ସମାପ

ଧଳାରଂଗ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି

ମୁଁ ବାଣ୍ଟି ଚାଲେ ପ୍ରେମ

କିଛି ହସର କିଛି ହାସର ଦରଦ ନେଇ

ମୁଁ ଈଶ୍ବର ନୁହେଁ 

ଅଣଈଶ୍ବର ଭାବେ ।

ରାଧା,ମୀରା ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ

ମୁଁ ଈଶ୍ବର ବୋଲି , ସେ ଆଉ ନାହିଁ

କେବଳ ମୁଁ ପଣତ କାନିରେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜି

ଭାଗ୍ୟ ନିଂଣୟ କରେ

ମୋର ।

ଅଂହକାର କିଛି ଦୂର ଥିଲା

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ରୁ କୌରବ ଯାଏଁ

ମୁଁ ଜୟ କଲି କି ପରା ଜୟ ହେଲି

ଏଇ ରଣ ଭୂଇଁ ରେ

ସମାପ ଦେଇ ।