Library
Profile
ବାଞ୍ଝ ମାଆ
ବାଞ୍ଝ ମାଆ
କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ ବାଜିବାର ଶୁଣି ଶାନ୍ତନୁ ଦ୍ୱିପ୍ରହର ଖରାବେଳରେ କିଏ ଆସିଥିବ ଭାବି ତରତର ହୋଇ ସଦର ଦରଜା ଖୋଲିବା ମାତ୍ରେ ସାମନାରେ ଏକ ପୁରୁଣା ଟ୍ରଙ୍କ ଧରି ଗାଁ'ର ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ଓ ତାଙ୍କ ରୋଗିଣା ପତ୍ନୀ ମାଳତୀ ଦେବୀ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ । ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ହାବଭାବକୁ ପରଖି ଠଉରେଇ ନେଲେ ଯେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଶାନ୍ତନୁ ଜମା ଖୁସି ନୁହଁ । ଅଭିନୟ ଢଙ୍ଗରେ ଚେହେରାରେ ଏକ କୁତ୍ରିମ ହସ ଟାଣି ଶାନ୍ତନୁ ପଚାରିଲା "ସାର୍ ଆପଣ ଦୁହେଁ କିଛି ଖବର ନଦେଇ ହଠାତ୍ ଚାଲି ଆସିଲେ ! ଭିତରକୁ ଆସନ୍ତୁ !"
ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ପୁରୁଣା ଟ୍ରଙ୍କକୁ ଉଠାଇ ସଂକୋଚ ମନରେ ଶଙ୍ଖ ମଲମଲ ମାର୍ବଲର ଚଟାଣରେ ପାଦ ରଖି କହିଲେ "ହଁ'ରେ ବାପ ! ମାଳତୀ ଦେହଟା କିଛିଦିନ ହେବ ଜମା ଭଲନାହିଁ । ସବୁ ସମୟରେ ଦେହରେ ଉତ୍ତାପ ରହୁଛି, ଦିନକୁ ଦିନ ଦୂର୍ବଳ ହୋଇ ପଡୁଛି । ଗାଁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଦେଖାଇଥିଲି ଯେ ସେଠାକାର ଡାକ୍ତର ରାଜଧାନୀର ଏମ୍ସ' ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦେଲେ । ଆସନ୍ତାକାଲି ଯଦି ତୁମେ ଅଫିସରୁ ଛୁଟି ନେଇ ମାଳତୀକୁ ଦେଖାଇବାର ପ୍ରବନ୍ଧ କରିଦିଅନ୍ତ ବହୁତ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା ।"
"ନାଁ, ନାଁ ଅଫିସରୁ ଛୁଟି ନେବା ଏବେ ଅସମ୍ଭବ "ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟରଙ୍କ କଥା ନ ସରୁଣୁ ଶାନ୍ତନୁୁ ନିଜ କଥା ରଖିଥିଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଆନମନା ଢଙ୍ଗରେ ପ୍ରିୟା ଦୁଇକପ୍ ଚା ଓ ବିସ୍କୁଟ୍ ପ୍ଲେଟରେ ଆଣି ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ରଖିଲା । ସାନ୍ୟା ଏବେ ଶୋଇକରି ଉଠିଥିଲା ଓ ଦୁଇ ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧାଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସିରେ ଖୁସିରେ ଜେଜେବାପା ଓ ଜେଜେମାଆ କହି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଦୌଡି ଆସିଲା ।
ପ୍ରାୟ ଛଅମାସ ପୂର୍ବରୁ ଶାନ୍ତନୁ ଗାଁକୁ ଏକ ସପ୍ତାହ ପାଇଁ ଯାଇଥିଲା । ସାନ୍ୟା ଦିନର ଅର୍ଦ୍ଧେକ ସମୟ ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ଓ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ମାଳତୀ ଦେବୀଙ୍କ ସହ ଖେଳିକୁଦି ଦିନ ସରିଯାଏ । ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ଓ ମାଳତୀ ଦେବୀ ନିସନ୍ତାନ ଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କର ମାଟିଝାଟି କୁଡିଆଟି ଶାନ୍ତନୁର ରାଜପ୍ରସାଦ ପରି ବଙ୍ଗଳାର ନିକଟବର୍ତ୍ତି ଥିଲା । ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ସାନ୍ୟା ସହିତ ଛୋଟଛୁଆ ହୋଇ ହାତୀ ଘୋଡା ସାଜି ଖେଳନ୍ତି ଓ ମାଳତୀ ଦେବୀ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ସାନ୍ୟାର ପ୍ରିୟ ପିଠା ମିଠା ତିଆରି କରି ତାକୁ ଖୁଆନ୍ତି । ସାନ୍ୟାର ଖୁସିରେ ଉଭୟ ବୃଦ୍ଧ ଦମ୍ପତ୍ତି ଛୁଆ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ ।
ଗାଁରୁ ଭୁବେନେଶ୍ବର ଫେରିବା ସମୟରେ ସାନ୍ୟା ବହୁତ କାନ୍ଦିଥିଲା । ତାର ନିଜ ଜେଜେବାପା ଓ ଜେଜେମାଆ ନଥିଲେ, ତେଣୁ ସେ ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ଓ ମାଳତି ଦେବୀଙ୍କ ସହିତ ଅଧିକ ମିଶି ଯାଇଥିଲା । ଫେରିବା ସମୟରେ ସାନ୍ତନୁ ନିଜ ଠିକଣା ଦେଇ କହିଥିଲା ଯଦି କେବେ ଭୁବେନେଶ୍ୱର ଆସ ଆମ ଘରକୁ ନିଶ୍ଚୟ
ଆସିବ । ସାନ୍ୟା ଆପଣ ଦୁହିଁକୁ ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ହେବ । ଦୁଇ ବୃଦ୍ଧ ଦମ୍ପତ୍ତି ସାନ୍ୟା ଫେରିଯିବାର ଦେଖି ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରାଉଥିଲେ ଓ ଅନେକ ସେନେହ ଆଶିଷ ଦେଇଥିଲେ ।
ଯେତେବେଳେ ମୁହଁ ଧୋଇବା ପାଇଁ ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ବେସିନ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିଲେ, ପ୍ରିୟାର କଣ୍ଠସ୍ବର ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିଲା । "କଣ ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା ଏମାନଙ୍କୁ ଆମ ଠିକଣା ଦେବା ? ସଂଧ୍ୟାରେ ମୋର କେତେଜଣ ବାନ୍ଧବୀ ଆସିବେ, ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କି ଉତ୍ତର ଦେବି ? ସାନ୍ୟାକୁ ଭିତରକୁ ନେଇ ଆସ ।ସେମାନଙ୍କ କୋଳରେ ବସିବ ପାଇଁ ଦିଅନାହିଁ, କଣ ନାଇଁ କଣ ରୋଗ ହୋଇଥିବ ।
ଶାନ୍ତନୁ କହିଲା "ମୁଁ କଣ ଜାଣିଥିଲି ସେମାନେ ସତରେ ଏତେ ଶିଘ୍ର ଏଠାକୁ ଆସିବେ ବୋଲି ?"
ପ୍ରିୟା କହିଲା "ତୁମେ ଜାଣ କି ନଜାଣ ହେଲେ ମୋତେ ଦ୍ୱିପ୍ରହରରେ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଇବା ପିଇବା ତିଆର
ି କରିବା ପାଇଁ କହିବ ନାହିଁ ।"
ପତିପତ୍ନୀ ଦୁହେଁ ବସରେ ଭୁବେନେଶ୍ୱର ଆସିବା ଭିତରେ ଥକ୍କି ଯାଇଥାନ୍ତି । ମନେମନେ ଭାବିଥିଲେ ଆଦର ସହକାରେ ଶାନ୍ତନୁ ଘରକୁ ଯାଇ ସମସ୍ତେ ମିଶି ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ କରିବୁ । ସେଥିପାଇଁ ବି ଦୁହେଁ କେଉଁଠି କିଛି ବି ଖାଇ ନଥିଲେ । ପିଲାଦିନେ ଶାନ୍ତନୁକୁ ଅଗଣିତ ଥର ମୁଁ କୋଳରେ ବସାଇ ଖୁଆଇଛି । ଯେପରି ସେ ପିଲାଦିନେ ନିଜ ଘର ପରି ଜିଦ୍ଦି କରି ପସନ୍ଦର ଖାଦ୍ୟ ମାଳତୀକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ କହୁଥିଲା, ଆଜି ବଡଲୋକ ହୋଇଯିବା ପରେ ସମ୍ମାନର ସହିତ ଆଦରର ସହିତ ଆମପାଇଁ ଖାଇବା ପିଇବା ଓ ରହିବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବ ।
ସାନ୍ୟା ।। ପ୍ରିୟାର ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଡାକ ଶୁଣି ଡରି ଡରି ଘର ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଯେମିତି ଶାନ୍ତନୁ ହଲକୁ ଆସିଲା , ଦେଖିଲା ଚା ବିସ୍କୁଟ ପୂର୍ବବତ ଥୁଆ ହୋଇଛି ଓ କେହି ନାହାନ୍ତି ।
ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଭୁବେନେଶ୍ୱର ଆସିଥିବା ଦୁଇ ବୃଦ୍ଧ ଦମ୍ପତ୍ତି ଟେକ୍ସି ମାଧ୍ୟମରେ ଏମ୍ସେରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଓ ବହୁତ ଭିଡ ଭିତରେ ଟିକିଏ ବିଶ୍ରାମ ପାଇଁ ଖାଲି ଜାଗାଟେ ଦେଖି ବସି ପଡିଲେ । ସେହି ସମୟରେ ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଜଣେ ଯୁବକ ଆସି ଗାଁର ନାମ କହି ପଚାରିଲା ଆପଣ ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ନା ? ମୋତେ ଚିହ୍ନିପାରିଲେ ନାହିଁ ? ମୁଁ ଭୀମା ଡମ ପୁଅ ହରିଆ। ଆପଣ ମୋତେ ବିନା ପଇସାରେ ଟ୍ୟୁସନ କରିଥିଲେ ।
ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟରଙ୍କ ମନେ ପଡିଗଲା । ହରିଆ ଭୀମା ଡମର ପୁଅ । ଭୀମା ଡମ ନାଳ ନର୍ଦ୍ଦମା ସଫା କରେ । ହରିଆ ଛୋଟ ଜାତିର ହୋଇ ଥିବାରୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ଏକାଠି ଟ୍ୟୁସନ ନକରିବାକୁ ଗାଁଲୋକେ ମନା
କରିଥିଲେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକଦିନ ଘଣ୍ଟାଏ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ପଢାଇବା ପାଇଁ ଯାଏ ।
"ମୁଁ ଏହି ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଚତୁର୍ଥ ଶ୍ରେଣିର କର୍ମଚାରୀ । ଝାଡୁ ପୋଛା ଠାରୁ ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଫା ସୁତର କରିବା ମୋ କାମ ।" ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟରଙ୍କ ଭାବନାରେ ବ୍ୟଘାତ ଘଟାଇ ହରିଆ କହିଥିଲା ।
ତୁରନ୍ତ ହରିଆ ପୁରୁଣା ଟ୍ରଙ୍କଟି ମୁଣ୍ଡରେ ଉଠାଇ ଦୀନବନ୍ଧୁ ମାଷ୍ଟର ଓ ମାଳତୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ସାଥିରେ ଏକ ଛୋଟ ଆଜବେଷ୍ଟସ୍ ଘରକୁ ନେଇଗଲା । ନିଜ ସାଥିରେ କାମ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖି ହରିଆ ହସି ହସି କହୁଥିଲା ମୋ ସମ୍ପର୍କିୟ ଗାଁ'ରୁ ଆସିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ଘରେ ଛାଡି ଆସୁଛି । ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସବୁକଥା କହିଲା ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ସାରିଆ ମହାଆନନ୍ଦରେ ଉଭୟଙ୍କ ପାଦଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କଲା । ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକା ସାଥିରେ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ କଲେ । ହରିଆର ଚାରି ବର୍ଷର ଝିଅ ଦୁହିଁକ କୋଳରେ ହସିକୁଦି ଖେଳିଲା ।
ହରିଆ କହିଲା ଆପଣ ଦୁହେଁ ଆଜି ଆରାମ କରନ୍ତୁ । ଆଜି ମୁଁ ଯାହା ବି ହୋଇଛି, ଏହା ଆପଣଙ୍କ ମହାନତା । ପୁଣି ହରିଆ ନିଜ ଚିହ୍ନାଜଣା ଭିତରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ମାଳତୀ ଦେବୀଙ୍କ ନମ୍ବର କରି ଆଣିଲା । ହରିଆ ପିଲାଦିନୁ ନିଜ ମାଆକୁ ହରାଇଥିଲା ଓ ଦଶବର୍ଷ ତଳେ ବାପ ଭୀମା ବି ।
ପରଦିନ ମାଳତୀ ଦେବୀଙ୍କ ନମ୍ବର ଆସିବା ମାତ୍ରେ ହରିଆ ହାତଯୋଡି ଡାକ୍ତରକୁ କହିଲା "ଡାକ୍ତର ବାବୁ ଟିକିଏ ଭଲକି ଦେଖିବ, ଇଏ ମୋର ବୁଢିମାଆଟି ବହୁତ କଷ୍ଟ ସହିଲାଣି ।" ମାଆ ଡାକରେ ମାଳତୀ ଦେବୀଙ୍କ ଅର୍ନ୍ତମନ ସ୍ପନ୍ଦିତ ହେଲା ଓ ତାଙ୍କର ଥରିଲା ହାତଟି ହରିଆର ମଥା ଛୁଇଁ ଆଶିର୍ବାଦର ବର୍ଷା କରୁଥାଏ । ମାଳତୀ ଦେବୀ ବାଞ୍ଝ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଆଜି ସେ ବାଞ୍ଝ ନୁହେଁ ବୋଲି ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ । ଆଜି ଉଭୟ ଦମ୍ପତ୍ତିକୁ ପୁଅ ମିଳି ଯାଇଥିଲା ଓ ବେସାହାରା ପୁଅକୁ ବୁଢା ମାଆ ବାପ ।
ତାରିଖ-୧୮-୦୯-୨୦୧୭
କପିରାଇଟ୍-ପ୍ରଶାନ୍ତ ସେନାପତି
