வன்முறை

அவர்கள் நட்புடன் தொடங்கினர்

காலப்போக்கில் ஒருவருக்கொருவர்

நேசிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

அவர்கள் திருமணம் செய்து கொண்டனர், நாட்கள் கடந்துவிட்டன.

அவர்களின் வாழ்க்கையில், மகிழ்ச்சியான தருணம் வந்தது,

அவர்கள் பெற்றோராகப் போகிறார்கள் என்பதை

அவர்கள் அறிந்தார்கள்.

நிகழ்வைக் கொண்டாட, அவன் அவளுக்கு ஒரு ஆச்சரியமான விருந்தளித்தான்,

அவன் தோசை மற்றும் தேங்காய் சட்னியை தயார் செய்தான்.

அவன் அவளை வேலைகளை செய்ய விடவில்லை,

ஒவ்வொரு நாளும் அவன் அலுவலகத்திலிருந்து சீக்கிரம்

வந்து உணவை சமைத்துக்கொண்டிருந்தான்

அவளை தன் கைகளால் கொடுத்தான்.

அவள் அதை கண்ணீருடன் சாப்பிட்டாள்.

அவன் அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்து மீண்டும் கொடுக்கிறான்,

அவளுடைய குழந்தைத்தனமான நடத்தையைப் பொருட்படுத்தாமல்

அவன் தாயாக மாறினான்.

அவள் கடைசி பகுதியை

சாப்பிடும் வரை, அவன் அவளை நகர்த்த விடவில்லை.

சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அவள் வீட்டிற்கு தாமதமாக வர ஆரம்பித்தாள்.

ஆனால் அவரது காதலில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.

கண்ணீர் எப்போதும் சோகம் என்று அர்த்தமல்ல,

அது மகிழ்ச்சியையும் குறிக்கிறது.

கண்ணீருக்கு வேறு அர்த்தங்கள் உள்ளன,

காரமான உணவ கண்ணீரைத் தூண்டுகிறது.

இது ஒரு புதிய வன்முறை.

யாருக்கும் உணவு பரிமாறுவதற்கு முன்,

அது நல்ல சுவை என்பதை உறுதிப்படுத்தவும்.

காதல் எதையும் தாங்க முடியும்,

ஆனால் அதற்கும் வரம்புகள் உள்ளன.