માનવની કલમે

એ ઉંચાઈના મુકામ પર જઈ,

હું પડી ગયો,

છતા હસતોને આશાઓથી ઉભો થયો,

એ વેદનાઓને પાને

કંઈ લખતો હતો ત્યાં

સુખના પાને હળવો કર્યો,

એ સંબંધોની ખોટી

પરિભાષાએ ડંકો કર્યો,

પણ, વેદોના ના મંત્રો એ મુગ્ધ કર્યો,

જિંદગી સામે નમતો થયો

તો હસીને એ બોલી

બિચારોને બાપડો કા તું થયો?

તારી છે આ જિંદગી

જીવવાનું એમાં તારે છે,

તો શા માટે બીજાઓની આશામાં

મેલો તું થયો?

સાંભળ, સંઘષો હતા એ રામના

તેથી જ તો એ રામ ભગવાન થયો,

ખેડી જા આ જીવન સંઘર્ષોમાં

તું રામ તો નહિ પણ રામ જેવો જ થયો.