ଶେଷ ଅଭିଳାଷ

ସପନ ହସୁଛି ଗୋଲାପୀ ଗୋଲାପୀ

   ଅନ୍ଧାର କୁ କହେ ରହ

କୋଳେଇ ନେଉଛି ଅସୁମାରୀ ଆଶା

  ଧୀରେ ଧୀରେ ଆସି ଛୁଅଁ ।

ତୁମେ ଛୁଉଁ ଥିବ ସପନ କୁ ମୋର

  ବଢ଼ି ଯାଉଥିବ ରାତି

ଅଚିହ୍ନା ଶବଦେ ମନ ଆତଙ୍କିତ

  ବାଢ଼ି ଦିଅ ମିଠା ପ୍ରୀତି ।

ନୀରବହସରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଉଥାଅ

  ଓଠେ ମୁଠେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

ଅସାର ଆଶାରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଥାଏ

  ପ୍ରୀତିକୁ ମଣଇ ଭୀତି ।

ଶୀତ ରାତି ଶୋଷ ତୁମେ ପ୍ରିୟତମ

  ଗ୍ରୀଷମେ ମୁକୁଳା ବାଆ

ଫଗୁଣ ହସନ୍ତ ମଧୁ କିଆରୀରେ

  ପ୍ରଶାନ୍ତି ର ଶେଷ ଉହା ।

ପ୍ରୀତି ପାଖୁଡ଼ା କୁ ଏକାଠି କରିମୁଁ

  ଲେଖିଲି ଏ ମୋର ଚିଠି

ପ୍ରବଣତା ସହ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଗୁନ୍ଥି

  ଅଭିମାନ ଦେଲି ଫେଣ୍ଟି ।

ସପନ ସହରେ ତମେ ହିଁ ବଣିକ

  ପସରା ଦେଇଛି ମେଲି

ଅନୁରାଗ ଟିକେ ବାଛିବାଛି ନେଇ

  ପଛକୁ ଚାହିଁବ ବୁଲି  ।

ସଜ ଗୋଲାପଟେ ମୁକୁଳା ହସରେ

  ଆଞ୍ଜୁଳା ତା ପାତି ଥିବ

ଇସାରା ତୁମର ହୃଦୟ ରେ ଧରି

  ଲାଜରେ ସମ୍ମତି ଦେବ ।

ମଧୁଶାଳା ଓଠେ ପିଆଲା ର ଝଡ଼

  ଲହରା ହସ ରେ ଶୀତ

 ଜୀବନ୍ତ କବିତା ଲେଖୁଥାଉ ରାତି

  ସାଥିରେ ପରାଣ ମିତ।

ଗୋପନ ହସ ର ରହସ୍ୟ ପାଲଟ

  ମୁଖରିତ ମଧୁ ସଂଜେ

ପ୍ରତିକ୍ଷିତ ପ୍ରୀତି ପଦ୍ମ ପତ୍ରେ ଧରି

  ଖୁସି ବାଣ୍ଟୁ ଥାଉ ଖଞ୍ଜେ ।

ଅଭିଳାଷ ତୁମେ ଅଭିମାନ ତୁମେ

  ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

ନିଦରେ ଝୁରୁଛି ଅଦିନେ ସିଝୁଛି

 ଏ କି ସମ୍ପର୍କର ଇତି  ।