ବାହୁଡା଼ ଯାତ

ଆସ ଆସଲୋ ସଙ୍ଗାତ ଯିବା ଶୀରି କ୍ଷେତ୍ର

   ଦେଖିବା ବାହୁଡା଼ ଯାତ l

ଶଙ୍ଖ ହୁଳହୁଳି ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ଶବଦରେ

   ଉଛୁଳୁଛି ବଡଦାଣ୍ଡ ll

ନବ ଦିନାତ୍ମକ କେଳି କରିଣ ଆଡପୁ 

   ବାହୁଡ଼ିବେ ଆଦି ଅନ୍ତ l

ଜନମ ବେଦୀରୁ ଫେରିବେ ଲୋ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ

   କାନ୍ଦୁଛି ଗୁଣ୍ଡିଚା ମାତ ll

କହେ,ଆର ବରଷକୁ ଆସିବୁ କାଳିଆ 

   ଚାହିଁଥିବି ତୋର ପଥ l

ରୋଷେ ହୋଇ ଜରଜର ବୋଲନ୍ତି କମଳା 

   ଛାଡ଼ିବେନି ଜଗନ୍ନାଥ ll

ଭାଇ ଭଗ୍ନୀ ସଙ୍ଗେ ଯାଇଛନ୍ତି ପ୍ରାଣନାଥ

   ଗୁଣ୍ଡିଚା ମାଉସୀ ଘର l

ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଛାଡିଣ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ଏକା ଯାଆନ୍ତି

   ଭ୍ରମିବାକୁ ନଟବର ll

ମାନ ଭାଜିବାକୁ ନାଥ ଗେଲ୍ହେଇ କହନ୍ତି 

   ସବୁତ ତୁମରି ପ୍ରିୟା l

ତୁମ ବିନା ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହିଁ ନାହିଁ କିମ୍ପା

  ଅଭିମାନ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ll

ମୋ ନାମ ଆଗରେ ସଦା ରହିଅଛ ତୁମେ

   ବଡ ଦେଉଳ ତୁମର l

ସ୍ଥାବର ଅସ୍ଥାବର ଯେତେ ଯାହା ଅଛଇ

   ସେଥିପାଇଁ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ll

ତୁମ ବିନା ପ୍ରିୟେ ସବୁ ଦିଶେ ଶିରି ହୀନ 

  ମନେ ନାହିଁକି ତୁମର l

ତୁମ ବିନା ପରା ଆମ୍ଭେ ଦୁଇ ଭ୍ରାତା ହେଲୁ

   ଦ୍ଵିଜ ଭିକ୍ଷୁକ ସତ୍ୱର ll

ଓଡ଼ିଆ ଘରର ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରା

  ଗଲଣିକି ତମେ ଭୁଲି l

ଭାଇ ଭଗ୍ନୀଙ୍କୁ ସଙ୍ଗତେ ନନେଇ ଯେବେ 

  ତୁମକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଲି ll

ଜଗତରେ ହୁଡ଼ି ପଡ଼ିଯିବ ଲୋ ସଙ୍ଗିନୀ

  ମାଇପ ବୋଲିଆ ଜଗା l

ରସଗୋଲା ଖାଇ ମାନ ଅଭିମାନ ତେଜି

  ଆଉ ଲୋ କଳି ନ ଲଗା ll

ମୁଁ ହେଲେ ଜଗତ ପିତା ତୁମେ ଜଗତ ମାତା

  ରୋଷ କରୁଅଛ କିମ୍ପା l

ଜଗତ ଜନଙ୍କ ରକ୍ଷା କର୍ତ୍ତା ଆମ୍ଭେ ପରା

  ତୋଷ ହୁଅ ପ୍ରିୟତମା ll

ସ୍ୱାଗତ କର ଗୋ ଆମ୍ଭେ ଭ୍ରାତା ଭଗ୍ନୀ ଯିବୁ

  ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଗମ୍ଭୀରାକୁ l

ରଥେ ବୁଲି ବୁଲି ଆମ୍ଭେ କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇଅଛୁ 

  ବିଶ୍ରାମ ଦିଅ ଆମ୍ଭକୁ ll

ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ କରି ଆଡ଼ ହୋଇଯାନ୍ତେ ମାତ

  ଚଳନ୍ତି ଶ୍ରୀଜୀଉ ମାନେ l

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ରୁପକାନ୍ତି ଝଲସାଇ ପୁଣି 

  ବିଜେ ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ll