જિંદગી

મારવા દોડે છે જે મને

એ ક્યાં જાણે મારી જિંદગી ક્યાં છે,

શોધે છે ઘરે ઘરે 

જેને મેં કિતાબમાં સંતાડી રાખી છે,

આ સમાજ એ મને બેદખલ કર્યો 

પણ હું નથી એકલો,

કોઈ જઈને બતાવી આવે એમને

કે મેં તો મારી જ અંદર દુનિયા સર્જી દીધી છે,

શું કહું આ લોકોને,

એ પ્રેમ હતો જે કોઈને સમજાયું નહિ,

અરે, એ ફક્ત પ્રેમ હતો એટલે કોઈને સમજાયું નહિ,

હૃદયની વાતો કાઢવી સરળ નથી હોતી,

એ જે બેઠી છે દિલમાં મારા,

કાઢી દઉં એને એવું મારું ગજું નથી,

ધોધમાર હતો વરસાદ જે દિવસ,

ખૂબ શાંત લાગ્યો એ દરિયો મને સાહેબ

જ્યારે પ્રેમ મે કર્યો ને,

ગાંડાતૂર લોકોને થતાં જોયા છે.