ପାହାଡ ଚଢା

ଥରେ ଜଣେ ବିଦେଶୀ ଯୁବକ ବୁଲିବା ପାଇଁ ନେପାଳକୁ ଆସିଥାନ୍ତି । ସେଠାରେ ହିମାଳୟ ପର୍ବତକୁ ଦେଖି ଚଢିବା ପାଇଁ ମନ ବଳାଇଲେ । ହେଲେ ଏହା ତାଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଏକାବେଳକେ ଅସମ୍ଭବ ଥିଲା । ତଥାପି ତାଙ୍କ ମନରେ ଝୁଙ୍କ ସେ କେମିତି ହେଲେ ହିମାଳୟ ପର୍ବତ ଆରୋହଣ କରିବେ ।

ମନରେ ଦୃଢ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନେଇ ଯୁବକ ଜଣକ ସେଇଠି ରହିଗଲେ । ପ୍ରତିଦିନ ପର୍ବତାରୋହଣ ଅଭ୍ୟାସ ଚାଲିଲା ତାଙ୍କର । ପ୍ରଥମେ ସେ ଏକ ଛୋଟ ପାହାଡ ଚଢିଲେ । କିଛି ଦିନପରେ ଅଭ୍ୟାସ ବଳରେ ସେହି ଛୋଟ ତୀଖ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷକୁ ଅନାୟାସରେ ଚଢି ପାରିଲେ ।

ଏଣିକି ବିଦେଶୀ ଯୁବକ ଜଣକ କାହାର ସାହାଯ୍ୟ ନ ନେଇ ପାହାଡ ଚଢିବା ଶିଖୁଥାନ୍ତି । ଦିନେ ସେ ଅନ୍ୟ ଏକ ପାହାଡ ଚଢୁ ଚଢୁ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଥକି ପଡିଲେ । ଉପରକୁ ଚାହିଁ ଦେଖିଲେ, ପାହାଡର ଦଶ ଭାଗରୁ ଭାଗେ ମଧ୍ୟ ଚଢି ନାହାନ୍ତି ସେ । ସେଦିନ ସେହିଠାରୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଲେ ।

ପରଦିନ ପୁଣି ଉଦ୍ୟମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବଦିନଠାରୁ ଆଉ କିଛି ବାଟ ଅଧିକ ଯାଇ ଫେରି ଆସିଲେ । ଏଥର ତାଙ୍କର ମନୋବଳ କମ୍ ହେଉଥିବାର ଆଭାସ ସେ ପାଇଗଲେ ।ଶେଷରେ ବାରମ୍ବାର ବିଫଳ ହେବାରୁ ହତୋତ୍ସାହ ବି ହୋଇଗଲେ ।

ଆଉ ଦିନକର କଥା । ସେ ବିମର୍ଷ ଚିତ୍ତରେ ପାହାଡ ତଳେ ଠିଆ ହୋଇ ତା’ର ଶୀର୍ଷକୁ ଅନାଇ ରହିଥାନ୍ତି । ସେତେବେଳକୁ ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ଜକେଇ ଆସିଲାଣି । ତାଙ୍କୁ ଲାଗୁଥାଏ ସତେଯେମିତି ହିମାଳୟ ପର୍ବତ ଚଢା ତାଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନରେ ରହିଯିବ ।

ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ତାଙ୍କ ପଛରୁ ଜଣେ କିଏ ଅଚିହ୍ନା ବ୍ୟକ୍ତି ତାଙ୍କ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖିଲେ । ଯୁବକ ପଛକୁ ବୁଲିପଡି ଦେଖନ୍ତିତ ଗେରୁଆ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ଜଣେ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାହିଁ ହସୁଛନ୍ତି । ସେ ଥିଲେ ସେହି ହିମାଳୟରେ ବାସ କରୁଥିବା ଜଣେ ସାଧୁ ।

ଏବେ ସାଧୁଜଣକ ଯୁବକକୁ କହିଲେ, “ତୁମ ମନରେ ଦୁଃଖ କାହିଁକି? ତୁମେ ଏମିତି ନିରାଶ ଜଣାପଡୁଛ ଯେ” ?

ତହୁଁ ଯୁବକ ନିଜର ମନକଥା କହିବସିଲେ ।

ଏହା ଶୁଣି ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ହସି ହସି କହିଲେ, “ଓଃ, ଏଇକଥା? ମୋତେ ଲାଗୁଛି ତୁମେ ନିଶ୍ଚୟ ହିମାଳୟ ଚଢିପାରିବ? ତେବେ ମୋର ଗୋଟିଏ କଥା ତୁମକୁ ମନେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ତାହା ହେଲା, ଗୋଟିଏ ପାଦପରେ ତୁମର ଆଉ ଗୋଟିଏ ପାଦ ଆଗକୁ ବଢାଇବ । ଆଉ ପାହାଡ ଚଢିଲାବେଳେ ପାହାଡର ଉଚ୍ଚତା କି ପାହାଡର ତୀଖକଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲି ଯିବାକୁ ହେବ । କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା ମନେ ରଖିବାକୁ ହେବ ଯେ, ଗୋଟିଏ ପାଦ ପରେ ଥାଉ ଗୋଟିଏ ପାଦ ପକାଇବ ।”

ଯୁବକ ଜଣକ ସାଧୁଙ୍କ କଥାକୁ ଗଣ୍ଠିଧନ କଲାଭଳି ମନେ ରଖିଲା । ତା’ପର ଦିନଠୁ ସେହି କଥା ପାଳନ କରି ପାହାଡ ଚଢିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଯେତେ ଯାହା ବାଧାବିଘ୍ନ ଆସିଲେ ବି ପାହାଡ ଚଢାମନ୍ତ୍ରକୁ ମନେ ପକାଇ ପାଦ ପରେ ପାଦ ପକାଇ ଯୁବକ ଆଗକୁ ମାଡି ଚାଲିଲା । ଶେଷରେ ଯୁବକ ଜଣକ ପାହାଡର ଅଗ୍ରଭାଗରେ ପହଂଚିଗଲା । ଏମିତି ଦିନେ ସେହି ଯୁବକ ଜଣକ ମଧ୍ୟ ହିମାଳୟ ଅଗ୍ରଭାଗରେ ପହଂଚି ପାରିଥିଲା ।