କଙ୍କାଳ ଓ ଭୂତକୋଠି

  ବାପାଙ୍କ ଉପରେ ଅଭିମାନ କରି

  ଛାଡିଦେଇଥିଲି ଘର

  ଘରଭଡା ନେଇ ରହୁଥିଲି ମୁଁ ତ

  ଧରି ମୋର ପରିବାର ।

  ସସ୍ତାରେ ମିଳିଲା ଘରେ ଖଣ୍ଡେ ମୋତେ

  ଏକା ଯାଇ ସଜେଇଲି

  ଥକ୍କି ପଡିଥିଲି, କାମ କରୁକରୁ

  ଚଟାଣରେ ଶୋଇଗଲି ।

  ଶୋଇପଡିଥିଲି ନିଘୋଡ ନିଦରେ

  ଦେଖୁଥିଲି ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ

  କଙ୍କାଳଟିଏ ମୋ କାନେ କହୁଥିଲା

  କେମିତି ଗଲା ତା ପ୍ରାଣ।

  ପୁଅ ତାର ଯେବେ ଛୋଟ ହୋଇଥିଲା

  ପତ୍ନୀ ହେଲେ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ

  ପୁଅ ପାଇଁ ସେ ତ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଲା

  ସବୁ ହସ ସବୁ ଖୁସି ।

  ଗେଲବସରରେ ପୁଅ ବଡ ହେଲା

  ରୋଜଗାର କଲା ଭଲ

  ବାହାହେଲା ପରେ ଛାଡି ଚାଲିଗଲା

  ବାପ ହେଲା କଲବଲ ।

  ଘରଟା ଭିତରେ ଏକୁଟିଆ ବୁଢା

  ସାଥୀ ତାର ଅବସାଦ

  ସାହି ପଡିଶାଙ୍କ ସାଥିରେ ନଥିଲା

  ଦେବା ନେବା ଭାବନାବ ।

  ଖାଇପିଇ ବୁଢା ରାତିରେ ଦିନେ ତ

  ଶୋଇବାକୁ ଯାଉଥିଲା

  ଛାତିରେ ଭୀଷଣ ଯନ୍ତ୍ରଣା ହୋଇଲା

  କିଏ ସେ ଶୁଣିବ ଭଲା ।

  ଛଟପଟ ହୋଇ ଅକାଳରେ ତାର

  ପ୍ରାଣବାୟୁ ଗଲା ଚାଲି

  କେହି ଆସିଲେନି ମଡା ଦେଖିବାକୁ

  ନିବୁଜ ଦୁଆର ଖୋଲି ।

  ସେହିଦିନ ଠାରୁ କଙ୍କାଳଟା ତାର

  ପଡିଅଛି ସେହି ଘରେ

  ଭୂତକୋଠି କହି କେହି ଚାହାଁନ୍ତିନି

  ତା ଘର ଆଡକୁ ଥରେ ।

  ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଉଠିପଡିଲି ମୁଁ

  ଡରେ ହୋଇ ଧଡପଡ

  ଦେଖିଲି ସେଦିନ ସେହି ଘର ଆଗେ 

  ଲୋକ ହୋଇଛନ୍ତି ଭିଡ ।

  ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତ କବାଟ ଖୋଲିଲି

  ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଲେ ସବୁ

  କହିଲେ ସଭିଏ ଭୂତକୋଠିଟାରେ

  କେମିତି ରହୁଛ ବାବୁ ।

  ବହୁ ଦିନ ଧରି ବୁଢାଲୋକଟିଏ

  ସେହି ଘରେ ରହୁଥିଲା

  ତା ମୃତ୍ୟୁ ଖବର ପଡିଶା ଜାଣିଲେ

  ଶବ ଯେବେ ଗନ୍ଧ ହେଲା ।

  ଖବର ପାଇ ତା ପୁଅ ତ ଆସିଲା

  ଶବକୁ ସତ୍କାର କଲା

  ସେହି ଦିନଠାରୁ ଘରଟା ଏମିତି

  ବନ୍ଦ ହୋଇ ରହିଥିଲା ।

  ଲୋକଙ୍କଠୁ ଶୁଣି ଘରର କାହାଣୀ

  ଛାତି ହେଲା ଥରହର

  ବାପା ମୋର ତେଣେ ଏକଲା ରୁହନ୍ତି

  ଅଲଗା ମୋ ପରିବାର ।

 କଙ୍କାଳର ବ୍ୟଥା ଲୋକଙ୍କର କଥା

  କାନେ ମୋର ହେଲା କହି

  ବାପା ମାଆ ପରା ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ

  ବଡକଲେ ଦୁଃଖ ସହି ।

  ଅବେଳରେ ତାଙ୍କୁ ପର ଭାବିବାଟା

  ପାପ ନୁହେଁ ମହାପାପ

  ଯେଉଁ ପାପ ପାଇଁ ବଳେଇ ପଡିବ

  ସମୟର ଅଭିଶାପ ।

  ଅନୁତାପ କଲି ଘର ଛାଡିଦେଲି

  ବାପାଙ୍କୁ ମାଗିଲି କ୍ଷମା

  ବାପାଙ୍କ ଉପରେ ଅଭିମାନ ଆଉ

  କରି ନାହିଁ କେବେ ଜମା ।