ମୋକ୍ଷ

ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିବାଲୋକେ ଅବା ଜହ୍ନ ତାରା ରାତିରେ,

ଆସିବ ହେ ପ୍ରିୟ ତୁମେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତିରେ l

ଆଲିଂଗନ କରିନେବ ଶୀତଳତା ସ୍ପର୍ଷରେ,

ହାତ ଧରି ଟାଣି ନେବ ସେ ଅଦୃଶ୍ୟ ରଥରେ l

କନ୍ୟା ମାତିଥିବ, ଜ୍ଞାନ-ବିଜ୍ଞାନର ଚର୍ଚ୍ଚାରେ,

ପୁତ୍ର ମଜ୍ଜି ଯାଇଥିବ ଜୀବିକାର ନିଶାରେ l

କର୍ମଜୀବି ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ଯାଇଥିବେ କର୍ମରେ,

ଅବା କର୍ମକ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ଲୋଟିଥିବେ ଶଯ୍ୟାରେ l

ରେଳ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ବନ୍ଧୁ ଡରୁ ଥିବେ ଭୟରେ,

ଅବା ଜପୁଥିବେ ନାମ ଶୋଇ ରୋଗ ଶଯ୍ୟାରେ l

ଆଉ କେତେ ଯାଉଥିବେ ପାଦ ଚଲା ପଥରେ,

କିଏ ପୁଣି ବଞ୍ଚିଥିବ ନିରିମାଲ୍ୟ ଟୋପାରେ l

ସେତେବେଳେ ହାତ ଧରି ନେଇ ଯିବ ସାଥିରେ,

ଚାଲିଯିବି ନାଚି଼ ନାଚ଼ି ଶୂନ୍ୟତାର ପ୍ରୀତିରେ l

ବିଚ଼ଳିତ ନ ଥିବି ମୁଁ, ଷଢ଼ରିପୁ ଚକ୍ରରେ,

କର୍ଦ୍ଦମାକ୍ତ ନ ଥିବି ମୁଁ ଗର୍ବ ଅହଂକାରରେ l

ନଥିବେ ନୟନେ ଲୁହ ପ୍ରାଣପ୍ରୀୟା ଦୁଃଖରେ ।

ଅବା ବନ୍ଧା ନଥିବି ମୁଁ ପୁତ୍ର-କନ୍ୟା ମୋହରେ,

ଚ଼ାଲି ଯିବି ନାଚ଼ି ନାଚ଼ି ଆତ୍ମାପ୍ରିୟ ପ୍ରୀତିରେ l

ବିଲୀନ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛେ ଚ଼ୀର ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତିରେ।