ପ୍ରେମ -ବିରହ

ଆସିଥିଲା ଦିନେ ସୁଖର ପାହାଡ଼ ନେଇ

ଛାଡିଦେଇଗଲା ଆଖିରେ ଅସରାଏ ଲୁହଦେଇ

ଜୀବନର ଶୂନ୍ୟତାକୁ ଭରିଥିଲା ହାତଧରି

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତାକୁ ରୂପ ଦେଇଥିଲା ସାଥେରହି ।

ପ୍ରେମ ଝରଣାର ଦୁହେଁ ଥିଲେ ପ୍ରତୀକ

ଝରଣାର ନିନାଦରେ ଦୁଇଆତ୍ମା ହେଉଥିଲା ଗୁଞ୍ଜିତ

କୋମଳ କଥାକହି ହୃଦୟକୁ ଜିଣିଥିଲା

ଛଳନାର କଥାକହି ହୃଦୟକୁ ଭାଙ୍ଗିଲା ।

ଦେଖାଉଥିଲା କେତେ ସ୍ବପ୍ନ ତା ଆଖିରେ

ସେ ସ୍ବପ୍ନ ରହିଗଲା ଆଜି ଅଧାରାସ୍ତାରେ

ସ୍ୱପ୍ନ ସାଗରରେ ଦୁହେଁ ଥିଲେ ନାୟକ ନାୟିକା

ଚିତ୍ରିତ କରୁଥିଲେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ମିଳିମିଶିକା ।

ହୃଦୟ ମନା କରୁଥିଲା ଯିବାକୁ ତା ପ୍ରେମରେ

ଆମାନିଆ ମନ ମସଗୁଲ ହୋଇଗଲା ତା ପ୍ରେମରେ

କୋମଳ ହୃଦୟ ମୋର କେବେ ଭାଙ୍ଗିନଥିଲା

ଯାଦୁକରୀ ପ୍ରେମଜାଲ୍ଲରେ ମୋତେ ଫସେଇଦେଲା ।

ଦୁନିଆ କହୁଛି ମୁ ଚାଲୁଥିଲି ଅବାଟରେ

କିଏ ଜାଣିଥିଲା ପ୍ରେମ ଆସିଥିଲା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଛଳନାରେ

ସମାଜ ପାଖରେ ନିଜ ମଥାକୁ ପାତିଛି

ଯିଏ ଯାହା କହୁଛି ସବୁ ଆଦରି ନେଉଛି ।

ପ୍ରେମ ବି ଆଣିପାରେ ବିରହର ବେଦନାକୁ

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ କରେ ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରାଣକୁ

ନୂତନ ପ୍ରେମର ଏଇ ନୂତନ ବିରହରେ

ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଚାଲିଗଲା ପ୍ରେମର ନିଆଁରେ ।।