ନାରୀ

ପୁରୁଷ ବହୁଳ ଏ ଦ୍ରୁତ ସମାଜେ

ଲୋତକ ସାଗରେ ମନେ ମନେ ଖୋଜେ,

ଲଭିଛି ବା କ'ଣ ? ଦୁର୍ଗ ଯାତନାରେ

ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି ନିତି କଷ୍ଟେ ଭିଜେ ।

ବେନି ନୟନେ ଭରା ଅଶ୍ରୁଧାରେ

ଶୁଭୁଅଛି ନଭେ କରାଳ କାହାଣୀ,

ମାତିଛି ସଂସାରେ "ନାରୀ ନିର୍ଯାତନା"

ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଛବି ଅଝଟ ମାନିନୀ ।

ଅବୁଝା ବକ୍ଷକୁ କରି ପ୍ରଶମିତ

ହସି ହସି ଗାଏ କୋହର ସଂଗୀତ,

ଶାଣିତ କରାଏ ନିଜ ଭାବନାକୁ

ଝୁରୁଥାଏ ବସି 'ଅଲୋଡା ଅତୀତ ।

ସମାଜରେ ସେ ଯେ ଜନକ ନନ୍ଦୀନି

ହସ ତା ସାଜିଛି ଅଦୃଶ୍ୟ ରାଗିଣୀ,

ବରଷିବ କାଳେ ଏ ଭବ ସଂସାରେ

ସୁଖ ଶ୍ରାବଣର ଦୃଶ୍ୟ ନିର୍ଝରିଣୀ ।

ଖଣ୍ଡାଧାରେ ଚାଲେ ଗାଇ ନିଜ ଗୀତ

ଅସୁମାରୀ ଆଶା ଅପାସୋରାତୀତ,

ତୁଳସୀ ବୃକ୍ଷକୁ କରିଦେଇ ସାକ୍ଷୀ

ଭରି ଚାଲିଥାଏ ହୃଦୟେ ଅମୃତ ।

ଅମାବାସ୍ୟା ସେତ ଭରା ଶ୍ରାବଣର

ପୂର୍ଣିମାକୁ ଦେଖି ହୁଏନି କାତର,

ଆସିବ ସେ ସୁଖ ଆଶା ନେଇ ମନେ

ଚାହିଁ ବସିଥାଏ ଅଦୃଶ୍ୟ ଗଗନେ ।