ଓଡିଆ ଶିଶୁ ଗପ

Children

2  

ଓଡିଆ ଶିଶୁ ଗପ

Children

ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧୧

ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧୧

4 mins
7.4K


ପୁଣ୍ୟଦାନର ମହିମା - ୧

ନିଶା ଗରଜୁଥାଏ । ତୁହାକୁ ତୁହା ଶୀତଳ ପବନ, ପୁଣି ତା’ସାଙ୍ଗକୁ ଝିପିଝିପି ବର୍ଷା । ଗହଳ ଗଛ ବୃକ୍ଷ ଭିତରୁ ଭାସି ଆସୁଥାଏ ସାଇଁ ସାଇଁ ଶବ୍ଦ । କୁକୁର, ବିଲୁଆଙ୍କ ରଡି ସାଙ୍ଗକୁ ଭୁତ, ପ୍ରେତ, ପିଶାଚମାନଙ୍କର ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ । ଘନ ଘନ ବିଜୁଳୀ ଆଲୋକରେ ଦିଶୁଥାଏ ସେମାନଙ୍କର ଭୟଙ୍କର ମୁହଁଟିମାନ ।

କିନ୍ତୁ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ତିଳେମାତ୍ର ବିଚଳିତ ନହୋଇ ସେହି ପ୍ରାଚୀନ ବୃକ୍ଷଟି ପାଖକୁ ଲେଉଟିଗଲେ ଏବଂ ବୃକ୍ଷାରୋହଣ ପୂର୍ବକ ଶବଟିକୁ ସେଠାରୁ ବାହାରକରି ଆଣିଲେ । ତା’ପରେ ସେ ରାଜା ତା’କୁ ନିଜ କାନ୍ଧରେ ପକାଇ ଶୁନ୍ଶାନ୍ ଶ୍ମଶାନ ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା ମାତ୍ରେ ସେ ଶବସ୍ଥିତ ବେତାଳ କହିଉଠିଲା, ରାଜନ, ଆପଣଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ଓ ସେଥିପ୍ରତି ଆଗ୍ରହର କୌଣସି ତୁଳନା ନାହିଁ । ଏପରି କଠିନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିବା ପଛରେ ଆପଣଙ୍କର କେଉଁ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ଅଛି, ତାହା ତ ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଆପଣ ପାପର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କରୁଛନ୍ତି । ଅଥବା ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ କରୁଛନ୍ତି ତାହା ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ । ହୁଏତ ଅନ୍ୟ କାହାର ହିତ ସାଧନ ପାଇଁ ଆପଣ ଏପରି ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ କରୁଥାଇ ପାରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା ଅବଶ୍ୟ ଜାଣେ ଯେ ଏକାଗ୍ରତା ଓ ପୁଣ୍ୟ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସଫଳ କରିବା ପାଇଁ ସହାୟକ ହୁଏ ନାହିଁ । ବରଂ ଏହାଦ୍ୱାରା କୌଣସି ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣ ହୁଏ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କ ମନରୁ ଭ୍ରାନ୍ତ ଧାରଣା ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଧନଗୁପ୍ତର କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବି ।

ଧନଗୁପ୍ତର ସୁପୁତ୍ର ଗୁଣଗୁପ୍ତର ଅଗଣିତ ପୁଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିରେ ବିଫଳ ହେଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ର ପାପୀ ପିତା ଅନାୟସରେ ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ କରି ସେହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ସହଜରେ ହାସଲ କରିପାରିଲା । ଏହା କିପରି ସମ୍ଭବ ହେଲା ତାହା ମୋଠାରୁ ଶୁଣନ୍ତୁ । ଏପରି କହି ବେତାଳ ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କ କାହାଣୀ କହିବା ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ଅବନ୍ତୀ ଦେଶର ଏକ ନଗରୀରେ ଧନଗୁପ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଅପାର ଧନସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ହେଲେ କ’ଣ ହେବ, ସ୍ୱଭାବରେ ସେ ଥିଲେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କୃପଣ । ଏପରି କୃପଣ ଯେ, ନିଜର ସଙ୍ଖୁଡି ଅର୍ଥାତ୍ ଅଇଁଠା ଭାତକୁ କାଉ ଆଗରେ ପକାଇବାକୁ ମଧ୍ୟ ସେ ରାଜି ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । କେବଳ କୃପଣ ନୁହେଁ, ନାନାଦି ଶଠ ଉପାୟରେ ମଧ୍ୟ ସେ ସମ୍ପତ୍ତି କମେଇ ଥିଲେ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତାରିତ କରି ସେମାନଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ଅପହରଣ କରଥିଲେ । ଗରିବ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଶୋଷଣ କରୁଥିଲେ । ଆପଣା ପର ବିଚାରକରି ସେ ଏପରି ନିନ୍ଦନୀୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଏହିପରି ତାଙ୍କର ପାପର ମାତ୍ରା ଦିନକୁ ଦିନ ବଢି ଚାଲିଥାଏ । ଶେଷରେ ପଚାଶ ବର୍ଷ ବୟସରେ ସେ ଏକ ଅସାଧ୍ୟ ରୋଗରେ ପୀଡିତ ହେଲେ । ଏପରିକି ବିଛଣାରୁ ସେ ଆଉ ମୋଟେ ଉଠିପାରିଲେ ନାହିଁ । ସର୍ବଦା ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ହୋଇ ପଡି ରହିଲେ ।

ତାଙ୍କର ପୁତ୍ର ଗୁଣଗୁପ୍ତ ନିଜର ନାମ ଅନୁସାରେ ଗୁଣବାନ ମଧୁର ବଚନ ତଥା ସଜ୍ଜନ ସ୍ୱଭାବର ମଣିଷ । ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ଆଦର କରିବାକୁ ସେ ନିଜର ପରମ ଧର୍ମ ବୋଲି ବିବେଚନା କରନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ତାଙ୍କର ପିତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ କେବେହେଲେ ବି, ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ସେ ଜଣେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବୈଦ୍ୟକୁ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଲେ ।

ତାଙ୍କ ଚିକିତ୍ସାରେ ଧନଗୁପ୍ତ ଅତିଶୀଘ୍ର ସୁସ୍ଥ ହୋଇଗଲେ । ମାତ୍ର ସେ ବାକ୍ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇପଡିଲେ । କେବଳ ଠାରରେ ସେ ତାଙ୍କ ମନକଥା ଜଣାଇ ପାରୁଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଡାହାଣ ହାତ ମଧ୍ୟ ଅଚଳ ହୋଇଗଲା । ଫଳରେ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ସବୁକାମ କରିବାକୁ ପଡିଲା । ତାଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁସ୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ବୈଦ୍ୟଙ୍କର ସମସ୍ତ ଚେଷ୍ଟା ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ବିଫଳ ହେଲା । ଶେଷରେ ସେ ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କର ସ୍ୱାଭାବିକ୍ ଅବସ୍ଥା ଫେରାଇ ଆଣି ପାରିବେ ନାହିଁ କହି ବୈଦ୍ୟମାନେ ସେଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଲେ ।

ପିତାଙ୍କର ଚିର ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ଅବସ୍ଥା ହେତୁ ଗୁଣଗୁପ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ବାଡିର ଦାୟିତ୍ୱ ନିଜ ହାତକୁ ନେଲେ । କିନ୍ତୁ ସେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କରିବା ଉଦ୍ୟମରୁ ଆଦୌ ବିରତ ହେଲେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେ ଶେଷରେ ସାଧୁସନ୍ଥମାନଙ୍କର ଶରଣ ନେଲେ । ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କର ଦୟନୀୟ ସ୍ଥିତି ଦେଖି ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ଦୁଇପୁତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚିନ୍ତିତ ହେଲେ ।

ଥରେ ମହାନନ୍ଦ ନାମକ ଜଣେ ସାଧୁ, ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କ ଗୃହରେ ଆତିଥ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କର ଅନୁରୋଧ ସ୍ୱୀକାର କରି ସେ ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା କଲେ । କିଛି ସମୟ ଚକ୍ଷୁ ବନ୍ଦ କରି ଧ୍ୟାନସ୍ଥ ହେବା ପରେ ସେ ଖୁବ୍ ଚିନ୍ତିତ ମନେ ହେଲେ । ତା’ପରେ ସେ ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖରେ କହିଲେ – “ତୁମ ପିତା ଧନ ଅର୍ଜନ ଲାଳସାରେ ଅଗଣିତ ପାପ କରିଛନ୍ତି । ଡାହାଣ ହାତରେ ଭୁଲ୍ ଦସ୍ତାବିଜ୍ ଲେଖି ଓ ପାଟିରେ ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ଭାଷାରେ ଗାଳିକରି ଅଧିକାଂଶ ଧନ ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି । ସେହି ପାପର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ତା’ଙ୍କ ଶରୀରରେ ସେହି ଦୁଇ ଅଙ୍ଗ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଅଚଳ ହୋଇଯାଇଛି । ଯେତେ ଦିନଯାଏଁ ସେ ତାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ତ୍ୟାଗ ନ କରିଛନ୍ତି ତାଙ୍କର ସ୍ୱାଭାବିକ୍ ଅବସ୍ଥା ଫେରିଆସିବା ମୋଟେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ।

ମହାନନ୍ଦଙ୍କର ଏହି ଉକ୍ତି ଧନଗୁପ୍ତ ମଧ୍ୟ ଶୁଣୁଥିଲେ । ସବୁ ଶୁଣି ସାରି ସେ ମଥା ହଲାଇ ସମ୍ପତ୍ତି ତ୍ୟାଗ କରିବା ପାଇଁ ସମ୍ମତ ହେଲେ । ଏକ ଇଚ୍ଛାପତ୍ରରେ, ସେ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ତା’ଙ୍କ ପୁତ୍ର ଗୁଣଗୁପ୍ତକୁ ଅର୍ପଣ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କଲେ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ଧନଗୁପ୍ତଙ୍କର ହସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ହେଲା । ସେ ନିଜର ଡାହାଣ ହାତରେ ବି ଲେଖିପାରିଲେ । ଏପରିକି ତାଙ୍କର ବାକ୍ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଫେରି ଆସିଲା ।

ଏହା ଦେଖି ସେ ଗୃହରେ ଆନନ୍ଦର ଲହରୀ ଖେଳିଗଲା । କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖର କଥା ଅଚାନକ ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କର ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ପୁତ୍ର ମଣିଗୁପ୍ତ ଚିତ୍କାର କରି ତଳେ ପଡିଗଲେ । ମହାନନ୍ଦ ତାଙ୍କୁ ପରୀକ୍ଷା କରି ଜାଣି ପାରିଲେ ଯେ, ସେ ମଧ୍ୟ ବାକ୍ ଶକ୍ତି ହରାଇଛି ଓ ତା’ର ବାମ ହାତ ଅଚଳ ହୋଇପଡିଛି । ନିଜ ପୁତ୍ରର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଗୁଣଗୁପ୍ତଙ୍କ ପାଟିରୁ ଆଉ କିଛି କଥା ବି ବାହାରିଲା ନାହିଁ । ସେ ମହାନନ୍ଦଙ୍କୁ ଆକୁଳ ପ୍ରାର୍ଥନା ଜଣାଇ ଏହାର କାରଣ ପଚାରିଲେ । ମହାନନ୍ଦ କହିଲେ, ତୁମ ପିତାଙ୍କର ପାପର ଫଳ ଏବେ ତୁମ ପୁତ୍ର ଭୋଗ କରୁଛି । କାରଣ, ତୁମେ ଯେଉଁ ସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଛ ତାହା ତୁମ ପିତାଙ୍କର ଉପାର୍ଜିତ ଧନ । ତାକୁ ଏପରି ଅବସ୍ଥାରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା କେବଳ ପୁଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟଦ୍ୱାରା ହିଁ ସମ୍ଭବ । ଅବଶ୍ୟ ତୁମ ପିତା ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ସମ୍ମତ ହେବେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଏବେ ସେସବୁ ସମ୍ପତ୍ତିର ମାଲିକ ଏବଂ ସେ ଯଦି ତୁମର ପୁଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବାଧା ଦିଅନ୍ତି ତେବେ ସେ ପୁନର୍ବାର ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପଡିବେ । ତେଣୁ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ହେବ ଯେ, ତୁମେ ନିଜ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଭଲ କାମରେ ବିନିଯୋଗ କରି ପୁଣ୍ୟ କର୍ମରେ ଲଗାଅ । ଯେତେବେଳେ ତୁମର ପୁଣ୍ୟବଳରେ ତୁମ ପିତାଙ୍କର ପାପ କ୍ଷୟ ହୋଇଯିବ, ସେତେବେଳେ ଯାଇ ତୁମ ପୁତ୍ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁସ୍ଥ ହୋଇଉଠିବ ଓ ସ୍ୱାଭାବିକ୍ ଜୀବନ ଯାପନ କରିବ । ଏହାହିଁ ବିଧିର ବିଧାନ । ଏପରି କହି ମହାନନ୍ଦ ସେଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଲେ ।

ଏଣେ ପୁତ୍ରର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଗୁଣଗୁପ୍ତ ଖୁବ୍ ମନଦୁଃଖ କଲେ । ଗଭୀର ଦୁଃଖରେ ସେ କହିଲେ, ନାତିର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ମୁଁ ଆଉ ଯମା ସହି ପାରିବି ନାହିଁ । ମୋ କୃତକର୍ମର ଶିକାର ହୋଇ ସେ ଏପରି ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଭୋଗ କରୁଛି, ତାହା ମୋ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଲଜ୍ଜାର ବିଷୟ । ମୋତେ ମୋ ସମ୍ପତ୍ତି ଫେରାଇ ଦିଅ । ମୁଁ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବି । ତୁମେମାନେ ଭଲରେ ରୁହ ।


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children