"માં."

ત્યાગની એ મૂરત છે મા, ભગવાનની સુરત છે મા,

ચોટ સંતાનને લાગે પણ માનું કાળજુ કંપી જાય,એવી પ્રેમાળ છે મા.

સંતાનની ખુશીઓ માટે ખુલ્લા પગે મંદિર દોડી જાય છે મા,

પોતાના સંતાનની ખુશી ખાતર જગત સાથે લડી જાય છે મા.

રડતો જોઈ સંતાનને પોતે પણ રડી જાય છે,

બાળકની મુસ્કાન માટે વિધાતા સાથે પણ લડી જાય છે મા.

મળે ભલે હજારો પકવાન મહેફિલમા પણ તોય ખુશ નથી થતી મા,

બાળકના ચહેરા પર મુસ્કાન જોઈ હસી જાય છે મા.

સંતાનના શમણાંઓને સાકાર કરી જાય છે મા,

સંતાનના જીવનને યોગ્ય આકાર આપી જાય છે મા.

સંતાનના દુઃખ ને સુખમા ફેરવી દે છે મા,

ગમે તેવું સંતાન હોય તોય વ્હાલ વરસાવી જાય છે મા.