ନିବେଦନ

ଦେଇନାହଁ ବୋଲି କହିବି ନାହିଁ ମୁଁ

ଯେତିକି ଦେଇଛ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ

ତୁମରି ଉପରେ ଭରସା ରଖିଛି

ତୁମକୁ ପାଇବା ମନ ମୋ ଚାହେଁ

ଆହେ ମହାବାହୁ

କରୁଣା ରହୁ

ଜପି ଜପି ତୋ ନାମ ଜୀବନ ଯାଉ ।

ମଣିଷ ଜନମ ଦେଇଅଛ ପ୍ରଭୁ

ଦୁଃଖ ସୁଖ ଖଞ୍ଜି ଦେଇଛ

ସୁଖୀ ହେଲେ କାଳେ ଭୁଲିବି ତୁମକୁ

ଜୀବନ କଳସ ଦୁଃଖେ ଭରିଛ 

ହେ କଳାଠାକୁର

ହୁଏ ଅଧୀର

କରୁଣା କର ହେ କରୁଣାକର ।

ପତିତପାବନ ପତାକା ଉଡାଇ

ଚକା ଚକା ଆଖିରେ ରହିଛ ଚାହିଁ

ମୁଁ ଜଣେ ପତିତ ଶୁଣ ମୋ ଆରତ

ମୋ ଆଡକୁ ଟିକେ ଚାହୁଁନ କାହିଁ

ହେ କମଳାକାନ୍ତ

ଉଦ୍ଧାର କର

ବିଚଳିତ ମନ କର ହେ ଶାନ୍ତ ।

ଭାବରେ ବାନ୍ଧିବି ଭାବୁଛି ଯେତେ

ଭବନ ଜଞ୍ଜାଳ ବଢୁଛି ସେତେ

ମାଗୁ ନାହିଁ ହାତୀ ଘୋଡ଼ା ଛତି

ମାଗୁଛି ଖୁସି ଭର ପଣତେ

ହେ ଭାବବିନୋଦିଆ

କରନି ଡେରି

ଦୁଃଖ ସାଗରେ ଥରୁଛି ହିଆ ।

ଜାଣୁଛି ମୁଁ ନୁହେଁ ଏକା ତୋହର

ସମ୍ଭାଳିଛୁ ଏ ଭବ ପାରାବାର

ମୀନ ଟିଏ ମୁଁ କରୁଛି ମିନତି

ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧି ଆସୁ ମୋ ଘର

ନୀଳକନ୍ଦର ବାସୀ

ମୋ ମନ ଶଶୀ

ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ମୋର ଆଶା ସରସୀ ।