ମାନବିକତା

ମାନବ ସେବା ଅଟେ ମାଧବ ସେବା ।

ସକଳ ଘଟେ ନାରାୟଣ ଯେ ଉଭା ॥

ପଥର ପୂଜୁ ନିତି ଭାବି ଦେବତା ।

ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ଯେ ତୋ ପିତା ମାତା ॥

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ଦେବତା ତୁଲ ।

ସେଇ ଅସଲ ଦିଅଁ ଜମା ନଭୁଲ ॥

ପ୍ରତିମା ଆଖି ଦେଖି ହେଉ ବିସ୍ମୟ,

ଆଖି ନଥିବା ଲୋକେ ଦିଅ ହୃଦୟ ॥

ହାତ ଗୋଡ଼ ନାହିଁ ଜଗତନାଥ ।

ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ସେହି ନାହିଁ ଯା ଗୋଡ଼ ହାତ ॥

ଯେ ନର କରେ ତାରେ ସେବା ସାହାଯ୍ୟ ।

ବର ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ସେ ଅଗ୍ରପୂଜ୍ୟ ॥

ବାଳୁତ ବୃଦ୍ଧ ପରା ବ୍ରହ୍ମା ମହେଶ ।

ସେବା କମିଲେ ବଢ଼େ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ରୋଷ ॥

ରୋଗକୁ ଘୃଣା କର ରୋଗୀକୁ ନୁହଁ ।

ସେବା ପାଇଲେ ଶୁଖି ଯିବ ତା ଲୁହ ॥

ସେବା ପାଇଲେ ଭଲ ହୁଏ ପାଗଳ ।

ଅସହାୟରେ ଦାନ ମିଳେ ମଙ୍ଗଳ ॥

ଦୁଃଖି ଦରିଦ୍ର ଦେଖି ଝରେ ଯା ଲୁହ ।

ଅଶେଷ ପୂଣ୍ୟ ମିଳେ ଈଶ୍ୱର ପ୍ରିୟ ॥

ମାନବ ସେବାକୁ ଯେ ବ୍ରତ କରଇ ।

ମାଧବ ତାହା ଠାରେ ପ୍ରୀତ ହୁଅଇ ॥

ମାନବ ସେବାରେ ଯେ ଦିଏ ଜୀବନ ।

ଦେଖି ସନ୍ତୋଷ ହୋନ୍ତି ଶ୍ରୀଭଗବାନ ॥

ମାନବିକତା ଅଟେ ମାନବ ଧର୍ମ ।

ମାନି ଚଳିଲେ ଯିବୁ ସରଗ ଧାମ ॥

ମାନବ ହେଇ ନାହିଁ ମାନବିକତା ।

ପଶୁ ସମାନ ଜାଣ ଜୀବନ ପିତା ॥