ସର୍ବଂସହା ମୋ ଧରିତ୍ରୀ

କାଳର ବିପକ୍ଷେ ଲଢେଇ କରି 

         ଜିତି ନାହିଁ କିଏ କେବେ ,      

ଜାଣିପାରୁ ନାହିଁ ଏ ମଣିଷ ଜାତି 

          କେଜାଣି ବୁଝିବ କେବେ...?

ନିଜ ସୁଖ ପାଇଁ କାଟେ ସେ ବୃକ୍ଷ

        ଧ୍ୱଂସ କରେ ସବୁଜ ଜଙ୍ଗଲ ,

ପ୍ରକୃତି ମାତାର କୋହ ସହି ନ ପାରି 

        ହୁଏ ସେ ଆଜି କଲବଲ...!

ପ୍ରକୃତି ମାତାକୁ ଧ୍ୱଂସ କରି ସେ

        ଭାବୁଛି କରିବ ବୋଲି କୀର୍ତ୍ତି , 

ଜାଣି ସେ ପାରୁନି ସେହି ଅପରାଧେ

         ପାଉଛି ଆଜି ଏହି ଶାସ୍ତି...।

ସର୍ବଂସହା ସେ ଧରିତ୍ରୀ ମାତା 

         ସହନଶୀଳର ଅଟେ ମୂର୍ତ୍ତି ,

ସଙ୍କେତ ଦେଉଛି ସନ୍ତାନକୁ ତା'ର 

         ସୁଧୁରାଅ ନିଜ ପରିସ୍ଥିତି...।

ତଥାପି ବୁଝୁନି ଏ ମାନବ ଜାତି

       କରେ ସେ ଆଜି ହୀନ ରାଜନୀତି ,

ବଢୁଛି ଦୁର୍ନୀତି, ବଢେ କୁକୀର୍ତ୍ତି

       ହିସାବ ନେଉଛି ଆଜି ମାଁ ' ପ୍ରକୃତି...।

ମଣିଷର ପାପ କର୍ମ ପାଇଁ ସିନା

        ପୃଥିବୀ ହେଲା ଅତିଷ୍ଠ ,

ପର ନିନ୍ଦା , ପର ଚର୍ଚ୍ଚା କରି କରି

        ମଣିଷ ହୋଇଗଲାଣି ନଷ୍ଟ ...!

କରୋନାର ବିଷ ବଳୟ ମଧ୍ୟରେ

         ସେହି ସମୁଦ୍ର ଝଡର ଭୟ ,

ସବୁରି ମନରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ

       ପୃଥିବୀ ହେବ କି ସତେ ବିଲୟ...।

ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଆମ ଚିର ସହଚର

        ଏ ତୋ କାଳ କାଳ କଥା ,

ବେଡି ପରେ କିନ୍ତୁ କରୋଡାର ମାଡ଼

         ବଢାଇ ଦେଇଛି ବ୍ୟଥା...। 

ତିକ୍ତ ଅନୁଭୂତିର ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟି

        ମନକୁ କରିଲେ ଟାଣ ,

ସଙ୍କଟ ବାଦଲ ଯିବ ଅପସରି

        ଉଦ୍ଧରିବେ ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ...।