கூதிர் கால விடியல்

துயில் கலைய மனமிலாது

விடியலும் பாங்காய்

பனிப்போர்வை போர்த்தியே

ஆனந்தமாய் சயணிக்க -

மெல்ல காற்றும் தான்

திருடன் கைகோர்த்து

வெண்சாமரம் வீசிச் செல்ல -

இறகுகளை போர்வையாக்கி

கழுத்தினுள் தலையையும் குறுக்கியே

உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும்

இணைப் புறாக்களும்

அவ்வப்போதே தலைதூக்கி

ஆவலாய் எதையோ எதிர்நோக்க

அதோ ! ஆங்கே

மேகக் கட்டினுள் இருந்தே

தப்பிக்க எண்ணி - ஒளிமுகத்தை

மெல்ல கதிரவன் நீட்ட

சற்றே கதிரொளியும்

கையசைத்தே - தன்

இருப்பினை பதிவு செய்வதற்குள்

மேகமும் திரை போட்டே

மறைத்திடவும் - ஏமாற்றம்

ஆதவனுக்கு மட்டுமல்ல

மண்ணுயிர்களுக்கும் கூடத் தான் !