ଯୌବନ

 ଗୋଟେ ଧାଡ଼ିରେ ଯୌବନ

ବସନ୍ତ ,ଶୀତ ଓ ବର୍ଷାର କମ୍ପନ।

 ଏମିତି ଜୀବନ ନାହିଁ

ଯୌବନ ର ରଙ୍ଗ କୁ ଯେ ବୁଝି ପାରି ନାହିଁ ,

ବସନ୍ତ ର ଆମନ୍ତ୍ରଣେ

ହଜାଇ ନାହିଁ କେ ମନ

ପୁଷ୍ପାୟିତ ହୋଇନାହିଁ ହୃଦୟ କୋରକ

 ଫଗୁଣ ର ଫୁଲ ମଖା ସ୍ନେହେ

ଖୋଜି ନାହିଁ ମନ ଟିଏ

ଫୁଲ ସଞ୍ଜ ଲୋଡ଼ି ନାହିଁ

ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇନାହିଁ

ବିସ୍ମୟ ର ମଧୁବନେ

ଗଢ଼ିନାହିଁ କୁଞ୍ଜ ଟିଏ

ଇଚ୍ଛା ର ରଙ୍ଗରେ ।

ରଙ୍ଗୀନ କରିନି ଚିତ୍ରଶାଳା

ପକ୍ଷୀରାଜ ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ି

ବୁଲିନି କେ ଘୋର ବନେ

ବିଚିତ୍ର ଉଦ୍ୟାନେ ।

ଏମିତି ଯୌବନ ନାହିଁ

ଯିଏ ଥରେ ମନ ବିକିବାକୁ

ପଶି ନାହିଁ ସ୍ବପ୍ନ ର ହାଟ ରେ ,

ରହିନାହିଁ ଅତନ୍ଦ୍ର ନୟନେ

ଏମିତି ଯୌବନ ନାହିଁ

ଶୀତ ର ଉତ୍ତାପ ଯେ ଲୋଡ଼ି ନାହିଁ

ଦେହ ଭୂଗୋଳ ରୁ 

ଯୁଗଳ ବନ୍ଦୀ ର ଚିତ୍ର ହଜାଇ ଦେଇଛି 

ଆଖି ପଲକ ରୁ ।

ଥରେ ମନ ବିକିଦେଲେ

ସ୍ବପ୍ନ ଜମା ସରେ ନାହିଁ

ବଢ଼ି ପରି ମାଡୁ ଥାଏ

ଆଖି ପଲକ ରେ ।

ଏମିତି ଆଖି ନାହିଁ

ଯୌବନ ର ମହୁଲି ନିଶା କୁ

ଆଡ କରି ଅଭିମାନେ

ଅଭାବ ବୋଧ ଓ ତିତିକ୍ଷା ରେ

ଲୁହ ନ ଢ଼ାଳିଛି

ଏକାନ୍ତରେ ।