ଆଦର୍ଶ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଶିକ୍ଷାଦାନ ମହତ କରମ

    ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ଭାବ ଅତି ଅନୁପମ l

ଗୁରୁକୁଳାଶ୍ରମୀ ଥିଲା ଦିନେ ଶିଷ୍ୟ ଜୀବନ

  ସମାଜ ପୂଜୁଥିଲା ଗୁରୁ ଙ୍କ ଚରଣ l

ସକଳ ଆଦର୍ଶ ର ସମନ୍ୱିତ ରୂପ

 ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାରେ ଗୁରୁ ଜ୍ୟୋତିର ସ୍ୱରୂପ l

ଉତ୍ତମ ଚରିତ୍ର ଗୁରୁ ବାସ୍ତବ ବିଭବ

  ଦୀପଶିଖା ସମ ଅଟେ ତାଙ୍କରି ସ୍ଵଭାଵ l

ତାଦେଖି ପିତା ମୋର ବଳାଇଲେ ମନ

  ଶିକ୍ଷକ ପଦେ ହେବା ପାଇଁ ପଦାସୀନ l

ବିଧିର ବିଧାନ କେବା କରିପାରେ ଆନ

    ଅନ୍ୟ କର୍ମେ ବିତିଗଲା ତାଙ୍କରି ଜୀବନ l

ପିତାଙ୍କର ଅବଶୋଷ ଦହଇ ମୋ ମନ

   ନିରନ୍ତର ଶିକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରେ କଲି ମୁଁ ସାଧନ l

ଶେଷେ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ପଦେ ହେଲିମୁଁ ଆସୀନ

   ସନ୍ତୋଷ ହୋଇଲେ ପିତା ଲଭିଲି ସମ୍ମାନ l

ପଦଲୋଭେ ନଆଦରେ ମୁହିଁ ଏ କରମ

   ପଦେଥାଇ ପଥ ହୋଇ ଅରଜିବି ଧର୍ମ l

ଜ୍ଞାନସିନ୍ଧୁକୁ ସଂଯୋଗ ପଥ ସାଜି ମୁହିଁ

   ସେପଥେ ଗମିବେ ଜିଜ୍ଞାସୁ ଜ୍ଞାନସିନ୍ଧୁ ଚାହିଁ l

ନିଷ୍ପାପ ଶିଶୁଙ୍କ ମେଳେ ବିତିଯାଏ ଦିନ

  ଆତ୍ମିକ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ ଶିଶୁଙ୍କ ବଦନ l

ତାଙ୍କରି ବିକାଶେ ସଦା କରବି ଯତନ

   ତେବେ ସିନା ବୋଲାଇବେ ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ l