ଦୁଷ୍ଟ ଚିଲ ଓ ଚତୁର କଙ୍କଡା - ୧

ଗୋଟିଏ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀରେ ବହୁତ ପ୍ରକାରର ମାଛ ରହୁଥିଲେ । ଆଉ ସେହି ପୋଖରୀର ପାଣି ବି ଭାରି ମିଠା । ଗୋଟିଏ ବଗ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ଆସି ପୋଖରୀ କୂଳେ କୂଳେ ବୁଲି ଛୋଟ ଛୋଟ ମାଛ ଖାଏ । ସେହି ପୋଖରୀକୁ ଲାଗି ଏକ ବଡ ବରଗଛ ଥିଲା । ସେହି ବରଗଛ ଉପରେ ଆସି ଏକ ଚିଲ ବସାକଲା । ଦିନେ ସେ ଚିଲକୁ ବହୁତ ଶୋଷ ଲାଗିଲା । ତେଣୁ ସେ ଯାଇ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀରୁ ପାଣି ପିଇଲା । ଭାବିଲା ଏହି ପୋଖରୀର ପାଣି ଯଦି ଏତେ ମିଠା ତାହେଲେ ଏହି ପୋଖରୀର ମାଛ ଗୁଡାକ କେତେ ମିଠା ହୋଇ ନଥିବେ । ଏକଥା ଭାବି ସେ ଚିଲ ପାଟିରୁ ଖାଲି ଲାଳ ଗଡିଲା । ଏଣେ ତା ମନକୁ ବି ପାପ ଛୁଇଁଲା ।

ଦିନକର କଥା । ଚିଲ ଯାଇ ସେ ପୋଖରୀ ହୁଡାରେ ପହଁଚି ଗଲା । ଚିଲକୁ ଦେଖି ବଗ ହଠାତ୍ ରାଗିଗଲା । ବଗ କହିଲା – “ତୁ କିଏ? ତତେ ଏଠିକି ଆସିବାକୁ କିଏ ଅନୁମତି ଦେଲା? ଏ ପୋଖରୀରୁ ତ କେବଳ ମୁଁ ହିଁ ମାଛ ଧରେ । ଯା ପଳା ଏଠୁ । ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ପାରୁଛୁ ଏ ବରଗଛ ଛାଡି ଚାଲିଯା ।” ତହୁଁ ସେ ଚିଲ କହିଲା – ‘ବଗଭାଇ’ ତୁମେ ଜମାରୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି । ମୁଁ ତୁମର ଜଣେ ସଚ୍ଚା ମିତ୍ର ଓ ସହଯୋଗୀ । ଆଜିଠାରୁ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଏହି ବରଗଛରେ ରହିବା । ଏ ସଂସାରରେ ମୋର ଆଉ କେହି ନାହାଁନ୍ତି; ତୁମର ବି କେହି ନାହାଁନ୍ତି । ତାପରେ ସେ ବଗ ଚିଲର ମିଠା ମିଠା କଥାରେ ଭାସିଗଲା । ଏଥୁଅନ୍ତେ ସେ ଦୁହେଁ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀକୁ ଲାଗି ରହିଥିବା ବରଗଛରେ ବସାବାନ୍ଧି ରହିଲେ ।

ବଗ ତ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମାଛ ଖାଇବା ପାଇଁ ପୋଖରୀକୁ ଯାଏ । ମାତ୍ର ଚିଲ ସେମିତି ସେ ବରଗଛରେ ହିଁ ବସି ରହେ । କୁଆଡେ ବି ସେ ଯାଏ ନାହିଁ । ଏହି ପରି ଦୁଇ ଦିନ ବିତିଗଲା । ତେଣୁ ସେ ଚିଲର ଦେହ ଭୀଷଣ ଖରାପ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ତେଣୁ ସେ ବି ଦୁଇଦିନ ଭୋକ ଶୋଷରେ ଛଟପଟ ହେଲା । ଏସବୁ ଦେଖି ବଗ କହିଲା – ମିତ୍ର, ତୁମର କ’ଣ ହେଇଛି । କାହିଁ କିଛି ତ ଖାଉନାହଁ କି ପିଉନାହଁ । ଏପରି ରହିଲେ ତ ତୁମର ଦେହ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଖରାପ ହୋଇଯିବ ଯେ । ତହୁଁ ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ଚିଲ କହିଲା – ‘ଇଏତ ନୂଆ ଯାଗା ମୁଁ କୁଆଡେ ଯିବି ।’ ବଗ ଏକଥା ଶୁଣି କହିଲା – ‘ଭଲକଥା-ତ । ମୁଁ ପରା ତୁମର ମିତ୍ର । ତୁମକୁ ଏପରି ଭୋକ ଶୋଷରେ ଛାଡି ମୁଁ କ’ଣ କେବେ ନିଜେ ଖାଇପିଇ ଶାନ୍ତିରେ ରହିପାରିବି । କାଲିଠାରୁ ତୁମେ ମୋ ସହିତ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀକୁ ଯିବ । ସେଠାରେ ହିଁ ମୁଁ ତୁମକୁ ମାଛ ଖୁଆଇବି । ତାହେଲେ ଯାଇ ତୁମକୁ ଆଉ ଖାଦ୍ୟ ଖୋଜିବାକୁ କୁଆଡେ ବି ଯିବାକୁ ପଡିବନି ।

ବଗର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ଚିଲ ମନ ଅତ୍ୟନ୍ତ କୁଣ୍ଢେମୋଟ ହୋଇଗଲା । କାହିଁକିନା ଚିଲ ବସାଇଥିବା ଫନ୍ଦିର ଜାଲରେ ସେ ବଗ ଛନ୍ଦି ହୋଇଗଲା । ଏଣିକି ଚିଲ ତା ହିସାବରେ ମଜା କରିବ । ଦିନେ ବଗ ଚିଲକୁ କହିଲା – “ମିତ୍ର ସବୁଦିନ ତ ମୁଁ ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ମାଛ ଖାଉଛି ହେଲେ ମୋର ପେଟ ଟିକେ ବି ପୁରୁନାହିଁ । ସଂନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ପୁଣି ଭୋକ କରୁଛି । କ’ଣ କରିବି ମୁଁ କିଛି ବି ଜାଣି ପାରୁନି ।” ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ବଗ କହିଲା – ଜମାରୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି । କାଲି ଠାରୁ ତୁମେ ବଡ ବଡ ମାଛ ଖାଇବ ଓ ବସାକୁ ଫେରିବା ସମୟ ହେଲେ ଆଉ କିଛି ମାଛ ବସାକୁ ନେଇ ଆସିବ । ସଂନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ତାକୁ ତୁମେ ପୁଣି ଖାଇବ । ତାହେଲେ ଯାଇ ରାତିରେ ଆଉ ଭୋକ କରିବନି । ଏକଥା ଶୁଣି ଚିଲର ମନ ବେଶ୍ ଖୁସି । କାହିଁକିନା ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଯେ, ବଗ ସହିତ ମିତ୍ରତା କରି ସେ ଭଲ ଫାଇଦା ପାଇବ ।