ଓମିକ୍ରନ୍

ଜର ପଛେ ପଛେ ନୁଆର ଆସଇ

        ଏତ ନିୟତିର ଖେଳ ,

ଯିବାରୁ କରୋନା ଆସେ ଓମିକ୍ରନ୍

          ଧରି ରୂପ ମହାକାଳ ।

କରୋନା ସାଥିରେ ଯୁଝୁଛି ମଣିଷ

         ହେଇ ନାହିଁ ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷ ,

ଓମିକ୍ରନ୍ ଆସେ ପଞ୍ଝା ମେଲେଇ

         ତଣ୍ଟିରେ ତଣ୍ଟିଏ ଶୋଷ ।

ଯୁଇରେ ଜଳୁଛି ବାପର ଜୀବନ

          ମାଆକୁ ଡାକେ ମଶାଣି,

ଓମିକ୍ରନ୍ ଧାଏଁ ପୁଅ ପଛେ ପଛେ

          ସତେ କି କଞ୍ଚା ଡାହାଣୀ ।

କରୋନା ନେଇଛି ଜୀବନ ଜୀବିକା 

          ଅଣ୍ଟା ଖାଲି ପେଟ ଖାଲି ,

ଖତେଇ ହଉଛି ଓମିକ୍ରନ୍ ନେବ

          ଯାହା ଅଛି ବାକି କାଳି ।

କର ନାହିଁ ଭୟ ଅଛିରେ ଉପାୟ

          କରୋନାର ହେବ ଅନ୍ତ,

ରଖ ସାମାଜିକ ଦୂରତା ବଜାଇ

          ବାର ବାର ଧୁଅ ହାତ ।

ମାସ୍କ ପିନ୍ଧିବା ଟୀକା ବି ନାଇବା

          ଓମିକ୍ରନ୍ ହେବ ହତ ,

ଓମିକ୍ରନ୍ ଇଏ କରୋନା ପ୍ରଜାତି

        କରୋନାରୁ ଯେଣୁ ଜାତ ।

ମାନିଲେ ବାରଣ ନହେବ ମରଣ

           ସୁଖରେ ଦିନ ବିତିବ ,

ଗୁଜବରେ କାନ ଦିଅ ନାହିଁ ବନ୍ଧୁ

           ସଂସାର ପୁଣି ହସିବ ।