ପୃଥିବୀ ସୂତା ପାର୍ଥିଵୀ

          ପୃଥିବୀ ସୂତା ପାର୍ଥିଵୀ     
         =============
ତ୍ରେତୟା ଯୁଗର କଥା l ମିଥିଳା ରାଜ୍ୟର ରାଜା ଥିଲେ ରାଜର୍ଷି ଜନକ l ତାଙ୍କର ବହୁ କାଳ ଧରି କୌଣସି ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ହେଲେ ନାହିଁ l ସେ ବଡ଼ସନ୍ତାପ ଭିତରେ ଥାଇ ଦିନେ ତାଙ୍କ ମହାମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଡକାଇଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟଭାର ସମର୍ପଣ କରିଦେଇ ନିଜେ ଯାଇ ପୁଣ୍ୟତୋୟା କୌଶିକୀ ନଦୀ ତୀର ବନରେ ତପସ୍ୟା ଆରମ୍ଭକଲେ l ସେ ସେଠାରେ ଶୁଦ୍ଧ ପୂତ ହୋଇ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ବସି ରହିଲେ l ତପସ୍ୟା କାଳରେ ଜନକ ଦେଖିଲେ ସ୍ୱର୍ଗର ଅପ୍ସରୀ ମେନକା ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଉଛି l ସେ ତାକୁ ଦେଖି ଅତି ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ କହିଲେ, ଧନ୍ୟ ହେ ସୁନ୍ଦରୀ ! ତୋଭଳି ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ମୁଁ ଯଦି ପ୍ରାପ୍ତହୁଅନ୍ତି, ନିଜକୁ ବଡ଼ ଭାଗ୍ୟବାନ ମନେ କରନ୍ତି l ଜନକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅପ୍ସରୀ ମେନକା ନିଜ ପରିଚୟ ବ୍ୟକ୍ତ କରି କହିଲେ, ମୁଁ ହେଉଛି, ସ୍ୱର୍ଗର ଅପ୍ସରୀ ମେନକା l ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ କୋଳରେ ଅବଶ୍ୟ ଜନ୍ମ ହୁଅନ୍ତି l ଏହା ମୋର ପରମ ସୌଭାଗ୍ୟ ହୁଅନ୍ତା l ହେଲେ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଶାପ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ସ୍ୱର୍ଗ ପୁର ଫେରି ଯାଉଛି l ଶାପମୁକ୍ତି କଥା ଶୁଣି,  ଜନକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲେ, ହେ ଦେବୀ, ମୋତେ ଟିକିଏ ତୁମର ସେ ଶାପ ବିଷୟରେ ବୁଝାଇ କୁହ l କିପରି ଶାପଗ୍ରସ୍ତ ହେଲ ପୁଣି କିପରି ମୁକ୍ତି ପାଇଲ l ତାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ମେନକା କହିଲେ, ଦିନେ ଆମେ ଅଷ୍ଟ ଅପ୍ସରା ମିଳି ଇନ୍ଦ୍ର ସଭାରେ ନୃତ୍ୟଗୀତ କରୁ ଥିଲୁ l ମୁଁ ଦେବରାଜଙ୍କ ପୁତ୍ର ଚିତ୍ରସେନଙ୍କ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ମୋହିତ ହୋଇ, ତା' ଆଡ଼କୁ ଟିକିଏ କଟାକ୍ଷ କରିଦେଲି l ଦେବରାଜ ଇନ୍ଦ୍ର ଏଥିରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ମୋତେ ଅଭିଶାପ ଦେଲେ ତୁମେ ଦେବ ସ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ ଏପରି ଅନୀତି କଲ ଏଣୁ ତୁମେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ମାନବି ରୂପେ ପତିତ ହୁଅ l ବିକଳ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତେ ସେ ଏଥିରୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇବାର ଉପାୟ କହି, କହିଲେ, ତୁମେ ଯେଉଁଦିନ ଗିରିଜାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଲାଭ କରିବ ସେହି ଦିନ ତୁମର ଏ ଶାପ ମୋଚନ ହେବ ଏବଂ ତୁମେ ପୁନଃ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଫେରି ଆସିବ l ଏବେ ମୁଁ ମାଆ ପାର୍ବତୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଲାଭ କରିଛି ଏବଂ ମୋର ଶାପ ମୋଚନ ହୋଇଛି l ମୁଁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଫେରି ଯାଉଛି l କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣେ, ଆପଣ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଏକ କନ୍ୟା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବେ l ଏହା ବ୍ରହ୍ମା ନାରଦଙ୍କୁ କହୁଥିବା ମୁଁ ଶୁଣିଛି l
 ଜନକ ଅତୀବ ଉତ୍ସୁକ ହୋଇ କହିଲେ ତା ହେଲେ ମୋର କେମିତି କନ୍ୟା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ତାହା ବୁଝାଇ କହି ଦିଅ l ଜନକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମେନକା ସମସ୍ତ କଥା ବୁଝାଇ କହିଲେ l ପୂର୍ବେ ପୃଥିଵୀରେ କୃଷଧ୍ଵଜ ବୋଲି ଜଣେ ରାଜା ଥିଲେ l ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ଜାତ ହେଲା l ନାମ ତା'ର ବେଦମତୀ l ସମୟ କ୍ରମେ କନ୍ୟାଟି ଯୌବନ ପ୍ରାପ୍ତା ହେବାରୁ ତା'ର ବିବାହପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ବରଟିଏ ଖୋଜା ଚାଲିଲା, ହେଲେ, ବହୁ ଚେଷ୍ଟା ସତ୍ୱେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ପାତ୍ର ମିଳିଲେ ନାହିଁ l ରାଜା ବଡ଼ ଦୁଖରେ କାଳ କାଟୁଥାନ୍ତି l ଦିନେ ବେଦମତୀ ବର ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ବିଚାର କରି ବନ ଗମନ କରି ଘୋର ତପସ୍ୟା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ବର ରୂପେ ପାଇବା ପାଇଁ ମନ ଭିତରେ ସଂକଳ୍ପ କଲା l ବେଦମତୀ ସେଠାରେ ତପସ୍ୟାରେ ନିମଗ୍ନ ଥିବା ବେଳେ, ଦିନେ ଲଙ୍କପତି ରାବଣ ଦିଗ୍ବିଜୟ ସାରି ସେହି ବାଟରେ ଫେରୁଥିଲା l ସେ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ବେଦମତୀକୁ ଦେଖି, କାମ ମୋହିତ ହୋଇ ରତି ଭିକ୍ଷା କଲା l ବେଦମତୀ ଠାରୁ ନାସ୍ତି ବାକ୍ୟ ଶୁଣି ସେ ବଳାତ୍କାର କରିବାପାଇଁ ଉଦ୍ୟତ ହେଲା ଏବଂ ବେଦମତିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲା l ବେଦମତୀ ଆକୁଳ ନିବେଦନରେ ସେ ଛାଡ଼ି ଦେବାରୁ ବେଦମତି ତାକୁ ଅଭିଶାପଦେଇ କହିଲେ, ତୁ ମୋର ଶୁଦ୍ଧଦେହ ଅପବିତ୍ର କଲୁ ଏଣୁ ମୋରି ଯୋଗୁଁ ତୋର ବିନାଶ ହେବ l ଏହା କହି ବେଦମତି ନିଜ କ୍ରୋଧରୁ ଜାତ ଅଗ୍ନିରେ ଝାସ ଦେଇ ପ୍ରାଣ ବିସର୍ଜନ କଲେ l ଏହା ଦେଖି ମହାଭୟ ପାଇ ରାବଣ ଲଙ୍କାପୁରକୁ ଫେରି ଗଲା l ଆତଙ୍କିତ ଅବସ୍ଥାରେ ଥାଏ l ଏହି ସମୟରେ, ଦିନେ ଦେବର୍ଷି ନାରଦ ଆସି ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ରାବଣକୁ କହିଲେ ତୁ ଯେଉଁ ବେଦମତି କନ୍ୟାକୁ ଅପବିତ୍ର କରିବାରୁ ଅଗ୍ନିରେ ପ୍ରାଣ ବିସର୍ଜନ କଲା, ତାହା ଦହନ ନ ହୋଇ ସେହି ଭଳି ପଡ଼ି ରହିଛି l ତାହାରି ଯୋଗୁଁ ତୋର ବିନାଶ ହେବ l ତେଣୁ ସେ ଶବକୁ ଆଣି ତୁରନ୍ତ ନାଶ କର l ଏହା କହି ମୁନିବର ସେଠାରୁ ଅନ୍ତର୍ଧ୍ୟାନ ହେବାରୁ ରାବଣ ସେ ଶବଟିକୁ ଆଣି ରାଣୀ ମନ୍ଦୋଦରୀକୁ ଦେଇ ଏଥିରେ ସୁସ୍ୱାଦୁ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କର ବୋଲି କହିଲା l ନାରଦ ପୁଣି ଆସି ପହଞ୍ଚି ମନ୍ଦୋଦରୀକୁ କହିଲେ ରାବଣ ପାଇଁ ତୁ ଅନ୍ୟ ମାଂସର ବ୍ୟବସ୍ଥା କର ଏବଂ ଏହି ପିଣ୍ଡଟିକୁ ସାଗର ଜଳରେ ଭସାଇ ଦିଅ l ମନ୍ଦୋଦରୀ ତାହା ପାଳନ କଲା l ସେ ଶବ ଦକ୍ଷିଣ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଭାସୁଥାଏ l ମେନକା ମହର୍ଷି ଜନକଙ୍କୁ କହିଲା, ସେହି ଶବଟି ଦକ୍ଷିଣ ସମୁଦ୍ର ତଟରେ ଲାଗିଛି l ଆପଣ ସେଠାକୁ ଯାଇ ଯଜ୍ଞ କରି, ହଳ ଲଙ୍ଗଳ ସାହାଯ୍ୟରେ ସେ ପବିତ୍ର ଭୂମିକୁ କର୍ଷଣ କରନ୍ତୁ l ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଏକ କନ୍ୟା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ l ଏହା କହି, ଅପ୍ସରୀ ମେନକା ନିଜ ପଥରେ ସ୍ଵର୍ଗପୁରକୁ ପ୍ରସ୍ଥାନକଲେ ଓ ମହର୍ଷି ଜନକ ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରି ଗଲେ l
ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ସେ ଯାଇ ମେନକା କହିଥିବା ସ୍ଥାନରେ ଗୋଟିଏ ଯଜ୍ଞ କଲେ l ଆହୁତି ସମାପନ ହେଲା l ରାଜର୍ଷି ଜନକ ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ହଳ ଲଙ୍ଗଳ ଆଣି, ସେହି ପବିତ୍ର ଯଜ୍ଞ ଭୂମିକୁ କର୍ଷଣ କରିବାକୁ କହିଲେ l ଜମିକୁ ଚଷିଲା ମାତ୍ରେ, ଫାଳର ମୁନ ଆଘାତରେ ଭୁ ଗର୍ଭରୁ ଏକ ମଞ୍ଜୁଷା ବାହାରିଲା l ମଞ୍ଜୁଷାଟିକୁ ସେ ମେଲାଇ ଦେଖନ୍ତି ତ ତା' ଭିତରେ ଶୋଇଛି, ଅପୂର୍ଵ କାନ୍ତି ଧାରୀ ଏକ ଦିବ୍ୟ କନ୍ୟା ଶିଶୁ l ସେହି ଦିବ୍ୟ କନ୍ୟାକୁ ଜନକ ଧରି ବିଦେହ ନବର ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କଲେ l ସେହି କନ୍ୟା ହେଲେ ଜନକ ନନ୍ଦିନୀ, ପୃଥିବୀଙ୍କ କନ୍ୟା, ପାର୍ଥିଵୀ l ସେହି କନ୍ୟାକୁ ରଜର୍ଷି ଜନକ ନେଇ ଛଅଗୋଟି ନାମରେ ନାମିତ କଲେ l କାଳକ୍ରମେ ସେ କନ୍ୟାର ସ୍ଵୟଂବର କରାଇ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ ଜାମାତା ରୂପେ ପାଇଥିଲେ l ମହର୍ଷି ଜନକ ମାଆ ସୀତାଙ୍କ ଦେଇଥିବା ଛଅ ନାମ ହେଲା ବିଦେହର କନ୍ୟା - ବୈଦେହୀ, ଜନକଙ୍କ କନ୍ୟା - ଜାନକୀ, ମିଥିଳାର କନ୍ୟା - ମୈଥିଳୀ, ପୃଥିବୀଙ୍କ କନ୍ୟା ପାର୍ଥିବୀ, ସିଆରରୁ ପାଇ ଥିବାରୁ ସୀତା, ପଦ୍ମିନୀ ଜାତୀୟା କନ୍ୟାଯୋଗୁଁ ଯୋଜନ ଗନ୍ଧା l ପାର୍ଥିବୀ ବୈଶାଖ ଶୁକ୍ଳ ନବମୀ ଦିନ ଭୁ ଗର୍ଭରୁ ଆବିର୍ଭୁତା ହୋଇ ଥିଲେ l
କାଳକ୍ରମେ ସୀତାଙ୍କ ଵିଵାହ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ସହ ହେଲା l ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ସହିତ ସେ ବନକୁ ଗଲେ ଏବଂ ରାବଣ ଦ୍ୱାରା ଅପହୃତା ହୋଇ ଲଙ୍କାରେ ବନ୍ଦିନୀ ହେଲେ l ରାବଣ ନିଧନ ପରେ ସେ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ, ଅଯୋଧ୍ୟା ଫେରିଲେ l ବିଧିର ବିଧାନ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର l ଜନରବ ଯୋଗୁଁ ସେ ରାମଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୁଣି ନିର୍ବାସିତା ହେଲେ l ବାଲ୍ମିକୀ ଆଶ୍ରମରେ ତାଙ୍କର ଯମଜ ପୁତ୍ର ଜନ୍ମ ହେଲେ, ଲବ ଓ କୁଶ l ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଅଶ୍ଵମେଧ ଯଜ୍ଞ କାଳରେ ମାଆ ସୀତା ପୁଣି ମହର୍ଷି ବାଲ୍ମୀକିଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ପୁତ୍ରମାନଙ୍କ ସହ ଅଯୋଧ୍ୟା ଆସିଲେ l କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ ମାଆଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଯାଇ, କହିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସର୍ବ ସମ୍ମୁଖରେ ସୀତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧ ଚରିତ୍ରର ପ୍ରମାଣ ଦେବା ମୁଁ ଚାହେଁ l ସୀତା କାଷ୍ଠ ବତ ଦଣ୍ଡାୟ ମାନ ହୋଇ ଅଶ୍ରୁ ବିସର୍ଜନ କରୁଥାନ୍ତି l କୃତାଞ୍ଜଳୀ ପୁଟ ହୋଇ, ସେ ମାଆ ବସୁଧାକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ, ହେ ମାଆ ଧରିତ୍ରୀ ! ତୁମେ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ କୋଳରେ ମୋତେ ଆଶ୍ରୟ ଦିଅ ମାଆ ! ଆଶ୍ରୟ ଦିଅ !! ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରୁ ଏହି ସମୟରେ ସୁଗନ୍ଧିତ ବାୟୁ ଖୁବ୍ ବେଗରେ ପ୍ରବାହିତ ହେଲା l ଭୂକମ୍ପ ହେଲା l ବସୁଧା ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଦିବ୍ୟ ସିଂହାସନ ଉତ୍ଥିତ ହେଲା l ସେହି ଦିବ୍ୟ ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ ପୂର୍ବକ ପୃଥିବୀ କନ୍ୟା ପାର୍ଥିବୀ ଭୁଗର୍ଭକୁ ପ୍ରବେଶ କଲେ l ସେ ଥିଲେ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପିତା l ମାତା ଭୂ ଗର୍ଭକୁ ପ୍ରବେଶ କଲାବେଳେ ଶରଣ ବତ୍ସଳ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ ହୃଦ ସିଂହାସନରେ ବସାଇ ସ୍ତୁତି କରୁଥିଲେ :-
 ଶରଣ ବତ୍ସଳ ଧ୍ୱଜ ରିପୁ ଗଜାଙ୍କୁଶ l ଦୁଃଖଗିରି ବଜ୍ର ଯହିଁ ଦେଖନ୍ତି ବିଦୂଷ ll ରାଜରାଜେଶ୍ୱରଙ୍କ ସେ ପଦ୍ମପଦ୍ମ ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ୟେ l ଦୀନ ଭିଖାରିଣୀ ଦୂରୁ ନତଶିରେ ବନ୍ଦେ ll
      (ତପସ୍ଵିନୀ କାବ୍ୟରୁ ଉଦ୍ଧୃତ)
              ଜୟ ମାଆ ପାର୍ଥିବୀ
                🙏🙏🙏
                   ଅର୍ଜୁନୀ
               ----------------
ଅର୍ଜୁନୀ ଚରଣ ବେହେରା
ମୋ -7693091971