ସମ୍ପର୍କ, ଭକ୍ତ ଓ ଧବଳେଶ୍ଵର

ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ବାବା ଧବଳେଶ୍ବର

ଅସୀମ ମହିମା ଘେନ ପ୍ରଣତି ମୋର ।

ତୁମକୁ ଡାକିଲେ ଦୁଃଖ ହୁଅଇ ଦୂର

ଆସୁ ଯେତେ ଦାଉ ଧକ୍କା ନଥାଏ ଡର ।

ପୂଣ୍ୟତୋୟା ମହାନଦୀ ଗଣ୍ଡ ଗଭୀର

ମଝିରେ ସେ ବାଲି ପଠା କି ମନୋହର ।

ଘୋର ବନେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ସେ ଭୂଇଁ

ସ୍ବାପଦ ସ°କୁଳ ଭରା, ଥିଲାଟି ସେହି ।

 ଶୋଭା ସମ୍ଭାର ରେ ଭରା ଅପୂର୍ବ ସ୍ଥାନ

ପାଦ ଦେଲେ ଯହିଁ ପ୍ରାଣ ହୁଅଇ ଧନ୍ୟ।

ଜଣା ନାହିଁ କାହାର ତ ଏମିତି ନିଷ୍ଠା

ସେ ଘୋରବନେ ତୁମକୁ କଲା ପ୍ରତିଷ୍ଠା !

ଯୁଗ ଆରମ୍ଭରୁ ପ୍ରଭୁ ବସିଛ ତହିଁ

ସାରା ଜଗତକୁ କୃପା ନୟନେ ଚାହିଁ ।

ମହାନଦୀ ଧୁଏ ନିତି ପାଦ ତୁମର

ଅପୂର୍ବ ତୁମରି ପୀଠ ପୁତ ପବିତ୍ର ।

ସାଧୁ ହେଉ ଅବା ସିଏ ହେଉ ତସ୍କର

ଭକତିରେ ଡାକେ ଜିଏ ସୁଦୟା କର ।

ଏମିତି ତ ଚୋର ଟିଏ ଶରଣ ଗଲା

ତା ଡାକରେ ହୃଦ ତୁମ ତରଳି ଗଲା ।

ଧରାପଡିଯିବା ଭୟେ ସେତ ଡାକିଲା

ଦୟା କର ଶିବ ସମ୍ଭୂ କାନ୍ଦି ଗଡିଲା ।

ଚୋରି କରି ଆଣିଥିଲା କଳା ବାଛୁରୀ

ବାଛୁରୀ ମାଲିକ ତାକୁ ଆଣିଲା ଧରି ।

ଅଦ୍ଭୁତ ଘଟଣା ପରା ତହିଁ ଘଟିଲା

କଳା ବାଛୁରୀ ର ରଙ୍ଗ ଧଳା ଦିଶିଲା ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଲା ଚୋର

ସେହି ଦିନୁ ପ୍ରଭୁ ହେଲେ ଧବଳେଶ୍ବର ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ ସାରା ରାଇଜେ କ୍ଷାତ

ପଶ୍ଚିମାଭିମୂଖି ତାଙ୍କ ମନ୍ଦିର ସେତ ।

ସୋମବାର ଦିନ ପୀଠ ପଡେ ଉଛୁଳି

ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀରେ ହୁଏ ଭାରି ଗହଳି ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମକର ମେଳା ପରବ ବଡ

ଦେଉଳ ବେଢାରେ ଲାଗେ ପ୍ରବଳ ଭିଡ ।

ଜାଗରରେ ମହାଦୀପ ଦେଖିବା ପାଇଁ

ରାତି ଅଧ ଯାଏ ଭକ୍ତ ରୁହନ୍ତି ଚାହିଁ ।

ଶ୍ରାବଣରେ କାଉଡିଆ କାଉଡି ଧରି

ପାଣି ଢାଳିଥାନ୍ତି ଆସି ଭକତି ଭରି ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଭାରି ପ୍ରିୟ ବେଲ ପତର

ସାକରର କନ୍ଦା କାଳି ଗାଈର କ୍ଷୀର ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଭାରି ପ୍ରିୟ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ

ଭକତେ ରଖନ୍ତି ବ୍ରତ ଖାଇ ହବିସ ।

ବଡ ଓଷା କରନ୍ତି ତ ଏଇ ମାସରେ

ମାସ ସାରା ରହିଥାନ୍ତି ଭାରି ନିଷ୍ଠାରେ ।

ନ ପାରନ୍ତି ଯାଇ ଯିଏ ଧବଳେଶ୍ବର

ଶିବ ପୂଜିଥାନ୍ତି ଯାଇ ଗାଁଆ ମନ୍ଦିର ।

ଶୁକ୍ଳ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ଦିନ ଏକବାର ତ

ବ୍ରତ ଯେ ପାଳନ ଖାଇ ଏକ ବକତ ।

ଶୁକ୍ଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ବଡ ଓଷା ର ଦିନ

ନିର୍ଜଳା ଉପାସ ରହି ଓଷା ପାଳନ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଇଁକି ଗଢା ଭୋଗ ସୁନ୍ଦର

 ଗଜ ମଣ୍ଢା ଦେଇ ମୁଗ ନଡ଼ିଆ ପୁର ।

ପଞ୍ଚୁକରେ ପାଞ୍ଚ ଦିନ ବିଶେଷ ପୂଜା

ଆସନ୍ତି ଭକତେ ଧାଇଁ ଉଡାଇ ଧ୍ବଜା ।

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ବଡ ସି°ହାର ବେଶ

ଦର୍ଶନରେ ମିଳିଥାଏ ପୂଣ୍ୟ ଅଶେଷ ।

ଫୁଲରେ ଫୁଲରେ ପ୍ରଭୁ ବେଶ ହୁଅନ୍ତି

ପାପ ନୟନକୁ ମିଳେ ଅପୂର୍ବ ଶାନ୍ତି ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ମନ ଚଞ୍ଚଳ 

ଭଜନ କିର୍ତ୍ତନେ କମ୍ପେ ସାରା ଅଞ୍ଚଳ।

ଝୁଲା ପୋଲ ଦେଇ ଅବା ନାଆରେ ବସି

ଭକତେ ଲଗାନ୍ତି ଧାଡି ଦେଉଳେ ଆସି ।

ଭକତଙ୍କ ସେହି ଧାଡି ଦୂରରୁ ଦୂର

ସବୁରି ଓଠରେ ଜୟ ଧବଳେଶ୍ବର ।

ଭକତି ଭରେ ଜପିଲେ ଧବଳେଶ୍ବର

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଶୋକ ତାପ ହୁଅଇ ଦୂର ।

ଦୟା କଲେ ଦୟାମୟ କରୁଣା ସାଇଁ

ଜୀବନ ଯାତନା ସବୁ ଯାଏ ଉଭେଇ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଧଣ୍ଡା ଆଉ ପାଦୁକ ପାଣି

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଭରିଦିଏ ପରାଣେ ପୁଣି ।

ମହାନଦୀ କରେ ତାଙ୍କ ଗୁଣ କିର୍ତ୍ତନ

ଅଶରଣ ଜନଙ୍କୁ ସେ ଭରଷା ଜାଣ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦରେ ଆସ ଶରଣ ଯିବା

ମହିମାମୟ ଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିବା ।

ମୁକତି ର ମାର୍ଗ ପ୍ରଭୁ ଧବଳେଶ୍ବର

ଦୟା କର ଦୀନଜନେ ଭୋଳା ଶଙ୍କର ।

ଧବଳେଶ୍ବର ହେ ବାବା ଜଗତ ସାଇଁ

ଦୁଃଖୀ ଜନ ବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଆହେ ଗୋସାଇଁ ।

କରୁଣା କଣାଏ ତୁମ ପାଇବା ପାଇଁ

ଭକତେ ଆସନ୍ତି ତୁମ ନାମକୁ ଗାଇ ।

ବେଢ଼ା ପରିକ୍ରମା କରି ଜଣାନ୍ତି ଦୁଃଖ

ତୁମ ଦରଶନେ ମିଳେ ଅମାପ ସୁଖ ।

ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ତୁମେ ମହିମାମୟ

ପୋଛିଦିଅ ତୁମେ ଭକ୍ତ ଆଖିର ଲୁହ ।

ତୁମେ ନାଆ ତରିବାକୁ ଭବ ସାଗର

ଦୟା କର ଦୀନଜନେ ଭୋଳା ଶଙ୍କର ।

ଧବଳେଶ୍ବର ହେ ବାବା ଜଗତ ସାଇଁ

ଦୁଃଖୀ ଜନ ବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଆହେ ଗୋସାଇଁ ।

କରୁଣା କଣାଏ ତୁମ ପାଇବା ପାଇଁ

ଭକତେ ଆସନ୍ତି ତୁମ ନାମକୁ ଗାଇ ।

ବେଢ଼ା ପରିକ୍ରମା କରି ଜଣାନ୍ତି ଦୁଃଖ

ତୁମ ଦରଶନେ ମିଳେ ଅମାପ ସୁଖ ।

ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ତୁମେ ମହିମାମୟ

ପୋଛିଦିଅ ତୁମେ ଭକ୍ତ ଆଖିର ଲୁହ ।

ତୁମେ ନାଆ ତରିବାକୁ ଭବ ସାଗର

ଦୟା କର ଦୀନଜନେ ଭୋଳା ଶଙ୍କର।