ପ୍ରତାରଣା

ମାଗି ତ ନ ଥିଲି

  ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ପ୍ରୀତି

   ପଣତେ ମୋ ଦିଅ ଭରି

ପ୍ରୀତି ମନ୍ଦାକିନୀ

  ହୃଦୟ ବକ୍ଷରେ

    ଝର ଝର ଯାଉ ଝରି ।

ଆଙ୍କି ତ ନ ଥିଲି

  ମାନସ ପଟରେ

    ତୁମ ଯାଦୁଗରୀ ରୂପ

ରାତି ଉଜାଗରେ

  ଜାଳି ତ ନଥିଲି

    ତୁମ ନାମେ ଶୁଭ ଦୀପ ।

ଲେଖି ତ ନ ଥିଲି

  ତୁମ ପାଇଁ କେବେ

    ପ୍ରଣୟର ମଧୁ ଗୀତି

ଇଚ୍ଛା ତ କରିନି

   ପ୍ରକାଶି ଦେବାକୁ

    ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ।

କରିନି କଳ୍ପନା

  ଲୁହତକ ମୋର

     ଭରିନେବ ଆଞ୍ଜୁଳିରେ

ଭରିବାକୁ ଖୁସି

   ଅସରନ୍ତି ପ୍ରୀତି

      ହୃଦୟର ପାରାବାରେ ।

      

ଭାବି ତ ନ ଥିଲି

  ହୃଦୟ ଜଳିବ

     ସଳିତା ପରାଏ ଆଜି

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜୁଇରେ

  ଜଳୁଛି ଜୀବନ

    ଠିକଣା ଯାଇଛି ହଜି ।

ବାରଣ ନ ମାନି

  ସୀମାରେଖା ଡେଇଁ

   ପ୍ରୀତିପୁଷ୍ପ ଦେଲ ବିଞ୍ଚି

ଆପଣାର ବୋଲି

  ହୃଦୟ ସିଲଟେ

    ରକତେ ମୋ ଦେଲ ଲେଖି ।

ମୁଁ ବି ଭାବିନେଲି

   ସ୍ୱାର୍ଥୀ ଦୁନିଆରେ

     ତୁମେ ବେଶୀ ଆପଣାର

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଭାଷା

  ପଢିନେବ କାଳେ

    ନୀରବରେ ହୃଦୟର ।

ସ୍ୱାର୍ଥୀ ମତଲବୀ

  ପ୍ରତାରକ ବୋଲି

     ମାନପତ୍ର ପାଇଗଲି

ନିଜ ଶବ ଆଜି

  ନିଜ କାନ୍ଧେ ବୋହି

     ଠିକଣା ଯାଇଛି ଭୁଲି ।