ଶେଷ ବସନ୍ତର ଚିଠି

ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦେ ଭୋଗରାଇ

    କାନ୍ଦୁଅଛି ପଣ୍ଡିଚେରୀ

ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନଟା ପଡିଲା ମଳିନ

     ଚଇତର ବୁକୁଚିରି ।

ଶେଷ ବସନ୍ତର ଚିଠି ଲେଖା ଆଉ

    କିଏ ବା ପାରିବ ଲେଖି

ତୁମ ପଦଧ୍ବନି ଶୁଣିବ କି ପ୍ରିୟା

    ମୁଦି ଦେବ ଅବା ଆଖି ?

ସମୁଦ୍ର କ୍ଷୁଧା କି ମେଣ୍ଟିବ କୁହ ତ

    ସାହିତ୍ଯର ଶବ୍ଦ ଜଳେ

ତନ୍ଦ୍ରାଲୋକର ପ୍ରହରୀ କେହେବ

     କନକ ଉପତ୍ଯକାରେ ?

ଧୂଳି ଧୂସରିତ ଗୋଧୂଳି ବାଘ କୁ

     ନନ୍ଦାବତୀର ମାଝୀ

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଅଭିସାର ଅମୃତ ଫଳକୁ

     କିଏ ବା ପାରିବ ବୁଝି ?

ସାହିତ୍ଯ ଆକାଶେ ଧ୍ରୁବତାରା ତୁମେ

     ସାହିତ୍ଯ ଭାରତୀ ନାମ

ହେ ବାଗ୍ମୀ ପୁରୁଷ ହେ ମନୋଜ ଦାସ

     ପ୍ରଣତି ଘେନ ଅଧମେ ।

ଶଙ୍ଖାରୀରେ ଆଉ ଶଙ୍ଖ ଶୁଭୁନାହିଁ

     ସାହିତ୍ଯ କରିଛି ମାନ

ଶେଷ ବସନ୍ତର ଚିଠି ପହଞ୍ଚିଛି

     ଚଇତ ପୁନେଇଁ ଦିନ 

     ଚଇତ ପୁନେଇଁ ଦିନ ।