ସରସୀ

ଗୋଧୂଳି ବେଳା ତ ବିଦାୟ ନେଲlଣି

      ସଞ୍ଜ ଆସେ ନଇଁ ନଇଁ,

ଚାହିଁଛନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟ ସରସୀ ସରୋଜେ 

      ବିଦାୟ ଚୁମ୍ବନ ପାଇଁ |

ସରସିଜ ମନେ ବିରହ ବେଦନା

      କେମିତି ବିତିବ ରାତି,

ଧୀର ସମୀରଣେ ସ୍ବପ୍ନ ଯାଏ ହଜି

      କାନ୍ଦୁଛି ଯେ ମଥା ପିଟି |

ଦିନ ବିତିଗଲା ଜଣା ପଡିଲାନି

      ଖେଳୁଥିଲା ସରସୀରେ,

କେତେ ଯେ ପୀରତି କିରଣରେ ତାତି

      ଭରିଥିଲେ ପ୍ରିୟ ତାରେ |

ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବୁଡିଗଲେ

       ଆକାଶେ ହସୁଛି ଜହ୍ନ,

ସରସୀରେ କଇଁ ଧିରେ ହସିଲାଣି

       ଜହ୍ନକୁ ଦେବସେ ମନ |

ବିରହୀ ଜୀବନେ କେତେ ଯେ ବେଦନା 

       ସହିଛି ସେ ଦିବସରେ,

ପଦ୍ମ ହସୁଥିଲା ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ

       ସହିଥିଲା ନୀରବରେ |

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ ଝଲମଲ ହୁଏ

       ସରସୀର ନୀଳଜଳ,

କଇଁ ନାଚୁଥିଲା ପ୍ରୀତିର ପୁଲକେ

        ଆସିଛି ମିଳନ ବେଳ |

ସରସୀ ସତେକି ସଜେଇ ହୋଇଛି

       ହେବାପାଇଁ ମଧୁଶାଳା,

କେତେ ଯେ ଦିବସ କେତେ ଯେ ରଜନୀ

       ଦେଖିଛି ସେ ପ୍ରୀତିବୋଳା |