ଆକବର ବିରବଲ - ୯୯

ଚାଲାଖ୍ ବେପାରୀ -୧

ସମ୍ରାଟ୍ ଆକବରଙ୍କର ଦରବାର । ସମ୍ରାଟ୍ ଦରବାରରେ ସେଦିନ ଏକା ଏକା ବସିଥା’ନ୍ତି । ଏଥି ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କର ଭାବନା ବି ମନ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଥିବା ପରି ଜଣାପଡୁଥିଲା । ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ବିରବଲ ଆସି ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଆଗରେ ଉଭା ହୋଇଗଲେ । ସଂଗେ ସଂଗେ ଆକବରଙ୍କୁ ନିଜର ଅଭିବାଦନ ଜଣାଇବାରୁ ସମ୍ରାଟ୍ ବିରବଲଙ୍କୁ ବସିବାକୁ କହି ପୁଣି ଚିନ୍ତାମଗ୍ନ ହେଲେ ।

ସେତିକିବେଳେ ସମ୍ରାଟଙ୍କର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ବିରବଲ କିଛି ପଚାରିବେ ପଚାରିବେ ବୋଲି ଖାଦ୍ୟ ଆଶାରେ ଓଟ ମୁହଁ ଲମ୍ବାଇବା ପରି ବିରବଲ ନିଜର ମୁହଁକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ କିଛି କହିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଶେଷରେ ବିରବଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କୁ କିଛି କହିବା ଆଗରୁ ସମ୍ରାଟ୍ କଲେ ବିରବଲଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ । ବିରବଲ! ମୋର ଏବେ ବହୁ ଧାରଣା ହେଉଛି ଯେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସବୁଠାରୁ ଚାଲାଖ୍ ହେଉଛନ୍ତି ମୁଲ୍ଲା, ନା ମୁଁ?

ବିରବଲ କିଛି ସମୟ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ମୁହଁ ଖୋଲିଲେ । ସେ କହିଲେ – ହେଲେ ହଜୁର୍, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ କଥାରେ ଆଦୌ ଏକମତ ନୁହେଁ ।

ସମ୍ରାଟ୍ କହିଲେ – କିହୋ ବିରବଲ । ମୁଁ ସମ୍ରାଟ୍ ଆକବର । ଏତେ ବଡ ରାଜ୍ୟର ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଉଛି ନା । ତୁମେ ମୋ ଦରବାରରେ ଜଣେ ଦେୱାନ୍ ନା, ତୁମେ ପୁଣି ମୋ କଥାରେ ଏକମତ ନୁହଁ ।

ବିରବଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କର କଥାଶୁଣି ହସ୍ତ ଯୋଡିଲେ କହିଲେ – ଜାହାଁପନା, ଆପଣ କ’ଣ ମୋ କଥା ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ ବିରବଲ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଆଗରେ ଜାହାଁପନାଙ୍କୁ ବଡ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ସେତେବେଳେ ଆପଣ ମୋର ଔଦ୍ଧତ୍ୟପଣକୁ କାହିଁକି ଦଣ୍ଡ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଠିକ୍ ସେପରି ନ୍ୟାୟ ବିଚାର । ସମସ୍ତ ଉପାୟର ପଥ ଖୋଜିବା ଆପଣଙ୍କ ଦେୱାନ୍ ବିରବଲଙ୍କର କାମ । ଏବେ ହଜୁର ଯାହା କହିବେ ତା’ର ଭୁଲ୍ ଠିକ୍ ବିଚାର ନ କରି ମୁଁ କିପରି ଆପଣଙ୍କ କଥାରେ ଏକମତ ହୋଇପାରିବି କହିଲେ, ତେଣୁ ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ରାଜ୍ୟରେ, ମୁଲ୍ଲାମାନେ ଚାଲାଖ୍ ବୋଲି ଆପଣ ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ତାହା କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ନୁହଁ, ମୁଁ ଯାହାର ପ୍ରମାଣ ରଖିଥାଏ ତାହା ଆପଣଙ୍କ ଦରବାରରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥାଏ । ତେଣୁ ମୋ ବିଚାରରେ ଆମ ରାଜ୍ୟର ବେପାରୀମାନେ ଚାଲାଖ୍ । ଖାଲି ଚାଲାଖ୍ ନୁହଁନ୍ତି ତ? ସବୁଠାରୁ ବଡ ଚାଲାଖ୍ ।

ସମ୍ରାଟ୍ ବିରବଲଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ସେ କହିଲେ – ଏକଥାର ସଠିକ୍ ପ୍ରମାଣ ଦେଇ ପାରିବ ତ? ବେପାରୀମାନେ ଯେବେ ମୁଲ୍ଲାମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ଚାଲାଖ୍ ତାହାହେଲେ ତାହାର କିଛି ପ୍ରମାଣ ତୁମେ ଦେଇପାରିବ ତ?

ବିରବଲ କହିଲେ – ଜାହାଁପନା, ବିରବଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ବିଷୟରେ ସଦାସର୍ବଦା ଅବଗତ, କଥା ଆରମ୍ଭ କରିବା ଆଗରୁ ଦଣ୍ଡ ମନୁଷ୍ୟକୁ କେତେବେଳେ ଓ କାହିଁକି ମିଳେ ତାହା ବିଚାର ନ କରିବା ଯାଏଁ ବିରବଲ ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲେ ନାହିଁ । ବେପାରୀମାନେ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଚାଲାଖ୍ ବୋଲି ମୁଁ ଯେତେବେଳେ କହିବି, ଏହା କହିବା ବା ପ୍ରମାଣ କରିବା ଆଗରୁ ମୋର ଗୋଟିଏ ସର୍ତ୍ତ ଅଛି ଆଜ୍ଞା ।

ସମ୍ରାଟ୍ କହିଲେ, ଏଥିରେ ପୁଣି ତୁମର ସର୍ତ୍ତ କ’ଣ ଅଛି ବିରବଲ । ତାହା ହେଲେ କହିପାର ତୁମର ସେହି ସର୍ତ୍ତ କ’ଣ?

ବିରବଲ କହିଲେ – ମୁଁ କଥାକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ପ୍ରମାଣ ନ କରିବା ଯାଏଁ ହଜୁର୍ ମଝିରେ କିଛି ବକ୍ତବ୍ୟ ଦେବେ ନାହିଁ ।

ସମ୍ରାଟ୍ ଆକବର କହିଲେ – ତାହାହେଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ତୁମର ସର୍ତ୍ତରେ ମୁଁ ରାଜି ହେଲି । ଆସନ୍ତାକାଲି ପ୍ରାତଃ ସମୟରେ ଦରବାରକୁ ଆସ । ଆଉ କାଲି ଦରବାରର ପ୍ରଥମ କାର୍ଯ୍ୟ ହେବ ତୁମର ।

ସେଦିନର ରାତି ପାହିଲା । ରାତ୍ରିସାରା ବିରବଲଙ୍କର ବିଚାର ବିମର୍ଷ ମନ ମଧ୍ୟରେ । ସକାଳ ହେବାରୁ ନିଜର ସମସ୍ତ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସମାପନ ପରେ ବିରବଲ ନିଜର ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ବାହାରି ଗଲେ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଦରବାରକୁ ।

ସମ୍ରାଟ୍ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ । ବିରବଲ ଯେତେବେଳେ ପହଁଚିଗଲେ ସଂଗେ ସଂଗେ ସମ୍ରାଟ୍ ଆଗରୁ ଡକାଇ ଆଣିଥିବା ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଦରବାର ମଧ୍ୟକୁ ଆସିବାକୁ କହିଲେ । ବିରବଲ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନର ସହ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ନିଜ ପାଖରେ ବସିବାକୁ କହିଲେ ।

ଏବେ ବିରବଲ ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ ଯେ, ମୁଲ୍ଲାଜୀ ବାଦ୍ଶାହା ସଲାମତଙ୍କର ଆପଣଙ୍କ ଦାଢି ଶକ୍ତ ଜରୁରତ୍ ।

ଏବେ ଦାଢି ବଦଳରେ ତୁମେ ଯାହା ମାଗିବ ତୁମକୁ ତାହା ମିଳିଯିବ । କାରଣ ତୁମର ସେହି ଦାଢି ସମ୍ରାଟଙ୍କର ନିତ୍ୟାନ୍ତ ଦରକାର ହେତୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ତାହା କହୁଅଛି । ତେବେ ଦାଢି ବଦଳରେ ତୁମର ଯାହା ଦରକାର ତାହା ତୁମ୍ଭର ଦାବି ଅନୁସାରେ ପୂରଣ କରାଯିବ ।

ବିରବଲ କେବେ କାହାକୁ ଆଦର କରି ପାଖରେ ବସାଇବାର ଦୃଶ୍ୟ କେବେ କାହାରି ନଜରକୁ ଆସିନାହିଁ । ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଦେଖି ମୁଲ୍ଲା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ । ପୁଣି ବିରବଲଙ୍କର ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ମୁଲ୍ଲାର ପିଳେହି ପାଣି ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ପୁଣି ଏପରି ଦାଢି ପ୍ରସଙ୍ଗ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଅତ୍ୟଧିକ ଭୟଭୀତ କରାଇଦେଲା ।