે છે. ભગવાન કરે કે તારા જેવા મિત્ર કોઇને ન મળે. એમ કહી લખન ત્યાંથી ચાલ્યો જાય છે.
ક્રમશઃ
