నాడు నేడు

సృష్టి కి మూలం నువ్వు, 

జనించే జీవికి ప్రాణదీపం నువ్వు...

దేవతను నిన్ను చేసి పూజించే సంస్కృతి లో

అడుగడుగునా వివక్షత, అవమానాలే

నవ్విన, లేచిన, తలెత్తినా ఆంక్షల రంకెలే..

సమాజదృష్టిలో నీవిలువ 

రెండవతరగతి పౌరురాలే..

దేశ ఉత్పత్తిలో నీ స్థానంసగభాగ మే కానీ...

సమాజం నిర్ణయించిన 

నీ విలువల స్థానంలోనీవు అధమస్తానం..

ఆడపిల్ల అంటేనే గర్భం 

లోనే ఛిద్రం చేసే కర్కశ విలువలు ఒకవైపు

 కామంతో కళ్ళు మూసుకుపోయి...

కసుగాయలనైనా వదలక 

కామపు కాటువేసే

 కామనాగులోకవైపు

స్త్రీ అంటే లైంగిక సాధనం 

స్త్రీ అంటే అందాల ఆరబోతలని నిర్వచించే పితృస్వామ్య భావజాలపుఅణచివేతలో...

స్త్రీ అంటే వంటయింటి

 కుందేలులా ఒకప్పుడు మగ్గితే

నేడు చదువుకున్న బానిసలుగా 

ఇంటా బయటా చాకిరితో

ఆర్థిక స్వతంత్ర లేని బానిస గా 

ఆకాశానికి ఎగిరిన,నీటిలో ఈదినా,

 కదనాన కత్తి దూసినా

ఆడ,ఈడా, యాడైన ఆడదేనని

 భువిపైన బానిసైన

బ్రతుకు మనదే

పునాది మారకుండా 

ఇల్లు రూపుమారునా

భావజాలమార్పులేక

బ్రతుకురూపుమారునా

శాసనాలు చేస్తారు గొప్పగా

కాగితాలకు చేస్తారు పరిమితం

అమలుకు వేస్తారు తాళాలు

మహిళా సాధికారతకై గొంతెత్తి నినదించినా

బిగిస్తారు ఆంక్షల అరదండాలు

రాజకీయ చైతన్యమై 

సామాజిక,స్వతంత్ర

ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యా వలంభివై

శాసన నిర్మాణంలో పాత్రధారివైన

నాడే నీకు సాధికారత సిద్ధిస్తుంది

నీలో చైతన్యం రగుల్కొనకపోతే 

యుగాలు గడిచినా, తరాలు మారినా

 నీ స్థితిలోమార్పు దరిచేరదు

నీతలరాత ను మార్చికొనగా 

నడుం బిగించాలి..

ఎంతకాలం ఇంకెంతకాలం

పరాయికరణ పరిపక్వత లేని 

ఆలోచనా విధానపుఅగాధంలో మగ్గడం

బూజుపట్టిన పనికిరాని

సాంప్రదాయసంకెళ్ళ బంధనాలు

ధిక్కరించి ధీరవై కదులు ముందుకు

పోరాడితే పోయేదేముంది బానిసత్వమెగా..