મંદિર

જીવનની અણધારી ફિલસૂફી,

કયારેક સુખ, કયારેક દુઃખની બલિહારી !

ક્ષણે ક્ષણે સન્મુખ થવાની,

દિવાલોથી આંતરેલી 'મંદિર 'નામે કૃતિ !

શ્રધ્ધાંની શાહુકારી રાંક અમીરોથી ભરેલી,

જગા નતમસ્તક થવાની ને આંસુ સારવાની !

જગ આખુય જ્યારે વળે ઘેરી,

મંદિર તુજ સીડીઓ મુજ રાહી !

ઘંટારવ, ધૂપ ને જ્યોત દિવાની બળતી,

કતાર નીત વાંચ્છુકોની જમાં થાતી !

કોઈક નિષ્ઠુર ને ગરીબની લોભણી ,

ને અમીરથી'ય અમીરની આ ડેલી !

વિશ્વાસ ઈચ્છા પૂર્તિનો પ્રજા લઈ આવતી ,

વિશ્વાસથી ભરપૂર થઈને વળતી !

એ કપાળે કંકુનું ટિકું,

એ પરિક્રમણ મંદિરનું,

એ ઝાલર ને શંખનાદ,

એ આરતી ,જોમ પાથરતી !

કહેવાય છે ઈશ્વર વસે એ કને,

વર્તાય હાશકારો ત્યારે મને ,

આંસુ માનવી ધરે ને,

દિલાસો ધરતી પેલી મૂરતી !