ତୁ..

କଳା ତୁ

ଧଳା ତୁ

ମନ ଉପତ୍ୟକା

ଆନ୍ଦୋଳିତ କରି

ନାଚି ଯାଉଥିବା

ଖରା ଆଉ ଛାଇ ତୁ ।

ରଙ୍ଗର ପସରା ଧରି

ବସିଛି କୃଷ୍ଣଚୂଡା

ମୁହଁ ପୋତି

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଆଉ

କୁଞ୍ଜବନ ଛାଇର

ଅପୂର୍ବ ଲୁଚୁକାଳି ଖେଳ ତୁ

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅର ସ୍ନିଗ୍ଧ ହୋଲି ତୁ ।

ତୁ ନବମଲ୍ଲିକା

ତୁ ବାସନାର

ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂତା ଖିଅ

କିପରି ହେବୁ ତୁ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସକାଳର କୋଳାହଳ

ଅବା

ଆଦ୍ୟ ବସନ୍ତ ପଳାଶ?

ତୁ ତ ଜୋଛନାର

ଛଳ ଛଳ ସ୍ଵପ୍ନ

ଚଇତି ଆଖିର

କୁହୁକ କଜଳ

ତୁ ଅଭିପ୍ସା

ମନ ଅରଣ୍ୟରେ

ଜଳି ପୁଣି ଲିଭି ଯାଉଥିବା

ଶୀତଳ ଅନଳ ।

ଅନୁକମ୍ପା ତୁ

ଚମକି ଫେରି ଚାହୁଁଥିବା

ଚକିତ ଚାହାଣୀ ତୁ ।

ଜିଜ୍ଞାସା ତୁ

ଦେଖିବାକୁ ମଧୁମାସ ଚିତାନଳେ

ସେହି ପରି

ଆଉ ଏକ ଅଘଟଣ

ବନାଗ୍ନିରେ ଦଗ୍ଧୀଭୂତ

ଏକ କୃଷ୍ଣସାର ।