କୋଣାର୍କ

କୋଣାର୍କ

ହେ କୋଣାର୍କ ତୁମେ

ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପ୍ରତୀକ

ତୁମରି ପୃଠରେ

ଚାରୁ ଚିତ୍ର କଳାର

ମହତ୍ତ୍ଵ ନିଦଶ୍ରନ ହୋଇଛି

   ପ୍ରତି ପାଦିତ

କିଏ ସେହି ଶିଳ୍ପୀ ନିହାଣ ମୁନରେ  ଆଙ୍କି ଯାଇଛି

ଜୀବନର ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ

ତ୍ୟାଗ ର ମହନିୟ ଝଲକ

ପ୍ରସ୍ତର ଗାତ୍ରରେ ଅଙ୍କିତ

ହୋଇଛି ଅତୀତ ଗୌରବ

ରାଜୀର କୀର୍ତି

    ନିଦଶ୍ରନ

ଏକ ଉଡ଼ନ୍ତା ରଥ ସଦୃଶ୍ୟ

ଛୁଇଁ ବକି ସତେ ନୀଳ ଗଗନ

ତୁମରି ରୂପ ମାଧୁଯ୍ଯରେ

ଏ ବିଶ୍ୱ ଆଜି ବମୋହିତ ଧରମାର ଗାଥା ଗୁଞାରିତ

ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଆସନ୍ତି  

      ଦଶ୍ରକ

ତୁମେ ତ ଅବ୍ୟକ୍ତ

ବିଶୁ ମହାରଣା ର ଗାଥା

କରାଏ ଚକିତ