ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ

ଜୀବନରେ କେତେ ରଙ୍ଗ କେତେ ଢଙ୍ଗ । ଶିକ୍ଷା ଗନ୍ତାଘର ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ । ସମାଜରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେବାର ମୂଳ ଉତ୍ସ ପ୍ରେରଣା । ଯାହାଙ୍କ ପାଇଁ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣ , ମଳୟ ପବନ ଓ ଧରଣୀମାତାଙ୍କ କୋଳ ପାଇଲି । ପଢି ଉଠି ଉଠିବା ଓ ଲେଖି ପଢି କହିବା ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କଲି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଲେଖୁଥାଏ ଗଳ୍ପ, ଗଦ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ହେଉ ଅବା ପଦ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତିଟି ଶବ୍ଦ ସଂଯୋଜନାର ତରିକା ଠିକସେ ମୋତେ ଜଣାନଥିଲା । ବିରକ୍ତିଭାବ ପ୍ରକାଶ କରି କାଗଜ କଲମଟିକୁ ମୋର ପଢା ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ଥୋଇଦେଲି ।ଏହାର ଦୃଶ୍ୟ ମୋର ବୋଉ ଦେଖୁଥାଏ । ମୋତେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହଠାତ୍ ଆସି କହିଲା ଦୁନିଆଁରେ ସବୁକିଛି ସମ୍ଭବ । କାଗଜ ଧର୍ କଲମ ଚଲା । ସତେଅବା ବାଗ୍ ଦେବୀ ମୋ କଣ୍ଠେ ଓ ବ୍ୟାସଦେବଙ୍କ ଲେଖନୀ ଆଶୀର୍ବାଦ ମୋତେ ମିଳିଗଲା । ଯେଉଁ ଶବ୍ଦ ସଂଯୋଜନା କରିପାରୁନଥିଲି । ବୋଉର ପଦେ କଥାରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର୍ ସୁସଜ୍ଜିତ ଯତିପାତ କବିତାଟିଏ ଲେଖି ଦେଇଥିଲି । ଉକ୍ତ କବିତାଟି ଲୋକା ଦୃତ ହୋଇଥିଲା । ସେଇ ପ୍ରେରଣା ପଦକ କଥା ପାଇଁ ଚଳନ୍ତି ରଥର ଚକପରି ଘର୍ଘର ନାଦରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ।