સરદારનું ગીત-૪૪.

મીઠાનો જંગ-કરાર (ઈ.સ. ૧૯૩૦-’૩૧)

ઊનું હતું હવામાન, છૂટી ગ્યા’ સરદાર રે;

કરે ભાષણ લોકોને, ગરમ કરનાર રે.

સરકાર વડે તેથી, વાચાબંધી કરાય રે;

ચલિત નિજ માર્ગેથી, સરદાર ન થાય રે.

ચડી પોલીસ તોફાને, ખાણું કરે હરામ રે;

ખાણામાં કાંકરા નાખે, ફેંકતા દૂર ઠામ રે.

કરે ન પરવા લોકો, થઈ ગ્યા પાયમાલ રે;

ટેક ખાતર કષ્ટોને, વેઠે રાખી વહાલ રે.

ખાદી ભંડાર ખોલીને, પ્રવચન કરેલ રે;

ને સરદારને તેથી, ફરીથી પકડેલ રે.

તેનો કેસ ચલાવીને, ગુન્હા રજૂ કરેલ રે;

ને નવમાસની તેમાં, આપી દીધેલ જેલ રે.

બીજી તરફ પોલીસે, કાળો કેર કરેલ રે;

ત્યાં માર-તોડ ને લૂંટ, ગાંડા થૈ આદરેલ રે.

પચીસ જાન્યુઆરીએ, ને એકત્રીસ સાલ રે;

ગાંધી સહિત નેતાઓ, છૂટા થયેલ હાલ રે.

બહાર આવતાં તેઓ, મસલતે ચડેલ રે;

વાઈસરોયની પાસે, જવામાં ઉતરેલ રે.

વાઈસરોયની સાથે, ચર્ચા ખૂબ થયેલ રે;

ચર્ચાના અંતમાં થોડી, શરતોય કરેલ રે.

ગાંધીને નિજ ઈચ્છાઓ, કહેતા સરદાર રે;

તેના ઉપર ગાંધીજી, આપતા ખૂબ ભાર રે.

દારૂ-કાપડની ચોકી, સદા ચાલુ રખાય રે;

જમીનો જપ્ત લીધેલ, ખેડૂતોને અપાય રે.

જે પ્રદેશે મળે મીઠું, લોકોનો હક થાય રે;

રાજીનામાં હતાં દીધાં, નોકરીમાં રખાય રે.

સત્યાગ્રહી બધા કેદી, જેલમુકત કરાય રે;

આવા ઘણા વિચારોને, શરતોમાં રખાય રે.

**

પ્રયાસો કાળજાતૂટ, સંધિ માટે કરે સહુ;

નીપજ્યું ન છતાં તેમાં, મહેનત કરી બહુ.

(ક્રમશ:)