ଗ୍ରୀଷ୍ମ ତାଣ୍ଡବ

ଆଶା ଥିଲା ମଧୁମାଳତୀ ଅନ୍ତେ ପଳାଶ ଅଧର ଛୁଇଁ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଆସିବ ଧରଣୀ ବକ୍ଷେ ନୂଆ ମାଦକତା ନେଇ

ଆଶା ଭରସାର ଉଷ୍ମ ଆଲୋକେ ପୁଲକିତ କରି ପ୍ରାଣ

ପୃଥିବୀରୁ ଜଳ ସଞ୍ଚି କରିବ ବର୍ଷାର ଆବାହନ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଆସିଛି,ହେଲେ ତା' ସ୍ପର୍ଶ ନିଆରା ଲାଗୁଛି କିଆଁ

ଉଷ୍ମତା ଛଳେ ଆକାଶୁ ସତେ କି ଢାଳୁଛି ବର୍ଷା ନିଆଁ

ରୌଦ୍ର ତାପରେ ଡହଡହ ଜଳେ ମାଟିମା' ଉଷର ଛାତି

ଦକ୍ଷିଣା ବାଆ ନାଆଁରେ ବହୁଛି ଝାଞ୍ଜି ପବନ ତାତି ।

ନଈ‐ନାଳ ଶୋଷି ମେଣ୍ଟୁନି ଶୋଷ,ଶୋଷୁଛି ଭୂତଳସ୍ତର

ଅରଣ୍ଯରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ନାଚୁଛି କାଳବୈଶାଖୀ ଝଡ

ବନ ଉପବନ ଲଟାପତ୍ରରୁ ଶୁଖିଛି ସବୁଜ ପ୍ରୀତି

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛରୁ କ୍ଳାନ୍ତ ପକ୍ଷୀର ଶୁଭୁଛି କରୁଣ ଗୀତି ।

ପାହାନ୍ତାରୁ ଖରା ଆଞ୍ଚ ଲାଗୁଛି ସଂଜ ଦି'ଘଡି ଠେଲି

ଗରମ ଗରମ ଝାଇଁ,ଗୁଳୁଗୁଳି,ଝାଳର ପସରା ମେଲି

ଗ୍ରୀଷ୍ମ କରୁଛି ବାଂଝ ବେପାର,ଚାଷୀ ଦିଏ ମୁଣ୍ଡେ ହାତ

ଶ୍ରମିକର ମୂଲ‐ମଜୁରି ମୁହଁରେ ମାରୁଛି ଶକ୍ତ ନାତ ।

ମଲ୍ଲୀ ହେନାର ବାସ୍ନା ଭୁଲିଛି ନୁଖୁରା ଜହ୍ନ‐ରାତି

ତନ୍ଦ୍ରା ଅଳସ ଆଖିରୁ ତାହାର ହଜିଛି ସ୍ବପ୍ନସାଥୀ

ବିରହୀ ଯକ୍ଷ ପ୍ରାଣର ବେଦନା,ଚାତକ ଆଖିର ଶୋଷ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବା କାହୁଁବୁଝିବ ତା'ର ତ ନିଜଶୋଷ ପୋଷପୋଷ ।

ଶହଶହ ଏଠି ଶୋଷର ମାଠିଆ ଶୂନ୍ଯେ ଟେକିଛି ହାତ

ଜଳ ବିନ୍ଦୁଏ ବଦଳେ ମିଳୁଛି ଚରମ ଅଂଶୁଘାତ

ଜଳ ସଂଧାନେ ଯେଉଁ ଆଶାଟିକ ବହୁଦୂରୁ ଦିଏ ଦେଖା

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସେତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅବଦାନ ନାମଯା'ର ମରୀଚିକା ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ତ ଏଠି ଜିଭ ଲହଲହ ତମ୍ପର ବିଷଫଣା

ଚୁମ୍ବନ ଅବା ଦଂଶନ ଯା'ର ଏକଇ ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ॥