ଅକାଳ କୁଷ୍ଣାଣ୍ଡ

       ଏମିତି ନବାବ୍ ପିଲାଟା ତ l ପୁରୁଣା ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିଲେ ୟାର ଜାତି ପଳୋଉଛି l ମାଆର ପଛେ ଗାଣ୍ଡି ନୁଚେଇବାକୁ କପଡା ନାହିଁ l ପୁଅର ଆଡ୍ଡା ଦେଖ l ଏତେ ଯଦି ନାଜ ମାଡୁଛି ପଳେଇ ଆସୁନୁ l ଏ ପୋଡା ପାଠ ପଢାରୁ କି ନାଭ ମିଳିବ ? ବୋପା ଭଳିଆ ମୂଲ ନାଗିଲେ ହେଲେ ଘରକୁ ଦି ପଇସା ଆସିବ l ମୁଁ କେତେ ଆଉ ପର ଘରେ ମାଗି ମାଗି ଚଳିବି ? ପୁଅକୁ ନାଜ ମାଡୁଛି l

       କହି କହି ନେତ ଖୁଡି ବାହାରି ଆସିଲା ତାଙ୍କ ଘରୁ l ପଚାରିଲି,

       : କ’ଣ ହେଲା ଖୁଡୀ ? କାହାକୁ ଏତେ ଭାଷଣ ଦେଉଛ ?

       ମୋତେ ଦେଖି ଟିକିଏ ଚୁପ୍ ହୋଇଗଲେ ଖୁଡି l ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା,

       : କାଲି ରାତିରେ ପୁଅ ଆଇଛି l କହୁଛି ନୂଆ ସାର୍ଟ୍ କିଣିବ l ତା’କୁ ତା’ ସାଙ୍ଗମାନେ କୁଆଡେ ଚିଡୋଉଛନ୍ତି l ହଇରେ ପୁଅ, ସେମାନେ ବଡ ବଡ ଘରର ପିଲା l ୟାକୁ କାହିଁକି ନାଜ ମାଡୁଛି ? ୟା ବୋପା କ’ଣ ଲାଟ୍ ସାହେବ୍ ଥିଲା ଯେ ଚିଡେଇଲେ ଇଜ୍ଜତ ପଳୋଉଛି ?

କଥାଟା ବୁଝି ନେଲି l କେଶବ ଆସିଛି l ଏବେ କଲେଜରେ ନାଆଁ ଲେଖେଇଛି l ଆଜିକାଲିକା ପିଲା l କାହା ପାଖରେ ମୋଟର୍ ସାଇକେଲ୍ ଓ କାହା ପାଖରେ ଦାମିକିଆ ମୋବାଇଲ୍ l ବିଚରା ନୂଆ ସାର୍ଟ୍ ପାଇଁ ମାଆକୁ କହୁଛି ଯେ ଖୁଡୀ ଏତେ ପାଟି କରୁଛି l

       : ପିଲାଟା ତ ଭଲ ପାଠ ପଢୁଛି l କିଛି ସରକାରୀ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବା କଥା l ତୁମେ ତ.....

       : ନାଇଁରେ ବାପା ! ତା’ ବାପା ପରା ସାମନ୍ତରା l ବାପା ଅଜା କେତେବେଳେ ଖଣ୍ଡା ଧରୁଥିଲେ ଯେ ଏବେ ତ କୁଣ୍ଡା ପାଛୁଡି ଦିନ ଯାଉଛି l

‘ସା’ନ୍ତେରା ନା ସାନ୍ତେରା

ଗାମୁଛା ଚିରା

ଭଙ୍ଗା ଶଗଡରେ

ଛେରା ପହଁରା ’

ପଚାରିଲି, ତା’ ମାନେ କ’ଣ ?

: ମୁଁ ମୁରୁଖ ନୋକ l ଯାହା ପାଟିକୁ ପଳେଇ ଆସିଲା କହିଦେଲି l

ହଇରେ ପୁଅ ! ତା’ ବୋପାତ ମଲାଣି l କୋଉ କାଳରୁ ଘର କାନ୍ଥ ତ ଭାଙ୍ଗିବ ଭାଙ୍ଗିବ ହେଉଛି l ନା ବିଲବାଡି ଅଛି ନା ତୋଟା...... ସେ ସାନ୍ତେରା ପଦରୁ ଆମକୁ କ’ଣ ମିଳିବ ? ମୁଁ ତ ନେତ ଦେଇ l ଓଳିଏ ଖାଇଲେ ଓଳିଏ ଉପାସ l ସେ ସାନ୍ତେରାରୁ କ’ଣ ମିଳିବ ? ଆର ସାହିର ନୋକା l ତା’ ପୁଅର ଚାକିରି l ତା’ ଝୁଅର ଚାକିରୀ l ତାଙ୍କ ପିଲାଙ୍କୁ ବହି ବସ୍ତାନି l ସାଇକେଲ୍ l ଛତା l ଆଉ ମୋ ପିଲା କ’ଣ ନିଆଁରେ ମୁତି ଥେଲା ? ତାଙ୍କର କୋଠା ଘର l ସେ ପାଇବେ l ମୋର ଛପର ନାହିଁ l ଆମକୁ ଦଇବ ସାହା l କି କଥା l କୋଉ ସରକାର ଏଇ ନିଆୟ କରିଛି କହିଲ ? ତା’କୁ କହିଲି ହେତିକି ପାଠ ପଢେ l ଏଥର ଚାକିରି ବାକିରି କରେ l କହିଲା କ’ଣ ନା ହେତିକିରେ କିଛି ଚାକିରି ମିଳିବନି l ହଇଏ ପୁଅ ! ତାଙ୍କ ପୁଅ ଝିଅଙ୍କୁ ତ ଅଳପ ପାଠ ପଢା ଚାକିରି ମିଳୁଛି l ୟାକୁ କାହିଁକି ମିଳିବନି ?

       କ’ଣ କହିବି ତା’କୁ ? କଥାଟାକୁ ବୁଲେଇକି କହିଲି, ଆଉ ଟିକିଏ ଅଧିକା ପାଠ ପଢିଲେ ଭଲ ଚାକିରି କରିବ l

       : ଅଧିକା... ଅଧିକା କିଏ ପଢେଇବ ? ତା’ ବୋପା ସରଗରୁ ଆସିବ ? ମୁଁ କୋଉଠୋଉ ପଇସା ଆଣିବି ?

       : କାହିଁକି ? ତୁମକୁ ତ ସରକାର ବହୁତ କିଛି ଦେଉଛି l ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ..... ବାର୍ଷିକ ଭତ୍ତା.........

: ଭତ୍ତା..... ନା ବଇଶମ ହର ଛତା l ଦିନ ଯାକ ପଡିଆ ହେଇକି ପଞ୍ଚେଇତ ଅଫିସି ଯାଇ ଦିନ ଯାକ ନାଁଇନି ନଗେଇଲେ ଯାଇ ଶହେ କି ଛ କୋଡି ମିଳିବ ବୋଲି ରତନୀ ମାଆ

କହୁଥେଲା l ଆମ ନାଆଁ ପରା ଉଠିନି l ଆର ଥରକୁ ଉଠିବ ବୋଲି ମେହେମ୍ବର କହିଲେ l

ଗାଆଁ ଗହଳିରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଅପେକ୍ଷା ବେଶି ରାଜନୀତି l ନ ପଚାରିବା ଭଲ l ଭାବିଲି l ପୁଣି କହୁ କହୁ ବୁଢୀ ଆଉ କ’ଣ କହି ବସିବ , କିଏ ଶୁଣିଲେ, ଯାହା ନାଆଁଟା ଚଢିବାର ଥିବ, ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ l

: ପାଠ ପଢିବ କି ବାନା ଉଡେଇବ କେଜାଣି ? ଗଜା ମୁରୁଖଗୁରାକ ସୁରଟ ଯାଇକି ଗାଆଁରେ ପକ୍କା ଘର କଲେଇଁ l ତଳ ସାହିଟା ଯାକ ଲୋକ କଲିକତାରେ l ପଇତା ପକେଇ ରୋଷେୟା l ଆଉ ତିଆଡି ଘର ପଇତାପକା ପୁଅ ଭୋବନିଶୋରରେ ସୁହା ସୁହା କରି ନାଖେ ନାଖେ ଟଙ୍କା କମୋଉଛି l ଆକୁ କ’ଣ ଦୁଶୁନି ? ଆରେ ମୁଁ ଆଉ ପଇସା କୋଉଠୁ ଆଣିବି ?

 ଭାବିଲି ବୁଢୀ ବହୁତ ଚାଲାକ l ଗାଆଁ ଯାକର ଖବର ରଖିଛି l କହିଲି -

: ଗାଆଁ ଯାକର ହିସାବ ଛାଡ l ତୁ ତୋ’ ପୁଅ କଥା ଚିନ୍ତା କର l

: ତା’ରି ପାଇଁ ତ ମୁଣ୍ଡଟା ବୁଲୋଉଛି l ହଉରେ ପୁଅ ! ଗୋଟେ ତୁମର ପୁରୁଣା ସାର୍ଟୁଟେ ଦିଅନ୍ତୁନି ?

ଖୁଡୀ ବୁଝୁନି ଯେ, ସେ କ’ଣ ଆଉ ପୁରୁଣା ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିବ ?

: ଆଉ କ’ଣ ମୋର ଧାମ ଅଛି ? ବସ୍ତେ ଚାଉଳ ପାଛୁଡିଲେ ଦି କୋଡି ମିଳୁଛି l ସେଥିରୁ ମୁଁ କେତେ ଖାଇବି ? ଆଉ ତା’କୁ କେତେ ଦେବି ? ବୋପା ତ ଖଟି ଖଟି ମଲା l ମାଆଟା ମରିଗଲେ ଯାଆନ୍ତା l ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବୁଢୀ ବସିଲା l

ଭାରି ଦୟା ଲାଗିଲା l ପାଖରେ ବି ମୋର ବେଶି ଟଙ୍କା ନ ଥିଲା l ତେବେ 100 ଟଙ୍କାଟେ ବାହାର କରି ବୁଢୀକୁ ଦେଲି l କହିଲି

: ଏଇଟା ତା’କୁ ଦେଇଦେବ l ସେଇଥିରେ ଯେମିତିଆ ସାର୍ଟ୍ ହେବ କିଣିଦେବ l

ଖୁସି ହୋଇ ବୁଢୀ ନୋଟଟି ଧରି କହିଲା, ତମରି କାମ କରି ଶୁଝି ଦେବି l

: ନାଁ ନାଁ କିଛି ଶୁଝିବା ଦରକାର ନାହିଁ l

: ନାଇରେ ବାପା l କେତେ ଥର ଦେଲଣି l କ’ଣ କରିବି ? ଦୁଃଖ କାହାକୁ ଜଣେଇବି ? କୋଟି ପରମାୟୁ ଠାକୁରେ ଦିଅନ୍ତୁ l

ପୁଣି କହି ଚାଲିଥାଏ, ନାଟ୍ ସାହେବ୍ ପିଲାଟା ତ l ନାଜ ମାଡୁଛି ପୁରୁଣା ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିଲେ l

‘ନାଳି ନଡିଆ,

ଘରେ ଭାତ ନାହିଁ

ସଭାରେ ଠିଆ’

       ଯାହା ଦୁଃଖ ଲାଗୁଥିଲା, ତା’ କଥା ଶୁଣି ହସ ବି ଲାଗିଲା l

***   ***   ***   ***   ***

       ଏଇ ଭିତରେ କେଶବର ଚାକିରି ଖଣ୍ଡେ ବି ହୋଇଗଲା l ବୁଢୀ ଖୋଜି ଖୋଜି ପୁଅ ପାଇଁ ବୋହୁଟିଏ ବି ଯୋଗାଡ କରିଦେଲା l ଯାହା କିଛି ଯୌତୁକ ମିଳିଲା ଭୋଜି ଭାତରେ ସରିଗଲା l ଦଶ ମଙ୍ଗଳା ଦିନ ବୋହୁକୁ ନେଇ ପୁଅ ପଳେଇଲା l ସେମାନେ ଏବେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ

ରହୁଛନ୍ତି l ଦିନେ ସକାଳୁ ଦେଖିଲି ବୁଢୀ ପାନ ଖଣ୍ଡେ ଖାଇ, ଗଣ୍ଠିଲି ଗୋଟେ ଧରି କୁଆଡେ ଯାଉଛି l ପଚାରିଲି ଖୁଡୀ କୁଆଡକୁ ଶୁଭ ? ? ?

       ହସି କି ବୁଢୀ କହିଲା ମୋ ପାଇଟି ସଇଲାରେ ବାପା l ଯାଉଛି କେଶୁ ପାଖକୁ l ଆଉ ଗାଆଁରେ କ’ଣ କରିବି ? ପୁଅ ପାଖକୁ ଯାଉଛି l ଭଲ ମନ୍ଦ ଖାଇବି l ପୁରୀ ଯିବି l ତୀରଥ ବାରଥ କରି ମଶାଣିକି ଯିବି l ଭାରି ଖୁସିରେ ବୁଢୀ କହି ମାଡି ଚାଲିଲା ବସ୍ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ୍ ଆଡେ l ଟିକିଏ ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହୋଇ ଭାବିଲି ଯାହା ହେଉ ବୁଢୀର କଷ୍ଟ ଫଳ ଧରିଲା l

       ତା’ ପରଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳକୁ ଦେଖେ ତ ବୁଢୀ ଧିରେ ଧିରେ ଗାଆଁ ଭିତରକୁ ଆସୁଛି l କିଛି ପଚାରିଲିନି l ମୁହଁଟା ପୁରା ଶୁଖିଯାଇଛି l ମୋ ମୁହଁକୁ ଆଉ ଚାହିଁଲାନି l ଭାବିଲି ଏଇଟା ସମୟ ନୁହେଁ ପଚାରିବା ପାଇଁ l କାଲି ପଚାରିବି l ତା’ ପରଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ବୁଢୀ ଆସି ଆମ ବାଡି ପଟେ ହାଜର l ମତେ ଦେଖି ବହେ କାନ୍ଦିଲା l ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେମିତି କିଛି ଗୋଟେ ଅଘଟଣ ହୋଇଥିବ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରୁଥିଲି l କେମିତି ପଚାରିବି ଭାବୁଥାଏ l ବୁଢୀ ଲୁହ ପୋଛୁ ପୋଛୁ କହିଲା,

       : ଯାଇଥେଲି ପୁଅ ପାଖକୁ l ଡେଣା ଧରିକି ବାହାର କରିଦେଲା l

       : ବାହାର କରିଦେଲା ?

       : କେତେ କଥା କହିଲା l

       : କ’ଣ କହିଲା ?

       : ଜୀବନଯାକ ତ ଗଣ୍ଡେ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରିଲୁନି l ଆଇଚୁ ମାଉଁସ ଖାଇବାକୁ l ଭୋକ ଉପାସରେ ଯାଇଥିଲି l ଗଣ୍ଠିଲିଟାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲା l

କହିଲା – ମୁଁ ତା’କୁ ପଢିବାକୁ ବହି ଦେଲିନି l ଖାତା ଦେଲିନି l ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଦେଲିନି l ସାର୍ଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ଦେଲିନି l ସଦାବେଳେ ଶୋଧୁଥିଲି l ପଇସାଟିଏ ତା’ ପାଠ ପଢାରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିନି l ସେ ଟୁସନ କରି ପାଠ ପଢିଲା l ଆଉ ଚାକିରି କଲା ବେଳକୁ ଧାଇଁ ଆଇଚି l

       ମୋ ଗଣ୍ଠିଲିଟାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲା l ତା’ ବୋହୁକୁ କହିଲା – ଜୀବନ ସାରା ଶାଗ ଭାତ ଦେଇକି ଆଇଚି ମାଉଁସ ଭାତ ଖାଇବାକୁ l

       ବୋହୁ କିଛି କହିଲାନି l ନାକରୁ ପାଣି ପୋଛୁ ପୋଛୁ ବୁଢୀ କହିଲା, ବୋହୁ....???  ‘ମଉନମୁହିଁ l କିଛି ଜାଣି ନାହିଁ l ଶେଯରେ କହି l’

       ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ କୁଆଡେ ଯିବି ? ଗଣ୍ଠିଲି ମୁଣ୍ଡ ତଳେ ଯାକି ଶୋଇଲି l

       ରାତିରେ କୁକୁର ମାଙ୍କଡକୁ ଦେଲା ଭଳିଆ ବୋହୁ ଗୋଟେ ଖଲିରେ ଥୋଇ ଦେଲା ଖାଇବାକୁ l କହିଲା, ଖାଇକି ଖଲିଟା ଫିଙ୍ଗି ଦେବ l ଏଠି କେହି ଚାକର ବାକର ନାହାନ୍ତି ତମ ଅଇଣ୍ଠା ଉଠେଇବାକୁ l

: ଖାଇଲ ?

: ସତ କହୁଛିରେ ବାପା l ପାଣି ଟୋପେ ଛୁଇଁବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲାନି l ଖାଇବି କ’ଣ.....??? ସକାଳୁ ସକାଳୁ ପଳେଇ ଆସିଲି l କଣ୍ଡକ୍ଟରକୁ କହିଲି, ‘ଦଶୁଟା ଟଙ୍କା ଅଛିରେ ବାପା l ଆଉ

ନାହିଁ l’ କଣ୍ଡକ୍ଟର୍ ନେଲାନି l କହିଲା, ମାଉସୀ ଥାଉ l କୋଟି ପରମାୟୁ ମାହାପ୍ରୁ ଦିଅନ୍ତୁ ତା’କୁ l ସବୁ ପାଇଗଲିରେ ବାପା ସବୁ ପାଇଗଲି l

ବୁଢୀ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦିଲା l

ଏତେ ଖରାପ ମୋତେ ଜୀବନରେ ବୋଧହୁଏ କେବେ ଲାଗି ନ ଥିଲା l ମଣିଷର ଚିନ୍ତାଧାରା ଯେ ଏତେ ତଳକୁ ଖସିପାରେ, କେବେ ଚିନ୍ତା କରି ନ ଥିଲି l

: ଅଧା ସୁଖ ବୋପା ଦେଇଥିଲା l ବାକି ଅଧା ପୁଅ ଦେଇ ଦେଲା l ପେଟ ଫାଡିକି ପୁଅ ଜନମ କରିଥିଲି ଯେ ଜନମ ସାରଥକ ହୋଇଗଲା l ପୁଣି ଲୁହ ପୋଛୁ ପୋଛୁ ବୁଢୀ କହିଲା l

ପୁଣି କାନ୍ଦିଲା l ତା’କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେବାକୁ ମୋ ପାଖରେ ଭାଷା ନ ଥିଲା l ଲୁହ ପୋଛି ଶେଷରେ କହିଲା – ଆଉ କୁଆଡେ ଯିବିନି l ଏଇ ଭଙ୍ଗା ଘରେ ପଡିଥିବି l ତମରି ପିଲାଙ୍କ ଗୁହମୁତ କରି ଏଇ ଭଙ୍ଗା ଘରେ ପଡିଥିବି l ମରିଗଲେ ମଶାଣିରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେବ l